Aŭtary prajekta raskazali, jak znajšli adno adnaho.
Pa słovach viadučaj Jaŭhienii Suhak, ideju prajekta «Hadzińničak cikaje» jana prapanavała Arciomu Šrajbmanu (toj raniej prychodziŭ hościem na inšaje jutub-šou Jaŭhienii, i joj spadabałasia sumiesnaja praca). Ryhor Astapienia dałučyŭsia paźniej.
«Mnie było pryjemna, što Arciom adrazu pahadziŭsia. Prosta adrazu. I dalej my sustrelisia, praviali čatyry hadziny ŭ kaviarni za abmierkavańniem taho, jak my heta budziem rabić i chto ž budzie naš treci», —
zhadvaje Jaŭhienija.
Adnosna treciaha ŭdzielnika byli roznyja varyjanty. Kankretnyja proźviščy Suhak nie nazvała, adznačyła tolki, što «tam byli roznyja miedyjnyja piersony».
«Azirajučysia nazad, chimii by z tymi ludźmi nie atrymałasia b. (…) U nas metč adbyŭsia, pa-mojmu. Usie mnie pra heta havorać», — dapaŭniaje svaju kalehu Šrajbman.
Arciom zaŭvažaje: niahledziačy na toje, što jaho pieradačy na «Lusterku» źbirajuć prykładna ŭ dva razy bolš prahladaŭ, čym «Hadzińničak cikaje», u razmovach ź im ludzi čaściej zhadvajuć mienavita apošni prajekt.
«Mahčyma, nas bolš hladziać u dyjaspary», — sprabuje znajści tłumačeńnie analityk.
Ryhor Astapienia znajomy z Arciomam Šrajbmanam z 2012 hoda. Jany razam pisali teksty dla «Biełaruskaha dajdžestu», kali byli jašče studentami. A z Ženiaj Suhak jon paznajomiŭsia paśla 2020-ha, kali jana pierajechała ŭ Varšavu.
Metu prajekta Suhak akreśliła tak — «robim šou ab palitycy ŭ Biełarusi viesieła, cikava i žyva».
Ciapier čytajuć
Chłopca, jaki ŭ Lebiedzievaj chajaŭ Jeŭropu, asudzili za ŭdzieł u pratestach i ŭchileńnie ad vojska6
Kamientary