Dzinara Smolskaja pryznałasia, što nie śpiašałasia b naradžać, kali b nie mižnarodny ban biełaruskich bijatłanistaŭ

— Kali skazać ščyra, to składana mnie było dumać pra maciarynstva, kali my vystupali na Kubku śvietu — voś hetyja dva zaklučnyja siezony, jakija my pravodzili, kali ŭ mianie byŭ dobry vynik. Ja nie prymała taho fakta, što mnie treba budzie, naprykład, pakinuć dzicia i pravieści mižnarodny siezon udalečyni ad doma. Kali b mižnarodny siezon praciahvaŭsia, to my b ciapier nie razmaŭlali na prahułcy. Ja b, viadoma, była na zborach i treniravałasia b.

Dzinara taksama padkreśliła, što joj nie vielmi cikava było iści druhi raz pa Kubak Sadružnaści. Bo ŭ toj siezon, kali biełaruskija bijatłanistki mahli spaborničać tolki pamiž saboj (paśla pačatku vajny va Ukrainie Mižnarodny sajuz bijatłanistaŭ zabaraniŭ spartsmienam z Rasii i Biełarusi ŭdzielničać u mižnarodnych spabornictvach), Dzinara vyjhrała hety samy kubak — jašče adzin joj nie vielmi patrebny.

— Tamu my vyrašyli, što hety hod možam pryśviacić siamji, dapamahčy mnie realizavacca ŭ maciarynstvie. Ja sapraŭdy ŭ niejki momant vielmi mocna hetaha zachacieła. Zahadała navahodniaje žadańnie, potym praź piać dzion na svoj dzień naradžeńnia zahadała jaho ž.

Ale ž, niahledziačy na heta, Dzinara viarnułasia da trenirovak na dzieviaty dzień paśla taho, jak naradziła syna Safrona (łaskava chłopčyka nazyvajuć Safroša). Jana kaža, što z małym vielmi dapamahajuć babuli, tamu ŭsio, ad čaho joj samoj pryjšłosia admovicca — heta dzionny son pamiž pieršaj i druhoj treniroŭkaj, važny dla spartoŭcaŭ. Jaje muž, taksama bijatłanist, składaje dla žonki prykładny płan trenirovak na tydzień, ale jana nie zaŭsiody paśpiavaje jaho vykonvać.

Anton Smolski praciahvaje aktyŭna vystupać, tamu davoli časta bačyć syna tolki pa videasuviazi.

— Kaniešnie, Antonu chočacca ŭvieś čas być pobač, ale nie było takich razmoŭ, što Anton kidaje ŭsie svaje honki i viartajecca da syna. Tamu što my ŭdvaich ź im razumiejem, dla čaho ŭsio heta. Ja razumieju, što dla jaho vielmi važna być u sporcie. U jaho ciapier taki pieryjad, kali jon vielmi mocny. I taki čas, kali jon moža pakazać siabie. Składana, mabyć, było b jamu, kali b ja nastojvała, što jon patrebny tut, u siamji. Tym bolš ja sama viedaju, što, kali ty zajmaješsia lubimaj spravaj, ty prynosiš bolš karyści svajoj siamji, usim, chto pobač z taboj, dobrymi emocyjami. Tamu ja zaŭsiody hanarusia, kali jon pakazvaje dobryja vyniki. Ale kali ŭ Antona niešta nie atrymoŭvajecca, u jaho zaŭsiody jość maja padtrymka.

Dzinara taksama raspaviała, što pieršapačatkova muž byŭ suprać taho, kab vykładać foty syna ŭ instahram, ale ciapier jon źmiryŭsia z tym, što žonka ŭsio ž heta robić.

— My nie pakazvajem i pałovy svajho žyćcia. Ale kali ja atrymlivaju dobryja paviedamleńni ŭ svoj adras, mnohija zyčać zdaroŭja i ščaścia małomu, — heta taksama pryjemnyja emocyi, jakich, moža być, dzieści nie chapaje maładym mamam. Chočacca, kab vakoł była padtrymka. U mianie dastatkova padtrymki, ale ŭsio roŭna pryjemna, kali pišuć dobryja słovy.

• 0
• 0
• 0
• 3
• 1
• 2
• 5
• 0