Пра стужку «Дняпроўскі рубеж» піша Андрэй Расінскі.
Дняпроўскі рубеж (Днепровский рубеж)
Беларусь, 2009, каляровы, 135 хв (2 серыі)
Рэжысёр: Дзяніс Скварцоў
Ролі выконваюць: Ігар Сігаў, Ксенія Князева, Анатоль Кот, Ганна Гаршкова, Мікалай Козак
Жанр: Ваенная драма паводле сцэнару Аляксея Дударава
Адзнака: па-за межамі крытыкі
Камандзір дывізіі (Ігар Сігаў), якому выбілі зубы ў НКУС - і які трызніць чорна-белаю хронікай - адпраўляецца ў першыя дні вайны на Дняпроўскі рубеж, каб спыніць фашыстаў. У генерала ўпотайкі закаханая медсясцёрка (Ксенія Князева), якая пакутуе на галюцынацыі й любіць распавядаць свае сны, корпаючыся ў ранах пацыентаў. Ці знойдуць самотныя сэрцы адзін аднаго падчас гераічнае абароны Магілёва?
Адказ на гэтае пытанне, да якога трэба прадзірацца нудныя дзве гадзіны, мала каму цікавы. І самы незацікаўлены - сцэнарыст. Аляксея Дударава, аблашчанага Саветамі аўтара ваенна-патрыятычных драмаў, пасля «Дняпроўскага рубяжа» - можна дыскваліфікаваць.
Парадаксальна, што сцэнар атрымаў першую прэмію на конкурсе, зладжаным кінастудыяй. (І страшна нават падумаць, што ж тады горшае.)
Галоўны герой стужкі - мапа са стрэлкамі, якія бязладна з’яўляюцца й знікаюць. За гэтым ідуць стрэлы й выбухі, якія таксама сітуацыю не праясняюць. Шмат мяса: крывавая слізь, адарваныя рукі, прастрэленыя целы (звышбуйныя дэталі) - што не могуць не ацаніць аматары расчлянёнкі. Ці раскрыў Дзяніс Скварцоў кананічную для сваёй творчасці тэму цыцак - сказаць не магу, бо не вытрымаў і з кінатэатру ўцёк.
Карціна для пенсіянераў, якія перайшлі з марыхуаны на гераін.
Каментары