«Думаў, гэта качкі, а там дзіця!» Мінчук дапамог школьніку выбрацца са Свіслачы
У Мінску раніцай 24 лістапада адбыўся інцыдэнт на набярэжнай Свіслачы: 12‑гадовы хлопчык упаў у раку. Яго выратавалі выпадковыя мінакі.
Школьнік накіроўваўся на трэніроўку і ішоў па бетонным парапеце ўздоўж вады. Паводле папярэдняй інфармацыі, ён спатыкнуўся аб выступ канструкцыі і сарваўся ў раку. Яго крыкі пачулі людзі, якія знаходзіліся побач.
Адзін з мінакоў заўважыў дзіця недалёка ад берага і адразу выклікаў ратавальнікаў. Разам з іншым мужчынам яны дапамаглі хлопчыку выбрацца і адвялі яго ў бліжэйшую паліклініку, дзе яму аказалі першую дапамогу. На месца таксама прыбыла брыгада хуткай.
Стан дзіцяці ацэньваецца як здавальняючы. Ён знаходзіцца пад наглядам лекараў і бацькоў, пагрозы яго жыццю няма.
Onliner.by ўдалося пагутарыць з Андрэем — 54‑гадовым мінчанінам, які ў тую раніцу аказаўся адным з удзельнікаў гэтай гісторыі.
— Я выйшаў з дома — жыву каля Свіслачы, ішоў па сваіх справах, накіроўваўся ў бок стадыёна «Дынама». Гэта была раніца (інцыдэнт здарыўся каля 8:45), людзей вакол няшмат, і тут я пачуў нейкія крыкі. Спярша не зразумеў, вырашыў: мала што. Прайшоў трохі далей уздоўж ракі і ўбачыў, як нешта далёка плыве ў вадзе — падумаў, што гэта могуць быць качкі, якіх тут шмат. Але крыкі з таго ж месца паўтарыліся, падышоў крыху бліжэй і пачуў: «Ратуйце! Дапамажыце!».
Мне здалося, што голас жаночы — дзіцяці, як аказалася пазней, 12 гадоў, таму пераблытаць было лёгка. Адразу ж патэлефанаваў у МНС, растлумачыў сітуацыю — выклік хутка прынялі. У гэты ж час я падбег да месца, дзе заўважыў хлопчыка.
Крыкі дзіцяці пачуў і малады мужчына, які быў на прабежцы. Мы літаральна за хвіліну выцягнулі хлопчыка з вады. Нырнуць не давялося: рака ў бетонных берагах, дзіця падышло да парапета, мы нахіліліся, узялі яго за рукі і выцягнулі. Ён быў цалкам у вопратцы, плюс яшчэ і вялікі заплечнік з формай.
Каб хутчэй сагрэць падлетка, дарослыя вырашылі адвесці хлопчыка ў будынак паліклінікі, якая знаходзіцца зусім побач.
— Хлапчыска малайчына, знаходзіўся ў свядомасці, хоць твар быў бледным, прыкметна, што адчуваў шок і спалохаўся. Па дарозе я яшчэ раз патэлефанаваў у МНС, распавёў, што дзіцяці дасталі, спецтэхніка не патрэбна, і папрасіў накіраваць хуткую ў паліклініку. У даўрачэбным падлетка раздзялі і сагрэлі, хутка прыехала і хуткая.
Хачу падкрэсліць, што нас — тых, хто дапамог дзіцяці, — было двое. І ўсё ж сапраўдны герой — хлапчына. Не запанікаваў, не здаўся, спакойна і мэтанакіравана выйшаў да берага. Пашчасціла яшчэ, што рака ў гэтым месцы неглыбокая: плыць у зімовай вопратцы было б складана.
Каментары