Калі беларус хутка не атрымае дазвол на жыхарства ў Польшчы, яго жонку і дачку могуць адправіць у Германію
Жыццё Ірыны зараз залежыць ад польскіх чыноўнікаў. Яна хацела б, каб адны — тыя, што разглядаюць справы яе мужа і сына аб дазволе на жыхарства, — прынялі рашэнне як мага хутчэй. А другія, наадварот, прымалі рашэнне даўжэй. З-за асаблівасцей еўрапейскага заканадаўства ад гэтага залежыць, ці дазволяць ёй застацца ў Польшчы. Сваёй сітуацыяй жанчына падзялілася з Most.
Ірына прыехала ў Польшчу ў 2024 годзе. Пераезд з Беларусі быў непланаваны. Яе затрымалі сілавікі — і жанчына зразумела: ёю цікавяцца ў сувязі з актыўнасцю ў 2020 годзе. Тады часу на роздум было няшмат. У пашпартах — яе і дачкі — былі адкрытыя па іншай прычыне нямецкія візы. Польшча здавалася блізкай краінай з зразумелай мовай і беларускай дыяспарай. Так жанчына апынулася ў гэтай краіне ў вымушанай эміграцыі. Прызнаецца: у дзень ад’езду пра будучую легалізацыю яна не думала.
Ужо ў Польшчы жанчына даведалася пра механізм міжнароднай абароны і падала заяву за сябе і дачку. А яшчэ даведалася ад юрыстаў пра Дублінскі рэгламент, які можа аказацца для яе неспрыяльным.
Дублінскі рэгламент — гэта пагадненне, якое вызначае, якая краіна ЕС павінна разглядаць заяву аб міжнароднай абароне. У агульным выпадку гэта краіна, што выдала замежніку дакумент для ўезду ў ЕС або дазвол на знаходжанне. А калі такога дакумента не было — краіна першага ўезду ў ЕС.
Для Ірыны і яе дачкі такой краінай з’яўляецца Германія. Гэта значыць, што менавіта там павінна разглядацца іх прашэнне аб міжнароднай абароне. Пра гэта і гаварылася ў рашэнні Упраўлення па справах замежнікаў, якое разглядала іх справу.
Але рэгламент дазваляе рабіць выключэнні: улічваць гуманітарныя абставіны або сямейныя сувязі. Тады справа накіроўваецца той дзяржаве, з якой цесна звязаны заяўнік або дзе жывуць яго муж/жонка, непаўналетнія дзеці або бацькі непаўналетніх.
Карані мужа могуць дапамагчы
Муж і сын Ірыны спачатку заставаліся ў Беларусі. Але потым прыехалі ў Польшчу. У мужчыны польскія карані, таму яны з сынам падалі дакументы на пастаянны дазвол на жыхарства (сталы побыт) на гэтай падставе. Але гэта адбылося ўжо пасля таго, як Упраўленне па справах замежнікаў прыняло рашэнне накіраваць справу жанчыны ў Германію.
Атрымаўшы адказ, яна паведаміла дзяржаўнаму органу пра намер мужа і сына атрымаць ДНЖ у Польшчы, аднак рашэнне засталося тым самым.
Тады жанчына падала апеляцыю. Яе справа пакуль разглядаецца, як і справы аб ДНЖ. Калі мужу і сыну дадуць сталы побыт раней, чым будзе разгледжана апеляцыя па справе аб міжнароднай абароне, жанчына атрымае жалезны аргумент для разгляду яе справы ў Польшчы. Калі пазней — ёй могуць адмовіць і накіраваць справу ў Нямеччыну. У такім выпадку ў яе яшчэ застанецца магчымасць абскардзіць адмову ў судзе.
— Дачка ўпершыню была вырваная са свайго асяроддзя і перажыла стрэс. Толькі пачала адаптавацца, заводзіць сяброў… і зноў кудысьці пераязджаць — гэта вельмі цяжка. А немцы, у адрозненне ад палякаў, не разумеюць нашай сітуацыі, яны рэдка даюць абарону [беларусам] — быццам вяртацца ў Беларусь для нас бяспечна, — тлумачыць Ірына.
Цяпер чытаюць
Аляксей Хлястоў, які пайшоў у таксісты, стаў героем інтэрнэту. Беларусы запусцілі флэшмоб, каб падтрымаць спевака з чорнага спісу16
Каментары