Vitaŭt, Tyzienhaŭz, Ažeška… Na raźbiarskim plenery pad Hrodnam stvaryli draŭlanyja fihury znakamitych dziejačaŭ miascovaj historyi
Tradycyjny plener raźbiaroŭ pa drevie, užo dvanaccaty pa liku, prajšoŭ na minułym tydni ŭ ahraturystyčnym kompleksie «Hrodzienski majontak «Karobčycy», jaki naležyć Hrodzienskamu miasakambinatu. Na jaho źjechalisia narodnyja majstry z usioj Biełarusi, jakija ŭsiaho za piać dzion stvaryli z dubu manumientalnyja skulptury mnohich viadomych asob, źviazanych z historyjaj horada Hrodna, piša «Hrodzienskaja praŭda».
Raźbiary ŭvasobili ŭ drevie abliččy Žana Emanuela Žylibiera, Stefana Batoryja, Elizy Ažeški, Vitaŭta, Davida Haradzienskaha, Bony Sforcy, Antonija Tyzienhaŭza. Raźmiaścilisia ich tvory ŭ samym sercy ahraturystyčnaha kompleksu — kala «Zamka Zievany».
Padčas uračystaj cyrymonii zakryćcia pleneru namieśnik hienieralnaha dyrektara AAT «Hrodzienski miasakambinat» pa ideałahičnaj rabocie i biaśpiecy Siarhiej Łankievič ad imia hienieralnaha dyrektara pradpryjemstva Aleha Ivanova padziakavaŭ ramieśnikam za vialikuju praviedzienuju pracu.
Jon vykazaŭ upeŭnienaść u tym, što stvoranyja majstrami skulptury pryjducca da dušy haściam ahraturystyčnaha kompleksu i na ich fonie budzie zrobleny jašče nie adzin dziasiatak fota.
Kiraŭnik plenera Valancin Bahdzievič, u svaju čarhu, skazaŭ:
«Sioleta sumiesna z kiraŭnictvam miasakambinata my vyrašyli pryśviacić plener znakavym u historyi našaha horada asobam. My pavinny pamiatać i bieražliva zachoŭvać historyju našaha kraju. Kožny majstar sam vyrašaŭ, jakuju histaryčnuju piersonu jon choča vyrazać.
Narodny majstar Biełarusi Anatol Turkoŭ, naprykład, zachacieŭ zrabić skulpturu Elizy Ažeški. Uličvajučy, što isnujuć jaje fatahrafii, pierad im była pastaŭlena vielmi składanaja zadača — zrabić tak, kab postać paznavali.
Piśmieńnicu našy haradžanie lubili i pavažali. Kali jana ciažka chvareła, ludzi ŭ jaje doma zaściłali sałomu, kab nie turbavać šumam kołaŭ pa darozie lubimuju piśmieńnicu. Heta śviedčyć ab pavazie našych haradžan da jaje.
Ja vyrazaŭ kniazia Vitaŭta, jaki ŭ svoj čas 12 hadoŭ kiravaŭ Hrodnam. U mianie było ŭžo bolš prastory dla ŭjaŭleńnia».
Raźbiar z Homiela Valeryj Kazłoŭski stvaryŭ skulpturu Bony Sforcy.
Pierš čym prystupić da raźby, pa jahonych słovach, jon padrabiazna vyvučyŭ bijahrafiju Bony. Raźbiar vyjaviŭ jaje maładoj i pryhožaj, a natchnieńniem pasłužyła skulptura Junony — staražytnarymskaj bahini, jakaja ličyłasia abaroncaj i asablivym daradcam dziaržavy.
Jak adznačyła kiraŭnictva Hrodzienskaha miasakambinata, tradycyja pleneraŭ raźbiaroŭ pa drevie ŭ Karobčycach, biezumoŭna, budzie praciahnutaja. A skulptury, zroblenyja sioleta, buduć stajać na placoŭcy kala restarana.
Ciapier čytajuć
«Chavaješ svoj žach, bo heta škilet sa skuraj». Śviatłana Cichanoŭskaja pryznałasia, ci paznała Siarhieja praź piać hadoŭ1
Kamientary
a zvyčajnyja pracaŭniki (nie nabližanyja da..) majuć mahčymaść naviedać hety sanatoryj?
a dzie ŭziali dub? bo ja duboŭ asabliva nie baču