«Ja vyrašyŭ spynić haładoŭku. Čamu ja heta zrabiŭ? Dakładna z ŭłasnaha žadańnia. Ja nie prymaŭ ježu bolš za sorak dzion, i adčuvaju ŭ sabie siły i mahčymaści pratrymacca jašče. Ale mianie prosta ŭraziła nievierahodnaja chvala salidarnaści. A taksama prośby sotniaŭ i tysiač biełarusaŭ spynicca, dačakacca našaj ahulnaj pieramohi zdarovym.
A jašče ja viedaju, što mnohija taksama pačali haładoŭku, pakul haładaju ja. Ja nie mahu ŭziać na siabie taki vialiki hruz adkaznaści, nie chaču, kab za moj uśviadomleny vybar pakutavali inšyja. Čytajučy ŭsie vašy prośby ŭ listach, ja zrazumieŭ, što prosta nie mahu chvalavać i prymušać chvalavacca svaju siamju i ŭsich vas.
U mianie nikoli nie było žadańnia niejak vyłučacca, ja nie chacieŭ publičnaści.
Ja chacieŭ prosta spakojna žyć i hadavać svaju dačku. Ale mianie vymusili pajści na hetuju krajniuju mieru», — skazaŭ Łosik u svaim zvarocie.
Haładoŭku ŭ znak pratestu Ihar Łosik abviaściŭ 15 śniežnia, kali jamu vystavili novyja abvinavačańni — u padrychtoŭcy da ŭdziełu ŭ masavych biesparadkach. Raniej Łosika abvinavačvali ŭ arhanizacyi albo padrychtoŭcy dziejańniaŭ, jakija hruba parušajuć hramadski paradak.
Šerah viadomych asob, u tym liku Śviatłana Cichanoŭskaja i Źmicier Daškievič, zaklikali Ihara spynić haładoŭku.
Były vykładčyk Iniaza pierajšoŭ na biełaruskuju ŭ emihracyi. Jon razvažaje pra los univiersiteta, biełarusaŭ za miažoj i adroźnieńnie nas ad palakaŭ4
Kamientary