«Nie prapuskaje myšej biez dakumientaŭ». Na biełaruska-polskaj miažy źjaviŭsia kot, jakoha, mahčyma, chtości zhubiŭ
U adnym z pamiežnych čataŭ źjaŭlajucca fatahrafii kata, jaki siadzić kala šłahbauma na pamiežnym pierachodzie «Brest-Terespal». Karystalniki navat žartujuć, što heta kot-pamiežnik, a chtości prapanuje prytulić jaho, piša Most.
Miarkujučy pa fota i kamientarach karystalnikaŭ, vialiki čorna-bieły kot siadzić la šłahbauma z polskaha boku.
«Jaho tam usie kormiać. Zdajecca, dobra kormiać. Padyšoŭ da našaj mašyny, my jamu dali vialikuju katletu — źjeŭ z zadavalnieńniem i dalej pajšoŭ».
Niahledziačy na takoje sytaje žyćcio, niekatoryja biełarusy prosiać zabrać žyviolinu dadomu. Znachodzicca siarod takoha patoku mašyn katu niebiaśpiečna.
Chtości žartam nazyvaje kata supracoŭnikam miažy — i ŭ jaho, maŭlaŭ, jość svaje abaviazki.
«Heta kot-pamiežnik. Žyvie tut. Nie prapuskaje myšej biez dakumientaŭ!»
Mahčyma, u hetaj historyi źjavicca praciah: znojdziecca haspadar žyvioliny ci chtości zachoča jaho prytulić.
Ispanskaja palicyja zatrymała šaściarych udzielnikaŭ bandy, jakaja pradavała nieisnujučych ščaniukoŭ
U Šviecyi haspadynia pamyła kata ŭ pralnaj mašynie
U Finlandyi kot Maŭry vyratavaŭ svajho haspadara ad śmiarotnaj niebiaśpieki
«Kot Kieša prachodziŭ surazmoŭje z haspadarami kvatery». Biełarusy raspaviali pra svoj kranalny dośvied emihracyi razam z žyviołami
28‑hadovaj biełaruscy paśla žudasnaj avaryi ŭ Tajłandzie nie mohuć akazać dapamohu — niama patrebnaj kryvi1
Kamientary