«Paśpieć by raźvitacca z usimi. I za siabie, i za tych, chto nie moža pryjechać na raźvitańnie»
Byvajuć u žyćci dni nie tak «stresavanyja», jak spresavanyja… Blizkija i rodnyja, siabry i znajomyja ŭ trunach… U čarzie čakajuć raźvitańnia… Asabliva stali jany takija ŭ apošnija hady, piša ŭ fejsbuku viadomy litaraturaznaŭca Jazep Januškievič.
Hod 2020-y byŭ paznačany spadzievami i rasčaravańniami ŭ našaj Ajčynie. Stratami i kalectvami, pieršymi achviarami i tysiačnymi aryštami… Pieršymi masavymi ŭciekačami-emihrantami. U druhim dziesiacihodździ XXI stahodździa. U Jeŭropie. A ŭ suśviecie (najbolej) — pamorkam karanavirusu: «349 (pa inš. 345) śmiarciej ad karanavirusu zafiksavana ŭ Italii za apošnija 24 hadziny. Pra heta paviedamiła Hramadzianskaja abarona krainy. Za minuły dzień latalnych vypadkaŭ 368» (krasavik-2020).
Nastupny (pazaminuły) 2021 na rodnych abšarach — adbiŭsia ŭ historyi praciaham aryštaŭ, zatrymańniaŭ i tymi samymi ŭciekačami-emihrantami. I tym samym karanavirusam.
Letašni 2022-hi — vajnoju. U Jeŭropie. Straty zabitych dahaniajuć ličby pamierłych ad kavidu, jaki nibyta adstupiŭ.
I voś jon nastupiŭ… Naš novy 2023. Usiaho tydzień minuŭ…
U inšych — sa zdymkami navahodnich roznakalarovych ahieńčykaŭ dy pieśniami-kaladkami. U mianie ž — užo adbylisia dva poŭnyja, jak voka sa ślaźmi (i horyčču, raźlitaj u dušy), dni sudovych pasiadžeńniaŭ.
Kali nahledzieŭsia i nasłuchaŭsia roznaha: ad patrabavańniaŭ abvinavačanych źniać ź ichnich ruk kajdanki (bo i tak siadziać u kletcy žaleznaj) da niaŭciamna-rahatlivaha stanu ŭ ścišanaj sudovaj zale.
Kali prakuror začytvaje pratakoł śviedčańniaŭ, zanatavanych śledčymi pa spravie pravaabaroncaŭ-«viasnoŭcaŭ» nibyta ŭ lipieni… 2025-hoda (dźvie tysiačy dvaccać piataha hoda!). Nu čystaja jurysprudencyja kručkovych ź nieśmiarotnaj «Pinskaj šlachty»!!!
…A pamiž imi ŭ mianie — dva pachavańni. Dva dni pry trunach.
Apošniaha majho dziadźki Stacha—Stanisłava (małodšaha maminaha brata), jaki pamior na 90-m hodzie… Dy 69-hadovaha siabra-vydaŭca Viktara Chursika, što vydaŭ na majo 50-hodździe «Ziamlu kienatafaŭ» (2009). A pierad tym — paetyčny zbornik «Tak» z cudoŭnaj paemaj «Łožak dla pčały» Uładzimira Niaklajeva—Mahiera (na toj čas — vymušanaha emihranta ŭ Polščy—Finlandyi).
Siońnia (9 studzienia) — jedu na treciaje raźvitańnie… U Viciebsk. Dzie zaŭčora rankam (7-ha studzienia 2023 hoda) pamior Ryhor Šaćka.
Heta nie prosta zasłužany artyst Respubliki Biełaruś, były dyrektar tamtejšaha teatra (1997—2012) — słynnaha nad Dźvinoju viciebskaha kalektyvu imia Jakuba Kołasa i viadučy majstar sceny.
Heta moj adnakłaśnik. I navat nie prosta adnakłaśnik, a moj adnapartnik. Šeść hadoŭ na adnoj školnaj łavie. U hetych čatyroch słovach — usio majo školnaje žyćcio. Dziesiacihadovaje.
Mnie ciažka pramaŭlać pra Ryhora. Heta niby pra siabie samoha. Asiraciełaha ad siabra malenstva. Viečna hareznaha, błaznavataha, teatralnaha, dziejsnaha i sardečnaha…
Blizkija i rodnyja, siabry i znajomyja ŭ trunach… U čarzie čakajuć raźvitańnia… Paśpieć by raźvitacca z usimi. Raźvitacca i za tych, chto ź imi ŭ novym, tolki jak tydzień raspačatym 2023-im hodzie, nie moža pryjechać na raźvitańnie…
Novy 2023 hod. Što jon nam pryniasie?? Kolki bolu raźvitalnaha?.. Usiaho tydzień minuŭ…
Ściskajucca hady. Zastajucca apošnija pierahony na žyćciovaj mahistrali. I kali napačatku toj puciaviny, niby na kancavym prypynku mietro ci aŭtobusa, dzie małalikaja kolkaść navakolnych była tabie małaznajomaj, dyk
na hetyja apošnija pierahony nabivajucca ŭ raźvitalnyja vahony-ŭspaminy ŭsie tvaje spadarožniki žyćcia. Z adychodam jakich adychodzić, admiraje častka ciabie samoha.
«Ja jašče moh sumniavacca ŭ sabie. Ale kali Maša takoje zrabiła!» Nieviadomyja fakty pra Viktara Babaryku raskazała jaho advakatka Natalla Mackievič77
Kamientary