Вайскоўцы: Супрацьпяхотныя міны «Лепесток» немагчыма раскідваць уручную
Арганізацыя былых сілавікоў Байпол, якую ўзначальвае Аляксандр Азараў, выступіла з інсайдзерскай заявай пра тое, што місіяй забойцы польскага пагранічніка было раскідванне супрацьпяхотных мін «Лепесток». Але апытаныя «Нашай Нівай» вайскоўцы называюць гэту задачу немагчымай. І вось чаму.
«Міны «Пялёстак» («Лепесток», ПФМ-1) у колькасці каля 30 штук мігранты павінны былі раскідаць на польскай тэрыторыі для таго, каб справакаваць падрыў каго-небудзь, каб абвінаваціць Польшчу ў выкарыстанні мін супраць мігрантаў. У беларускім грамадстве загадзя запушчаны слых, што палякі замініравалі мяжу. Аднак падчас спробы прарыву мяжы міны не ўдалося пераправіць на польскі бок, адзін з мігрантаў ударыў польскага салдата 1-й бранятанкавай брыгады Матэвуша Сітака нажом, ад чаго той пазней памёр у шпіталі», — сцвярджаў Байпол.
Але адразу некалькі былых і дзейных ваенных, у тым ліку выкладчыкаў профільных устаноў, напісалі ў «Нашу Ніву», што такая версія не можа быць праўдай з фізічных прычын.
«Мініраванне ПФМ-1 адбываецца так — гэтыя міны загружаюць у кантэйнеры, а пасля адстрэльваюць з рэактыўнай сістэмы або з авіяцыйнага носьбіта. Гэта называецца «дыстанцыйным мінаваннем». Крылы-пялёсткі міны спраектаваны для таго, каб яна ў паветры прымала такое становішча, якое дазволіць ёй правільна ўпасці і ўзвесціся (актывавацца) пры ўдары аб зямлю.
Чалавечай сілы не хопіць для таго, каб узвесці міну. А калі раскрыць яе саматужна і кінуць, то яна ўзарвецца адразу ж. Версія аб «Пялёстках» для мяне — трызненне», — расказвае чалавек, які меў справу з гэтай выбуховай прыладай.
«Калі падысці да самой логікі — што адны мігранты кінуць 30 саматужных мін, а іншыя мігранты павінны на іх падарвацца, каб потым Мінск абвінаваціў Польшчу ва ўзвядзенні мінных палёў, — то нічога няясна. Дзе гарантыя, што на іх падарвуцца менавіта мігранты? Міны не выбіраюць, каго падарваць, а палякі са свайго боку мяжы ходзяць часцей. Не кажучы пра тое, што пры разрыве можна дакладна ідэнтыфікаваць, што за баявы сродак здэтанаваў, таму канцы ў ваду не схаваеш. І не кажучы пра тое, што саму міну лёгка заўважыць, таму польскі памежнік лёгка яе ідэнтыфікуе на зямлі», — дадаў іншы наш суразмоўца.
Яны сыходзяцца ў меркаванні, што беларускаму грамадству рэтранслявалі чарговую канспіралагічную выдумку.
Цяпер чытаюць
«Муж прымушаў мяне займацца сэксам утрох». Гісторыя гвалту, якога ніхто не заўважаў6
Каментары