«Mnie navat zdajecca, što Franak zusim nie śpić». Novaja asabistaja pamočnica Cichanoŭskaj raskazała pra svaju pracu ŭ Ofisie

— Vaša papiarednica Stanisłava Hlińnik u intervju «Lusterku» kazała, što praca asabistaj pamočnicy Cichanoŭskaj praktyčna kruhłasutačnaja. Što dla vas stała samym vialikim vyklikam ci siurpryzam na hetaj pasadzie?

— Kali ja daviedałasia, čym budu zajmacca, Stasia pačała mianie vučyć. Jašče da majho pieršaha pracoŭnaha dnia ja prychodziła ŭ Ofis, kali jana była volnaja. Stasia vykrojvała dla mianie hadzinu ci dźvie, naturalna, jašče paralelna ŭsio roŭna čymści zajmałasia. I ja była ŭražanaja tym, jak šmat pracy, jakuju kolkaść niuansaŭ treba viedać. I ŭsio heta robić adzin čałaviek. I mnie ŭ niejki momant zdałosia, što heta nierealna, ja nie adoleju.

Ja dosyć tryvožny čałaviek i vielmi pieražyvała. Ale heta byŭ dla mianie vyklik, i ja padumała, što ŭsio ž mušu pieramahčy strach, a jašče — što heta budzie novy cikavy dośvied. Jašče pryjemnym ździŭleńniem stała toje, što Ofis akazaŭsia nastolki vyraznaj i surjoznaj strukturaj. Bo na adlehłaści nie bačyš usich pracesaŭ i nie ŭśviedamlaješ usich niuansaŭ i składanaści. Akazaŭšysia ŭnutry, była ŭražanaja, nakolki ŭsio adrehulavanaje. I niahledziačy na heta — kalehi adrazu achinajuć padtrymkaj, prapanoŭvajučy svaju dapamohu ŭ lubych pytańniach, razumiejuć, što pačatkoŭcu zaŭsiody składana.

— Vy zajmajeciesia tolki arhanizacyjaj hrafika ci supracoŭniki Ofisa źviartajucca da vašaha piśmieńnickaha dośviedu, kab adredahavać teksty vystupaŭ, prosiać padkazać farmuloŭki?

— U nas kamandnaja praca. Franak Viačorka časam kaža mnie: «Davaj, uklučajsia. Tut treba bolš čałaviečnaści, dušeŭnaści». My razam usio dapracoŭvajem, niešta možam abmiarkoŭvać i ŭnosić prapanovy. Kali ja mahu dapamahčy, to padkazvaju. Heta vitajecca, bo ŭsie pracujuć na adnu spravu i na vynik.

— Adzin z samych prykmietnych supracoŭnikaŭ Ofisa — staršy daradca Śviatłany Franak Viačorka. Jak ź im składvajucca adnosiny, jaki jon u pracy?

— Ja maksimalna ŭražanaja jaho empatyjaj. Časam hladžu i dumaju: «Boža, u čałavieka taki napružany hrafik, u jaho niama ni siekundy naohuł volnaha času». Mnie navat zdajecca, što Franak zusim nie śpić. I, niahledziačy na heta, jon nikoli nie zryvajecca.

U nas byŭ momant u pracy na kanfierencyi «Novaja Biełaruś» u žniŭni. Heta byli vielmi napružanyja try dni, jakija stali dla mianie ciažkim vyklikam. U niejki momant ja pačała prosta rassypacca. Rabiła pamyłku za pamyłkaj, praz što ŭ mianie ŭklučyłasia samabičavańnie, režym dziciaci, hatovaja była raspłakacca… Ja pasprabavała apraŭdacca pierad Franakam. I mnie zdajecca, što adzinaja pravilnaja reakcyja na maje pavodziny — fyrknuć, pastavić na miesca. Ale Franak havaryŭ sa mnoj vielmi miakka i taktoŭna.

Potym ja jamu napisała: «Prabač, ja pavodziłasia nieprafiesijna, heta dla mianie pakul stresavaja situacyja, ja zrabiła svaje vysnovy, vypraviła ŭsie pamyłki». Na što jon mnie adkazaŭ: «Ty małajčynka. Ty ŭsio zrabiła pravilna, na heta patrebien vopyt, usio budzie dobra». Choć heta praŭda była maja pamyłka i moj kasiak. Voś takoj kamunikacyi treba pavučycca łukašenkaŭskim palitykam i čynoŭnikam: zamiest kryku i pychi — maksimum čułaści i ŭvahi.

— Nie baiciesia, što praz pracu z palityčnaj paviestkaj adhadujecie braniu, jakaja sapsuje vaš piśmieńnicki styl?

— Nie, nie bajusia. Sustrakajučy ciapier pa pracy jeŭrapiejskich palitykaŭ, ja baču pierad saboj absalutna inšych ludziej, jakija adroźnivajucca ad čynoŭnikaŭ łukašenkaŭskaj sistemy. Jany vielmi empatyčnyja, uśmiešlivyja, vietlivyja, nie pavodziacca napyšliva, u ich niama fanaberystaści. Havorać narmalnaj čałaviečaj movaj. Niama ŭ hetaj pracy nijakaha kancylarytu. Heta takaja daŭno sastarełaja forma znosin.

• 8
• 1
• 1
• 4
• 0
• 0
• 0
• 0