Rasijski hienierał: Va Ukrainie my atrymali žorstki ŭrok, narod tam suprać nas
U efiry rasijskich miedyja prahučała niečakanaje pryznańnie pravału tak zvanaj «śpiecapieracyi». Były kamandujučy Suchaputnymi vojskami Rasii zajaviŭ pra niepadrychtavanaść armii da realnych bajavych dziejańniaŭ.
«Kab być sumlennym, (…) na moj pohlad, Rasija čarhovy raz nie była hatovaja da vajny, jak heta było i ŭ minułyja hady, i ŭ minułyja stahodździ. Bolš za toje, tradycyjna adbyłasia niedaacenka praciŭnika i pieraacenka svaich vojskaŭ», — zajaviŭ u efiry kanała «RBK» hienierał Uładzimir Čyrkin.
Pa słovach vojenačalnika, Kreml raspačaŭ uvarvańnie biez naležnaj padrychtoŭki i znachodziačysia pad upłyvam katastrafična pamyłkovych raźvieddanych:
«Kali vy pamiatajecie, 22 lutaha pačali kazać, što vajna skončycca praz troje sutak. «Zaraz my ich zrobim». Dzieści spracoŭvaŭ «tbiliski sindrom» i padziei piacidzionnaj vajny z Hruzijaj. Ale … tak nie atrymałasia.
Ja b pastaviŭ niezdavalniajučuju adznaku ŭsioj našaj raźviedsupolnaści Rasii. Pa sutnaści, kiraŭnictvu krainy była vykazana, ja b skazaŭ, iłžyvaja infarmacyja: što 70% nasielnictva Ukrainy za nas, a 30% — suprać. Akazałasia roŭna naadvarot: 30% za nas, a 70% suprać».
U vyniku, jak nahadaŭ Čyrkin, «litaralna za pieršyja tydni my atrymali surjozny žorstki ŭrok», majučy na ŭvazie poŭny razhrom rasijskich vojskaŭ pad Kijevam i vymušanaje adstupleńnie z poŭnačy Ukrainy.
«I były ministr abarony (Šajhu — NN) pastaraŭsia vyjści pryhoža z hetaj situacyi, nazyvajučy toje, što adbyvajecca, žestam dobraj voli», —
praciahnuŭ hienierał i dadaŭ:
«Kolki tam my pakinuli zahinułych, paranienych i pakalečanych, heta viedajuć u našaj armii. I, ja dumaju, historyja jašče da kanca nie aśvietlenaja».
Akramia taho, vajskoviec raskrytykavaŭ techničnuju adstałaść rasijskaj armii, jakaja nie zrabiła vysnoŭ z sučasnych kanfliktaŭ.
«Dva hady raniej skončyłasia vajna pamiž Azierbajdžanam i Armienijaj (27 vieraśnia — 10 listapada 2020 hoda — red.). I ŭ hetaj vajnie ŭžo vyrazna prasočvałasia prymianieńnie bieśpiłotnych latalnych aparataŭ. Čamuści kiraŭnictva našaj krainy i ŭzbrojenych sił nie ŭžyli hetuju taktyku vykarystańnia bieśpiłotnikaŭ navat na pačatkovym etapie vajny. (…)
My pačynali hetuju vajnu, kali ŭ nas nie było srodkaŭ kontrbatarejnaj baraćby navat. Pa nas stralała artyleryja praciŭnika, a my da jaje dastać nie mahli. (…)
Ciapier bajavyja dziejańni vyšej taktyčnaha ŭzroŭniu nie padymajucca. (…)
Kali ŭžo my tut sumlenna havorym, vielizarnaja prablema daŭno isnuje — u nas niama narmalnaj suviazi. Niama narmalnaha kiravańnia vojskami i zbrojaj», — ščyra pryznaŭsia paźniej u razmovie hienierał.
Razvažajučy pra pierśpiektyvy, Čyrkin skieptyčna acaniŭ mahčymaść chutkaha zaviaršeńnia kanfliktu na ŭmovach Kramla. Ale pry hetym jon trymajecca chłuślivych aficyjnych naratyvaŭ.
«Siońnia pra pieramohu, viadoma, možna kazać, ale ja dumaju, što ŭ najbližejšy čas hetaha nie zdarycca. Pieramoha pavinna skončycca vykanańniem metaŭ, jakija pastaviŭ prezident. Kali my chočam vykanać hetyja mety, całkam …, kab u nas nie było pad bokam «antyrasii», my pavinny tudy dajści, da miežaŭ z Polščaj, Rumynijaj i hetak dalej».
Kamientary