Скурко: Не варта на будучыню накопліваць у сабе нейкую злосць ці нянавісць
Паўліна Скурко, жонка палітзняволенага рэдактара «Нашай Нівы» Андрэя Скурко, атрымала ад мужа з-за кратаў ліст пад круглым нумарам 100. Ён апісвае свае турэмныя будні ў калоніі пад Магілёвам і адначасова, як заўсёды, дзеліцца гістарычнымі і філасофскімі рэфлексіямі.
Атрымаў сёння твой ліст і так радаваўся, чытаючы, як вы там бавіце час з клубніцамі, вавёркамі, зайцамі і як малы спазнае свет! Абавязкова пахвалі за мяне малога. Ён такі малайчына ў нас! (А мы ў яго)…
* * *
Сёння самы доўгі дзень года (і Купалле). У нас увесь час ідзе дождж, часам ператвараючыся ў залеву. Трохі пахаладнела — але і добра, што няма такой гарачыні, як мінулыя дні… Ужо каля 8-й вечара, дзень быў доўгі і не толькі астранамічна:).
* * *
Скончыўся каранцін, мяне перавялі ў атрад №7, брыгада 1. Умовы побытавыя тут нармальныя, калектыў таксама, ёсць нават акварыум з рыбкамі ў спальні.
Многа свежага паветра — у памяшканнях тут, канечне ж, ніхто не курыць, [як у СІЗА]. На тэрыторыі ёсць спортгарадок з турнікамі і трэнажорамі — паспрабую схадзіць, калі дождж сціхне:)
Тут ёсць таксама стадыён, дзе можна бегаць — высветлю ў далейшым, як туды трапляць. У атрадзе вельмі чыста, ёсць сушылкі, каб сушыць рэчы, пральная машына, халадзільнікі, тэлевізар. Словам, буду пакуль абжывацца:)…
* * *
Ад усіх нас гэты час патрабуе цярпення і вытрымкі. Шкадую страшна, што не магу вам там дапамагаць і падстрахоўваць.…Ужо раніца наступнага дня. Спалася добра.
Усю ноч ліў дождж, зараз ён працягваецца. Схадзіў на сняданак — дыябетыкі тут харчуюцца асобна. Далі ў дадатак да кашы масла, яйко і сок — словам, можна жыць.
Здаў сёння ўсе неабходныя заявы на званкі і відэазванкі, буду чакаць зацвярджэння…
* * *
Па тэлевізары зараз паказвалі перадачу пра востраў Тэнерыфе. Аказваецца, у іх няма свайго пяску ў дастатковай колькасці, і ўлады закуплялі яго ў Заходняй Сахары, каб зрабіць пляж:)) Сказалі таксама, што на востраве жыве каля мільёна чалавек — я думаў, разоў у дзесяць меней.
* * *
Таксама мы хадзілі сёння ў клуб на відэалекцыю пра шкоду накотыкаў — на вялікім экране. Я атрымаў вялізнае задавальненне — і інфармацыя новая, і само пачуцце, што ты можаш пайсці ў кіно. Нібы яшчэ адзін крок да вяртання ў нармальнае жыццё…
Да сярэдзіны дня істотна схаладала ў нас — імжа, вецер. Спадзяюся, у вас там у дастатковай колькасці ёсць швэдрыкі, шапкі, курткі і чай.
Заўтра 23-е — дзень нараджэння Міколы Шакеля. Стаў успамінаць, як віншавалі яго год таму. Колькі ўсяго адбылося за гэты час! А колькі за наступны год можа ўсяго новага адбыцца!
Я, як і ты, шчыра веру, што ўсё, Бог дасць, скончыцца добра і мы скора зноў будзем разам. Галоўнае — берагчы здароўе і блізкіх, захоўваць спакой і цярпенне. «Максімальна захаваць сябе для далейшага жыцця», як ты некалі сказала.
Для мяне гэта, у тым ліку — напаўненне сэнсам і зместам майго цяперашняга перабывання. Усе дробныя нязручнасці мінаюць, а назбіранае ў сабе на будучыню — застаецца. Менавіта таму, мне здаецца, не варта на будучыню накопліваць у сабе нейкую злосць ці нянавісць. Згадаем Мандэлу ці Гандзі.
Пісаць Андрэю Скурко трэба на адрас: Папраўчая калонія №15, атрад 7 212013, Слаўгарадская шаша, 183, п/а Вейна, г. Магілёў. Скурко Андрэю Генадзевічу
Цяпер чытаюць
«Яны кашмарылі ўсіх». Суседзі пра сям’ю Ліпскіх, якія «планавалі забойства больш за 40 чалавек»1
Каментары