«Heta nie naša vajna!» Lehiendarny kamandzir bresckich desantnikaŭ źviarnuŭsia da biełaruskich vajskoŭcaŭ

«Usie najbolš važnyja rečy ŭ žyćci adbyvajucca, jak praviła, ekspromtam i niečakana. Niemahčyma padrychtavacca da taho, kab stać hierojem. Prosta ŭ žyćci kožnaha čałavieka raptam uźnikaje situacyja, u jakoj jon pavinien ździejśnić učynak tut i ciapier. Abo ŭvajści ŭ historyju, abo vyrašyć pačakać bolš padychodziačaha momantu. Los, jak praviła, daje šaniec ździejśnić sapraŭdny ŭčynak tolki adzin raz», — kaža kambryh.

«Ciapier ja navažyŭsia zapisać pieršy ŭ svaim žyćci videazvarot tamu, što maje suajčyńniki, chłopcy ŭ błakitnych cialniaškach, takich ža, jak usio žyćcio nasiŭ ja, siadziać u lesie la miažy z Ukrainaj, — praciahvaje jon. — I vielmi padobna na toje, što ŭ bližejšy čas źbirajucca paŭdzielničać u vielmi niadobraj spravie, jakaja moža mieć katastrafičnyja nastupstvy dla našaj krainy i kančatkova pachavać słavu i tradycyi vojskaŭ, jakija zdabyvali mnohija pakaleńni desantnikaŭ. I mahčyma, daloka nie ŭsie viarnucca na radzimu žyvymi. Rasijskaja armija, jakaja maje vielizarny bajavy dośvied, troje sutak znachodzicca ŭ piekle».

Pry hetym, kaža jon, ukraincy vytrymali samyja ciažkija 72 hadziny i atrymali padtrymku ad usiaho śvietu.

«Rasijanie prosta stali achviarami svaich ža prapahandystaŭ, jakija paabiacali, što narod Ukrainy sustrenie ich chlebam-sollu jak vyzvalicielaŭ. Ale vy ŭžo ŭsio viedajecie. Choć vam i zabaraniajuć mieć smartfony, ale vy pakul na radzimie, u kantakcie z rodnymi i siabrami i mieli čas usio acanić i asensavać. U kahości jość sumnievy, što vaš ŭvachod va Ukrainu budzie lepšy za navahodni šturm Hroznaha 1995 hoda?» — vykazvajecca kambryh.

«Nie chaču leźci ŭ palityku, palityka zaŭsiody była mnie čužaja. Ale lubomu razvažlivamu čałavieku pavinny być zrazumiełyja jak minimum try rečy.

Pieršaja. Ukraina nikoli nie pahražała Biełarusi i nie pahražaje ciapier. Druhaja: narkamanaŭ, nacyjanalistaŭ va ŭkrainskaj uładzie niama, a kali b i byli, jany byli b abranyja na svabodnych demakratyčnych vybarach. Treciaja: nijakich pravavych padstaŭ uryvacca na terytoryju Ukrainy ŭ biełaruskich uzbrojenych siłaŭ niama, tym bolš, što heta zabaraniaje dziejučaja Kanstytucyja.

Heta nie naša vajna. Vy nie budziecie abaraniać svoj dom, svaju Radzimu, svaju siamju. Vy nie zdabudziecie ŭ hetym kanflikcie słavy — tolki hańbu, prynižeńnie, kroŭ, śmierć i stanovišča nacyi-izhoja dla ŭsiaho biełaruskaha naroda na dziesiacihodździ.

Bratki, znajdzicie sposab nie ŭdzielničać u hetaj brudnaj spravie. Baćki-kamandziry, vy zmožacie žyć z tym, što pakłali pacanoŭ ni za što? Jak vy budziecie hladzieć u vočy maci, jakija addali vam svaich synoŭ?»

Valer Sachaščyk źviarnuŭsia taksama da vojenačalnikaŭ:

«Jak by na vas ni cisnuli, ździejśnicie sapraŭdny mužčynski ŭčynak. Prymicie pravilnaje rašeńnie, nabiaryciesia hramadzianskaj mužnaści. Nie adpraŭlajcie pacanoŭ na bojniu.

Časam najvyšejšy podźvih — skazać «nie», i ŭvajści ŭ historyju jak čałaviek, jaki vyratavaŭ žyćci sotniaŭ, a moža być, tysiač ludziej i adnosiny z brackim narodam. I navat kali vas ciapier zvolniać, paviercie, vy budziecie hierojami».

• 3
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0