Da Nočy rasstralanych paetaŭ Źmicier Daškievič apublikavaŭ vierš, napisany ŭ ŠIZA
29 kastryčnika biełarusy ŭspaminajuć trahičnuju datu — Noč rasstralanych paetaŭ 1937 hoda. Były palitviazień Źmicier Daškievič z hetaj nahody apublikavaŭ vierš, napisany im sioleta ŭ traŭni ŭ ŠIZA kałonii №14 u Navasadach pad Barysavam.
«Na pačatku było Słova, i Słova było ŭ Boha, i Boham było Słova. Jano było ŭ Boha na pačatku. Usio praź Jaho stałasia, i bieź jaho ničoha nie było z taho, što stałasia… I Słova ciełam stałasia i pasialiłasia miž nas, poŭnaje łaski i praŭdy…»
Jevanhielle pavodle Jana
«…sapraŭdy i ty ź ich, bo i havorka tvaja vydaje ciabie»
Jevanhielle pavodle Maćvieja
«Šmat było takix napodaŭ, što ctpacili napepš movy cvaju, tak jak toj čałavek ppad ckanannem, katopamy movy zajme, a potym i zycim zamiopli. He pakidajce ž movy našaj bełapyckaj, kab nie ŭmiopli!»
Francišak Bahuševič
Słova
U čas biadotny rospačy i bolu
Ty Słova vyraksia, Kamień, Piatro,
Choć pierad tym i prysiahaŭ saboju,
Što za Jaho ty pakładzieš nutro.
Tak słova rodnaha ty zroksia, biełarusie,
Kali susied na kryž jaho pavioŭ,
Choć hałasiŭ tabie prarok u skrusie:
«Nia kidaj słova, kab ty sam nia ŭmior!»
Kali ž carova słužka prašypieła:
«Havorka vydaje ciabie tvaja!»,
Nie doŭha dumaŭšy, ty plunuŭ u nieba:
«Jazyk kołchoznyj, on nie dla mienia!»
A potym ty zirnuŭ u vočy Boha
I sam žachnuŭsia: što ž ty narabiŭ,
Kali ad Słova vyraksia žyvoha —
I akupant k kryžu Jaho prybiŭ!..
Dy rodnaje nie kinuŭ Tata Słova —
Jaho z mahiły Tvorca ŭvaskrasiŭ,
Kab ažyli ŭ im duša i mova,
Kab ty, narod, zaŭždy ŭ Słovie žyŭ!
I siońnia Słova kožnaha pytaje:
«Piatro, moj brat, ci lubiš ty mianie?!»
Što ty adkažaš — heta ja nia znaju…
Piatro ž zapłakaŭ: «Ja lublu ciabie!»
Travień 2025, izalatar, Navasady
Ciapier čytajuć
U internet źlili pierapisku Kavaleŭskaha i Cichanoŭskaj. Ale kancoŭ nie znajści31
Kamientary