U Minskim mietrapalitenie raspaviali, navošta patrebna žazło ź sihnalnym dyskam i jakija znaki im padajuć
Sihnały dziejničajuć pa tym ža pryncypie, što i na naziemnaj čyhuncy.
Mnohija z pasažyraŭ mietro, napeŭna, nie raz bačyli na płatformie supracoŭnic mietrapalitena ŭ formie, jakija trymajuć u rukach žazło ź sihnalnym dyskam uviersie.
Heta mohuć być jak dziažurnyja pa stancyi, tak i dziažurnyja pa pryjomie i adpraŭcy ciahnikoŭ. Z dapamohaj takoha žazła rabotniki padziemki mohuć, naprykład, spynić ciahnik abo adpravić jaho ŭ darohu, dać kamandu na začynieńnie dźviarej.
Usio heta robicca z dapamohaj śpiecyjalnych sihnałaŭ, jakija nahadvajuć marskuju siemafornuju azbuku, paviedamlaje telehram-kanał minskaj padziemki.
U mietro sihnały dziejničajuć pavodle taho ž pryncypu, što i na naziemnych puciach. Kali ciahnik idzie ź linii ŭ depo abo viartajecca ŭ zvarotny tupik, dziažurny praviaraje, ci ŭsie pasažyry vyjšli z vahonaŭ. Jon dachodzić da chvasta ciahnika, a zatym pakazvaje dazvalalny sihnał. Mašynist bačyć jaho ŭ lusterka zadniaha vidu.
Kažuć, što ŭ supracoŭnikaŭ słužby ruchu jość prykmieta — nikoli nie kłaści sihnalny dysk čyrvonym bokam uvierch. Byccam by heta — da niaŭdałaj źmieny.
Viadoma, nie ŭsie da hetaha staviacca surjozna, ale na ŭsialaki vypadak imknucca prytrymlivacca tradycyi.
U mietrapaliten sihnalny dysk pryjšoŭ z čyhunki, dzie ŭžo vykarystoŭvaŭsia doŭhi čas. Jašče ŭ praviłach sihnalizacyi, vydadzienych u 1912 hodzie, uvodziŭsia padzieł na čyrvony i bieły sihnały dla mašynistaŭ.
Praŭda, tady mahli vykarystoŭvać śpiecyjalnyja lichtary z kalarovymi škłom, ale ahulnaja kancepcyja ŭžo prasočvałasia.
Z pavieličeńniem kolkaści čyhunak vostra paŭstała nieabchodnaść efiektyŭna kiravać manieŭravańniem sastavaŭ, kab pryvieści ŭsio da adnastajnaści.
Ciapier čytajuć
Kaardynatara pošukavaha atrada «Anioł» pasadzili za palityku1
Kamientary