Pra heta staršynia Savieta Respubliki padzialiłasia na sustrečy z rabotnikami «Jeŭrahandlu».
Pytańnie z zały hučała nastupnym čynam:
— Natalla Ivanaŭna, jakaja z pračytanych knih zmahła źmianić vaša žyćcio?
«Ja mnohija mastackija knihi pieračytvała: i Dziuma, i Hiuho, i Remarka… Remarka vielmi lublu. Čytańnie — heta i pamiać, i ŭmieńnie vykazać svaje dumki, i ŭmieńnie pravilna pisać.
A vielmi vialikaje ŭražańnie na mianie zrabiŭ Vasil Suchamlinski. Jon źmianiŭ moj śvietapohlad. Ja siońnia ŭnukam, kali sustrakajemsia, čytaju jaho pavučalnyja apaviadańni.
Jak asobu mianie farmavali maje baćki. Maja mama zaŭsiody kazała: nikoli nie biary ničoha čužoha; tabie ludzi robiać zło, a ty im rabi dabro; ni z kim nie svarysia», — adkazała Natalla Kačanava.
Vasil Suchamlinski (1918—1970) — viadomy saviecki piedahoh-navatar, dziciačy piśmieńnik, stvaralnik piedahahičnaj sistemy, zasnavanaj na pryznańni asoby dziciaci najvyšejšaj kaštoŭnaściu, na jakuju pavinny być aryjentavany pracesy vychavańnia i adukacyi.
Jon budavaŭ praces navučańnia jak radasnuju pracu, vialikuju ŭvahu nadavaŭ farmiravańniu śvietapohladu vučniaŭ; važnaja rola ŭ navučańni advodziłasia słovu nastaŭnika, mastackamu stylu vykładańnia, składańniu razam ź dziećmi kazak, mastackich tvoraŭ, čytańniu knih.
Suchamlinski raspracavaŭ kompleksnuju estetyčnuju prahramu «vychavańnia pryhažościu».
Darečy, naradziŭsia jon i ŭsio žyćcio, za vyniatkam pieryjadu Druhoj suśvietnaj, pražyŭ va Ukrainie, jakuju zaraz praciahvaje bambić Rasija.
Ciapier čytajuć
Kab doŭha nie stajać na miažy z Polščaj, dziaŭčyna skarystałasia łajfchakam. Vynik: viza zhareła, vandroŭka sapsavanaja6
Kamientary
i unuki unimatielna unimajuć?
kakaja paciešnaja )