Vyzvaleny z turmy ŭ Biełarusi hramadzianin Łatvii: Za try hady straciŭ 26 kiłahramaŭ i całkam pasivieŭ

Prysudžanyja čatyry hady źniavoleńnia pavinny byli skončycca 19 listapada — na nastupny dzień paśla Dnia niezaležnaści Łatvii i za dva dni da 48-hodździa Dźmitryja. Jon vyhladaje starejšym. Poŭnaściu sivy. I ŭ toj momant, kali jaho ź miecham na hałavie i ŭ kajdankach vieźli dla pieradačy Łatvii, jon dumaŭ, što jaho viazuć na rasstreł.

«Sieli ŭ mašynu… i ŭ mianie była tolki adna dumka — kab stralali ŭ hałavu. Kab adrazu rasstralali», — skazaŭ jon.

Ale pieršaja pajezdka skončyłasia ŭ Minsku. «Nas było 14, Siarhieja Cichanoŭskaha trymali asobna. Dźvie žančyny taksama asobna. I adzin japoniec… — jak jon tudy trapiŭ? Nas pryvieźli ŭ les kala miažy. I amierykancy tam užo padrychtavali mikraaŭtobus. Amierykaniec kaža — vy ŭ biaśpiecy… Heta byŭ emacyjny momant dla ŭsich nas…» — raspavioŭ sa ślaźmi vyzvaleny mužčyna.

Jon vykazaŭ padziaku śpiecyjalnamu pradstaŭniku ZŠA Kitu Kiełahu i jaho pamočniku Džonu Koŭłu. Taksama padziakavaŭ Litvie za toje, što ich pryniali. A najvialikšuju padziaku jon vykazaŭ pasłu Łatvii ŭ Litvie Salviei Siłkałnie. «Kali b moh, ja chacieŭ by sustrecca i padaryć kvietki konsułu Sintyi [Paŭraj] ź Viciebska. Jana pryjazdžała na kožnaje sudovaje pasiadžeńnie! Heta 300 kiłamietraŭ u adzin bok», — skazaŭ jon.

Da suda Dźmitryj u Minsku vałodaŭ niekalkimi kramami. Biznes išoŭ dobra. Jon pryznaŭ: «U mianie byli ružovyja akulary. Minsk — supierhorad. Usio było dobra. Taja karcina była pryhožaja. Ja bačyŭ tam patencyjał. Dvuchmiljonny horad… Z boku KDB nie było pretenzij. Da tych maich kamientaroŭ».

U čas pandemii COVID prykładna 130 pradprymalnikaŭ u Signal stvaryli zakrytuju hrupu, kab zmahacca za źnižeńnie arendy. Paralelna pačalisia pratesty ŭ Minsku, videa jakich trapili ŭ internet. «I ja pačaŭ ich kamientavać», — skazaŭ Dźmitryj, udakładniŭšy, što nijakich paviedamleńniaŭ nie pisaŭ, kali byŭ u Biełarusi. «Ja spytaŭ u sudździ — ja hramadzianin Jeŭrasajuza, znachodziačysia ŭ Łatvii, niešta kamientavaŭ u zakrytaj hrupie. Ja ŭjechaŭ praz paŭtara hoda. Mianie aryštavali».

Dźmitryj kaža, što takija zakony. Kali ŭ hrupie znosin bolš za dvuch čałaviek — heta ŭžo srodak masavaj infarmacyi.

Dziejučy režym tam nie krytykujuć. Kožny, chto płanuje pajezdku ŭ Biełaruś, pavinien heta viedać. Jon skazaŭ: «Usie hramadzianie Łatvii, jakija dumajuć, što mohuć pajechać tudy — dobra, jedźcie. Ale viedajcie: kali niešta vypadkova… kali ŭ vašym telefonie budzie pierapiska z svajakom u Łatvii pra ŭładu, navat tolki skaz, što im nie treba zdymać sankcyi… — šeść hadoŭ turmy».

U turmie bolš za ŭsio sumavaŭ pa svaich synie i dačce. Kali jaho aryštavali, synu było 18, dačce — dzieviać. I sumavaŭ pa łatvijskaj ježy. «Adzinaja kraina, što vyrablaje dobry žytni chleb — heta Łatvija. Ja sumavaŭ pa Serenāde ad Laimas. Pa syrkach Kārums. I pa rasole. Ja tam schudnieŭ na 26 kiłahramaŭ i sastaryŭsia na 10 hadoŭ, ale piać hadoŭ ja straciŭ u piatnicu, kali mianie vieźli z tym miecham na hałavie», — skazaŭ jon.

Dźmitryj ničoha nie čuŭ pra łatvijski film Straume («Płyń») i jaho pośpiech na «Oskary». Choča pahladzieć. A ad zvanka syna dva hady tamu daviedaŭsia, što łatvijskija chakieisty vyjhrali bronzu na čempijanacie śvietu.

Dźmitryj skazaŭ: «Ja ruski, ale ja łatvijec. U mianie niama inšaj radzimy, usia radnia ŭ Łatvii, rodavyja mohiłki ŭ Łatvii, ja lublu Łatviju… jakija ŭ mianie mohuć być pačućci. Ja čytaŭ u kamientaryjach na Delfi — jakija jany łatvijcy, jakija jany łatvijcy… Ja nie dumaju, što nam treba tak raskołvacca. Ja lublu Łatviju, inšaj radzimy ŭ mianie niama».

Ciapier jamu treba šukać pracu, bo jahonyja kampanii bolš nie isnujuć. Ale spačatku jon pajedzie naviedać svajho baćku.

• 3
• 0
• 0
• 2
• 2
• 20
• 5
• 3