Były bramnik Hienadź Tumiłovič zastaŭsia ŭ Izraili biez pracy i trapiŭ u čornyja śpisy bankaŭ

Tumiłovič pieraličvaje składanaści, ź jakimi sutyknuŭsia ŭ Izraili.

— Mova, jakaja nie vučycca. Vidać, u mianie ŭžo demiencyja raźvivajecca burnymi tempami. Pracy — nul. Bo ŭvieś Izrail siadzieŭ i čakaŭ, kali pryjedzie Tumiłovič. Pryjechaŭ — i akazaŭsia na*** nikomu nie patrebnym. Zvyčajnaja takaja situacyja. U mianie zakančvajucca ŭsie trenierskija licenzii: adny treba padaŭžać, inšyja — zdavać nanova. Pakul niejak tak. Za paŭhoda ŭ Izraili ja paśpieŭ tak ździvić bankaŭskuju sistemu, što akazaŭsia va ŭsich čornych śpisach. U mianie rejtynh 150 z 1000. Heta taki ŭzrovień, kali ciabie navat nie pavinny da banka padpuskać. Ja padychodžu da banka, vylataje achoŭnik z ružžom i kaža: «Idzi na*** adsiul». Trochi ŭsio ŭ žartaŭlivaj formie padaju, ale situacyja vielmi kiepskaja.

— A jak apynulisia ŭ čornych śpisach izrailskich bankaŭ?

— Tut čekavyja knižki jašče isnujuć. Nu, ja ŭziaŭ i vypisaŭ sabie niekalki čekaŭ na dziasiatku. Dumaŭ, ja ich sabie na depazit pakłaŭ. Adkryvaju rachunak — 10 tysiač šekielaŭ lažyć! Dumaju: «Uch ty, dobryja čeki!». A akazałasia, što kali praz try dni ty ich nie apłačvaješ, to jany ličacca nieapłačanym doŭham. A tut heta samy strašny hrech. Adzin nieapłačany ček — jašče dobra, a try — heta ŭžo katastrofa. Usio, ja zaraz nie mahu ni kredyty ŭziać, ni apłačvać ničoha ŭ rasterminoŭku. Bankaŭskuju kartku, hruba kažučy, u dupu možna zasunuć.

— To-bok heta čysta praź niaviedańnie praviłaŭ u novaj krainie?

— Tak, tak i jość. U banku sprabavaŭ heta patłumačyć, kopii dakumientaŭ pakazvaŭ. Ale majo adździaleńnie adpraviła źviestki ŭ hałoŭny bank. Tam paćvierdzili, što try nieapłačanyja čeki — heta ŭžo p***a. I heta na vielmi praciahły termin: niechta kaža, što na hod, niechta kaža — što na čatyry. Nu i adsutnaść stabilnych pastupleńniaŭ na kartku daje ab sabie znać.

Usio heta jašče i na siamju ŭpłyvaje. Z-za ŭsioj hetaj situacyi žoncy taksama niaprosta. Voś atrymlivajecca, što stračvaju siamju. A siamja — heta toje, što mianie jašče trymała na płavu, ale zaraz ciažka. (…)

— Vy ž pracavali trenieram u miascovym kłubie. Što zdaryłasia?

— Heta byŭ plažny futboł. Čempijanat Izraila doŭžyŭsia miesiac, jašče adzin miesiac rychtavalisia — voś i ŭvieś siezon. Plažnaha futboła tut, pa sutnaści, niama navat na papiery. Niama zbornaj Izraila. Byli sproby jaje stvaryć, ale fiederacyi futboła pytańnie nie vielmi cikavaje. Patrebna telebačańnie i sponsary, kab vid sportu prasoŭvać. Na dadzieny momant bjusia hałavoj ab začynienyja dźviery.

— Hrošy, kali pracavali ŭ izrailskim plažnym futbole, byli?

— Nie, viadoma. Hrošy možna było tolki pra***ć, a nie zarabić. Prafiesijnych kamand niama ŭ pryncypie. Hruba kažučy, ja sabraŭ kamandu, ty sabraŭ kamandu i jašče šeść našych siabroŭ sabrali kamandy. Chto pa miačy praz raz traplaje — padychodzić. Zhulali za miesiac i pra plažny futboł ščasna zabylisia. Fiederacyja kaža, što ni hrošaj, ni sponsaraŭ niama. Adziny plus — pravodžu indyvidualnyja bramnikaŭskija treniroŭki na piasku. Usie zajmajucca vialikim futbołam, tamu treniroŭki mahu pravodzić tolki pa vychadnych. Dla padtrymańnia štanoŭ hetaha mała.

— Izrail — darahaja kraina?

— Raniej dumaŭ, što samyja darahija krainy — Šviejcaryja, Manaka, Sinhapur. Jakoje, blin?! U Izraili nie ceńnik, a niešta ŭvohule nierealnaje. Dla mianie heta nie toje, što niečakanaść, ja prosta a***ŭ. Kali pracavać na zvyčajnaj pracy (nie kažu tam pra ŭsiakich ajcišnikaŭ), to treba minimum 18 hadzin u sutki pracavać, kab spakojna apłačvać kvateru i bolš-mienš narmalna žyć. Nie ŭsio tak sałodka.

Kali hulaŭ u Izraili (sa studzienia pa lipień 2000‑ha ŭ składzie «Chapaela Ironi». — Tribuna.com), u mianie ŭzrovień zarobku byŭ davoli prystojny. U Izraili tady płacili krychu bolš, čym u siarednim kłubie rasijskaj premjer-lihi. Kali takija zarobki, chiba ty zaŭvažaješ ceny?

— Dziaržava ŭ Izraili dapamahaje?

— Paŭhoda dla repatryjantaŭ była štomiesiačnaja vypłata ŭ pamiery 2000 dalaraŭ. Ź joj było našmat lahčej, zaraz ža — ch***va. Hetaja dapamoha skončyłasia. A maja invalidnaść nikudy nie dziełasia. To-bok treba paćviardžać nie tolki licenziju, ale i invalidnaść. Z vyhladu trymajusia, śmiajusia, ale ŭsio heta na maralna-valavych.

— Adkul u vas invalidnaść?

— U mianie treciaja hrupa, Čarnobyl, ščytapadobnaja załoza. U nas ža z ankałohijaj u Biełarusi ŭsio pyšna, jaje prosta niama. Balnicy pierapoŭnieny, ale heta «niezrazumieła» chto i «niezrazumieła» što jany tam robiać. Heta kali pasłuchać našych dziejačaŭ, daŭ****aŭ. Tolki za košt aptymizmu trymajusia. Ciažkaja fizičnaja praca mnie procipakazanaja. Možna skazać, dziadźka Hienik ździmajecca pacichu.

— To-bok navat na budoŭlu ci hruzčykam pajści nie možacie?

— Usio sprabavaŭ, šmat dzie pracavaŭ. Mnie 54 hady, zdaroŭje ŭžo nie toje, usio składana. Daktary dazvołu nie dajuć. A kali na svoj strach i ryzyku razhružaŭ kantejnier, to potym tydzień ustać nie moh. Dumaŭ, što pamru.

U cełym pa zdaroŭi pytańni vialikija — sport, s**a, nie dadaje zdaroŭja. Zaraz praviarajuć, kruciać-muciać, analizy-šmanalizy. Šukajuć, jak mnie padoŭžyć žyćcio, ale niešta pakul ničoha nie znachodziać. Raniej plunuŭ by ŭžo, ale tut realna chranova siabie adčuvaju praź dzień. Plus dačka maleńkaja, treba na nohi padymać.

A ŭ piedahahičnaj śfiery [kab pracavać] mova patrebnaja — heta asnoŭnaja prablema. Uviečary, byvaje, pakuryš — zahavoryš, a ranicaj užo ničoha nie pamiataješ.

— U vialikim futbole bieź iŭrytu nijak?

— Spačatku treba paćvierdzić licenziju. Kali pracavać dzieści ŭ akademii, to iŭryt patrebny. Da mianie ŭžo na indyvidualnyja treniroŭki iŭrytamoŭnyja prychodziać, praces idzie. Tym bolš u maim horadzie amal usie pa-rusku havorać, izrailcianina sapraŭdnaha sustreć vielmi ciažka.

• 1
• 0
• 0
• 3
• 2
• 2
• 1
• 0