Французскі пісьменнік чэшскага паходжання Мілан Кундэра памёр ва ўзросце 94 гадоў. Ён аўтар знакамітай «Невыноснай лёгкасці быцця».
Мілан Кундэра нарадзіўся 1 красавіка 1929 года. Яго бацька быў піяністам, музыказнаўцам, рэктарам універсітэта ў Брно. Падчас вучобы ў сярэдняй школе Мілан Кундэра напісаў першыя вершы. Пасля Другой сусветнай вайны падпрацоўваў рознарабочым і джазавым музыкам.
Кундэра пачаў вучыцца на філасофскім факультэце Карлавага ўніверсітэта (Прага), вывучаў музыказнаўства, кіно, літаратуру і эстэтыку, пасля двух семестраў перавёўся на факультэт кіно Пражскай акадэміі музычнага мастацтва.
У 1953 годзе апублікаваў сваю першую кнігу. У яго першым рамане «Жарт» (1967) гаворка ідзе пра становішча чэшскай інтэлігенцыі ва ўмовах савецкай рэчаіснасці. Пасля аперацыі «Дунай» у жніўні 1968 года Кундэра прымаў удзел у шэрагу дэманстрацый і сходаў пратэсту, за што быў пазбаўлены магчымасці выкладаць. Яго кнігі канфіскавалі з усіх бібліятэк Чэхаславакіі.
У 1970 годзе па абвінавачванні ў саўдзеле ў рэвалюцыйных падзеях быў паўторна выключаны з партыі, яму было забаронена публікавацца.
У 1975 годзе Кундэру запрасілі ў якасці прафесара ў Рэнскі ўніверсітэт (Францыя).
Чацвёрты раман Кундэры «Кніга смеху і забыцця» (1978) уяўляе сабой цыкл з некалькіх гісторый і эсэ, аб'яднаных агульнымі персанажамі (Таміна, сам Кундэра), тэмамі і вобразамі (смех, анёлы, Прага, сэкс). За гэтую кнігу ў 1979 годзе чэхаславацкі ўрад пазбавіў пісьменніка грамадзянства. Наступныя раманы былі забароненыя для выдання ў Чэхаславакіі.
«Невыносная лёгкасць быцця» — самы вядомы раман Кундэры, напісаны ў 1982 годзе і ўпершыню апублікаваны ў 1984 годзе ў Францыі ў перакладзе на французскую. Дзеянне адбываецца ў 1968 годзе ў Празе.
З пачатку 1990-х гадоў Кундэра пісаў па-французску.
У 2009 годзе Кундэру прысвоілі званне ганаровага грамадзяніна яго роднага горада Брно.
Цяпер чытаюць
Турэцкі лаўрэат прэміі Чэчкі быў у захапленні ад Беларусі і рэжыму ў ёй. А пасля трапіў на Акрэсціна9
Каментары