Kuryny bulon — adzin z ulubionych supoŭ. Jon prydatny zaŭsiody. U kožnym domie jaho hatujuć pa-svojmu, ale jość peŭnyja praviły, jakich prytrymlivajucca ŭsie. Biez čaho sup atrymajecca nie taki smačny i karysny, jak moh by być?
Najhoršyja pamyłki pry hatavańni kurynaha supu. Jany mohuć usio sapsavać
Varyć sup — heta nie sakretnaje mastactva, i navučycca jamu moža kožny.
Zanadta vysokaja tempieratura padčas hatavańnia
Kuryny sup — adna sa straŭ, jakija patrabujuć času, kab raskrylisia ŭsie jaje jakaści. Kab sup atrymaŭsia smačny, jaho prosta nieabchodna doŭha varyć. Niekatoryja dumajuć, što, kali zrobiać bolšy ahoń abo pavysiać tempieraturu, budzie lepš. Zusim nie. Tak, sup zvarycca chutčej, ale jaho smak dakładna budzie nie najlepšy.
Hetaja strava pavinna varycca pavoli, na słabym ahni, dziakujučy čamu raskryjecca ŭvieś smak miasa, harodniny i śpiecyj.
Apuskańnie miasa ŭ kipień
Heta jašče adzin, zdavałasia b, chitry sposab paskoryć varku supu. Jon pracuje, naprykład, u vypadku z bulbaj, ale nie tut. Pakładzicie miasa ŭ chałodnuju vadu i tolki paśla hetaha ŭklučajcie plitu.
Niatłustaje miasa
Na pavierchni hetaha supu pavinny być bačnyja kružki tłušču. Jany nadajuć stravie smak i palahčajuć zasvajeńnie pažyŭnych rečyvaŭ. Na žal, biez tłušču ničoha nie atrymajecca. Sup na posnym miasie nie budzie mieć charakternaha smaku.
Miasa biez kostak
Choć kostki my, vidavočna, nie jamo, pažadana vykarystoŭvać ich padčas hatavańnia. Kostki palapšajuć smakavyja ŭłaścivaści bulonu i robiać jaho bolš karysnym.
Myćcio miasa pad kranam
Hetaja papularnaja zvyčka niepatrebnaja. Kali vy hatujecie miasa, vy jaho i dezynfikujecie.
Vykarystańnie niajakasnych inhredyjentaŭ
Zdavałasia b, u sup možna kinuć što zaŭhodna. Adnak kali vy vykarystoŭvajecie padpsavanuju harodninu abo tannaje miasa, nie čakajcie, što strava atrymajecca cudoŭnaj na smak.
Dabaŭleńnie niekatorych inhredyjentaŭ zanadta rana
U vypadku z kurynym supam paradak maje značeńnie. Spačatku apuskajem miasa z kostkaj u chałodnuju vadu i davodzim da kipieńnia. Tolki paśla hetaha dabaŭlajem harodninu i śpiecyi. I tut zaŭvaha: niamołaty i duchmiany pierac, a taksama łaŭrovy list — raniej, kab jany paśpieli addać navaru svoj vodar. Ale kali havorka idzie pra śviežamołaty pierac, majaran i lubistu, to ich my dadajom u kancy varki, kab jany nie stracili smak i pach pad uździejańniem tempieratury.
Toje ž samaje i z vyłoŭlivańniem šumu. Adny ličać heta absalutna nieabchodnym, inšyja — zusim niepatrebnym. Heta sprava hustu i smaku. Sup, u jakim płavaje šum, moža być bolš duchmianym, ale mienš prazrystym.
Ciapier čytajuć
Kamientary