Łukašenka prapanavaŭ razdać biełarusam ziemli «dzieści pad Smalenskam»
Urad prapanuje surjoznuju karekciroŭku zakanadaŭstva ŭ śfiery ziamielnych adnosin. Adpaviednyja pytańni byli vyniesienyja na naradu ŭ Alaksandra Łukašenki, piša BiełTA.
Siarod inšaha było ŭźniataje pytańnie nakont taho, kab dla budaŭnictva pryvatnych damoŭ dazvolić vydzialać učastki płoščaj da adnaho hiektara.
«Chaciełasia b, kab hubiernatary ŭklučylisia i skazali: u nas dastatkova ziamielnych resursaŭ, kab, nie źniščajučy lasy, nadzialić žadajučych až da adnaho hiektara. Pa-mojmu, my siońnia i pa 6-10 sotak nie možam zabiaśpiečyć žadajučych (tam, dzie jany chočuć, prynamsi). Tamu chaciełasia b pačuć adkaz na hetaje pytańnie», — skazaŭ Łukašenka.
Taksama, pavodle jaho słoŭ, kali dazvalajuć pamiery ŭčastka, to možna dazvolić budavać tam druhi žyły dom:
«Takich vypadkaŭ było niamała. I ŭ Bresckaj vobłaści, ja pamiataju, my prymali rašeńni. Kali žyvuć baćki, u jaho paŭhiektara, syn choča niešta tam pabudavać — niemahčyma. Daviałosia prymać padobnyja rašeńni. Voś tut pytańnie jość. Heta pytańnie treba vyrašać. Kali dastatkova ziamielnaha ŭčastka, baćki žyvuć i syn ci dačka choča pabudavać dom abo prybudovu niejkuju zrabić. Mahčyma. Heta jaho ŭčastak».
Alaksandr Łukašenka nahadaŭ, što jaho patrabavańnie było nie ŭ tym, kab pad Minskam vyraśli novyja harady i ŭtvaryłasia miehaahłamieracyja z nasielnictvam pad treć dziaržavy:
«Ja daručaŭ pradumać stymulujučyja miechanizmy, kab razhrupavać ludziej pa krainie, — padkreśliŭ jon. — Moža, niedzie pad Smalenskam (havorka pra terytoryju Biełarusi pablizu hranicy z Rasijaj niedaloka ad horada Smalenska. — robić zaŭvahu BiełTA) i treba tanna pradać učastak i biaspłatna pieradać. I takich ziamiel u nas dastatkova».
«U nas dastatkova takich voś viosačak dalokich, chutaroŭ i prosta pryhožych miescaŭ za 150-200 kiłamietraŭ ad bujnych haradoŭ, jakija asvojvalisia i asvojvajucca ludźmi. I jany mieli tam svoj kutok, pryvodzili jaho ŭ paradak, byli haspadarami na ŭłasnaj ziamli», — nahadaŭ Łukašenka.
Jon dadaŭ, što ŭ krainie ŭžo jość paśpiachovy vopyt raźvićcia pasiołkaŭ haradskoha typu i terytoryj vakoł ich, i tam jość šmat učastkaŭ, jakija možna addać ludziam. «Voś dla nas što siońnia važna. Heta ŭsio raźmierkavać», — padkreśliŭ Łukašenka.
Bolš taho, učastki, jakija možna było b uklučyć u abarot, jość i ŭ niepasrednaj blizkaści ad Minska, kali pa-haspadarsku padyści da pytańnia. Časam takija ŭčastki mienš zručnyja dla budaŭnictva i patrabujuć dadatkovych układańniaŭ.
«A ŭ nas što, mała bahatych ludziej? Tolki prapanuj i pakažy. Jon pryjdzie, kupić i jašče ŭ dva razy daražej zapłacić, — zaŭvažyŭ jon. — Tamu treba raźmierkavać i zaniać učastki ziamiel, jakija siońnia nie ŭklučanyja ŭ abarot, dzie jość padjezd, daroha. Navat da samaha maleńkaha chutara choć niejkaja palavaja daroha jość. A što tudy padviedzienaja elektryčnaść — sto pracentaŭ. Tamu što tam žyli ludzi. Tam prosta dla taho, kab pasłuchać cišyniu i padychać śviežym pavietram, luby bahaty čałaviek moža kupić hety chutarok».
Ciapier čytajuć
Staŭ viadomy sens kryminalnaj «spravy strachaŭščykoŭ»11
Kamientary