«Нашых дзяцей з дзяцінства прывучалі да трансгендарных лялек». Шпілеўская знайшла карысць ад заходніх санкцый
Кіраўніца праўладнага Беларускага саюза жанчын і дырэктарка прадстаўніцтва МТРК «Мір» у Беларусі Вольга Шпілеўская ў праграме «Клуб рэдактараў» расказала, чаму яна стала падтрымліваць санкцыі.

Функцыянерка адзначыла, што яна заўсёды была супраць санкцый, бо без іх беларуская эканоміка развівалася б лепш, але цяпер яна ім парадавалася.
«Справа тут не толькі ў эканоміцы, а яшчэ і ў ідэалогіі — таму я, уласна, і ўзрадавалася гэтым санкцыям», — сказала яна ў перадачы на фоне інтэр'ераў у англійскім стылі.
На яе думку смешная забарона на ўвоз у Беларусь дзіцячых цацак — лялек, галаваломак, вазочкаў з маторчыкамі, самакатаў і ровараў, гэта выдатная рэч, бо праз гэта заходні ўплыў на беларускіх дзяцей, нарэшце, будзе спынены.
«Калі гаварыць пра тых жа лялек — дык я за тое, каб нашы дзеці гулялі з нашымі цацкамі. Вось, напрыклад, «Палеская фабрыка» выпускае ляльку — і гэта добра. Каб яны гулялі з нашымі, традыцыйнымі цацкамі.
Бо разам з цацкамі, якія прыходзілі да нас з Захаду, прыходзіла і заходняя ідэалогія. Калі нашых дзяцей з дзяцінства прывучалі да трансгендарных лялечак, да машынак з маторчыкамі — але абавязкова BMW ці Volkswagen.
Цяпер гэта будзе «Волга», дзякуй богу, або «Масквіч», ці «БелДжы». Нашы дзеці без цацак не застануцца — будуць і лялькі, і машынкі, гэта стопрацэнтная гарантыя. Але вось гэта ідэалагічны ўплыў, гэтае насаджэнне чужых нам каштоўнасцяў будзе сыходзіць. І я, напрыклад, вельмі гэтаму рада», — патлумачыла сваю пазіцыю Шпілеўская.
Да дзяцей пачалі ставіцца не як да «маленькіх дарослых» у Заходняй Еўропе ў XVII—XVIII стагоддзях, калі эпоха Асветніцтва адкрыла дзяцінства як самастойны і каштоўны перыяд жыцця. У гэты ж час Францыя і Германія сталі цэнтрамі вытворчасці лялек, якія сталі правобразам сучасных. Праз арыстакратыю гэтыя спачатку вельмі дарагія цацкі трапілі ва Усходнюю Еўропу, дзе іх пачалі пераймаць прадстаўнікі больш бедных слаёў насельніцтва, вырабляючы з больш танных матэрыялаў. Масавая фабрычная вытворчасць лялек пачалася ў XIX стагоддзі і асабліва актыўна развілася ў XX.
Такім чынам, так званыя «традыцыйныя лялькі» на Беларусі — гэта таксама вынік заходняга ўплыву, як і ў ідэйным, так і ў матэрыяльным сэнсе. Прыкладна тое самае можна сказаць і пра аўтамабілі.
Акрамя таго, традыцыйныя лялькі не прадугледжваюць паказу палавых прыкмет, асабліва такіх, як палавыя органы, таму ўсе яны з’яўляюцца «бясполымі».
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬЕздзілі шукаць нават у БССР, а неапазнанае цела 30 гадоў ляжала ў спецсховішчы. Новыя дэталі загадкавага знікнення ў ЗША беларускага пісьменніка Міколы Цэлеша
Каментары
Впрочем, всё равно почти всё китайское)
Нешта зусім фантазія панясла гэтую кіраўніцу Беларускага саюза жанчы.