Jaho niezvyčajnaja afarboŭka źviazanaja z redkaj mutacyjaj.
Špaka zvyčajnaha (Sturnus vulgaris) ź niezvyčajnaha koleru pierjem zaŭvažyli ŭ stalicy ŭ pačatku krasavika.
U zvyčajna ciomnaj z kalarovymi pieralivami ptuški pierje było amal całkam biełym, ciomny koler zastaŭsia tolki na končykach pioraŭ.
Taki vyhlad zvykłaj dla Biełarusi ptuški źviazany z hienietyčnaj mutacyjaj, lejkizmam (hreč. λευκός — «bieły»), jakaja adbivajecca na kletkach, adkaznych za sintez miełaninu. U vyniku pihmient utvarajecca ŭ małych kolkaściach.
Lejkizm vyklikaje tolki častkovuju stratu pihmientacyi vonkavaha pokryva ŭ žyvioł — šerści, pierja, łuski i skury, ale nikoli, u adroźnieńni ad albinizmu — pihmientacyi vačej.
Takaja asablivaść sustrakajecca nie tolki ŭ ptušak, ale i ŭ inšych žyvioł, naprykład, u koniej, karoŭ, kotak, sabak, haradskich varon i alihataraŭ.
Pavodle vidavočcaŭ, niezvyčajnaja ptuška trymałasia krychu padalej ad svaich surodzičaŭ, ale i nie była zusim izhojem, što zvyčajna davoli charakterna.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Pavieł Vinahradaŭ upieršyniu raskazvaje, jak jaho zakinuli na samaje dno biełaruskaj turmy. Jak heta — kali susiedzi za cyharetu jaduć čužoje haŭno18
Kamientary