Što pahladzieć. «Siadaj za rul majoj mašyny» — najlepšy zamiežny film «Oskara» 2022 hoda
Hetuju miedytatyŭnuju askaranosnuju stužku ź Japonii ŭžo pakazvajuć u biełaruskich kinateatrach. Pastarajciesia paśpieć na sieans da 13 krasavika, bo takich paetyčnych i hłybokich karcin u biełaruskim prakacie, vidać, jašče doŭha nie budzie.
Hałoŭny hieroj karciny — teatralny akcior i režysior Jasukie Kafuku. Jon žyvie ŭ ščaślivym šlubie sa scenarystkaj Ota, pakul adnojčy nie zaśpiavaje jaje va ŭłasnym domie z kachankam. Kafuku pakidaje dom, a praź niejki čas jaho žonka pamiraje ad krovaźlićcia ŭ mozh.
Praz dva hady paśla trahiedyi Kafuku zaprašajuć u Chirasimu, pastavić čechaŭskuju pjesu «Dziadzia Vania». Jamu dajuć asabistaha kiroŭcu — maŭklivuju dziaŭčynu Misaki sa šramam na tvary.
Čas, što Kafuku i Misaki pravodziać razam, ich hutarki i abmien sakretami — usio heta idzie na karyść abodvum. Kafuku pačynaje nanava analizavać svaje adnosiny z žonkaj. A Misaki sprabuje razabracca ź ciažkaj historyjaj ułasnaha minułaha.
Šukać šlach da siabie praz Čechava
«Siadaj za rul majoj mašyny» źniali pa raskazie Charuki Murakami, japonskaha piśmieńnika, jakoha lubiać va ŭsim śviecie. Sama ž hetaja stužka — nahladnaje adlustravańnie hłabalizacyi. Hladzicie sami: Japonija, ruskaja pjesa, akciory, što pamiž saboj hutarać pa-anhlijsku, a na repietycyjach vykarystoŭvajuć, u dadatak da japonskaj, kitajskuju, karejskuju, ispanskuju movy i movu žestaŭ. Navat nazva karciny rodam ź inšaj kultury — uspomnicie znakamity radok Baby, you can drive my car ad brytancaŭ The Beatles.
Ale razam z hetym «Siadaj za rul majoj mašyny» zachavaŭ japonski duch. Jon bačny ŭ tym, jak raźmierana i miedytatyŭna razvaročvajecca dziejańnie filma — padrychtujciesia da trochhadzinnaha dziejstva. Japonski duch i tradycyjnaja azijackaja strymanaść bačnyja i ŭ tym, jak aściarožna raskryvajucca hieroi, jak źniešnie spakojna (ale tolki źniešnie) jany pieražyvajuć tyja trahiedyi, što vypali na ich žyćcio. Nie tolki Jasuke maje svaje trahiedyi, jaho novaja siabroŭka Misaki taksama maje ŭłasnuju historyju — adniekul ža źjaviŭsia jaje šram.
Čechaŭski tekst hučyć u stužcy, zdajecca, čaściej, čym toje treba hierojam. Kafuku kožny raz uklučaje ŭ mašynie kasietu z radkami ruskaha kłasika, načytanymi jaho žonkaj Ota — chacia za stolki času ŭžo vyvučyŭ, napeŭna, ich na pamiać. U teatry jon prymušaje akcioraŭ šmat razoŭ čytać čechaŭskija radki, i tłumačyć heta tak: «Čechaŭ maje vialikuju moc, kali pramaŭlaješ jaho repliki, usia tvaja sutnaść vylazaje navierch».
Stužka padydzie jak tym, kamu ŭžo nadakučyŭ Halivud, tak i tym, chto ličyć, što nijakaje kino, akramia halivudskaha, nie vartaje ŭvahi.
Zachad acaniŭ «Siadaj za rul majoj mašyny», karcina sabrała ceły ŭradžaj premij: try pryzy Kanskaha kinafiestyvalu, čatyry premii Nacyjanalnaha tavarystva kinakrytykaŭ ZŠA, premiju BAFTA za najlepšaje nieanhłamoŭnaje kino, i, narešcie, «Załaty hłobus» i «Oskar» za lepšy film na zamiežnaj movie.
Rejtynhi na bujnych suśvietnych resursach:
IMDB — 7,6 / 10,
Rotten Tomatoes — 97%.
«Naša Niva» adnaŭlaje zbor danataŭ — padtrymać prosta
Čytajcie taksama:
Top kultavych antyvajennych stužak, kab nahadać sabie, nakolki kaštoŭny mir
Što pahladzieć. «Prydumlajučy Hannu» — sieryjał pra machlarku, jakoj niemahčyma nie začaravacca
Fatohraf-ahient z dvuma pašpartami zdymaje biełarusaŭ i ich mierapryjemstvy ŭ Varšavie13
Kamientary