Miłata dnia. Maładziečancy zaviali vaviorku, kab pieravychavać nachabnaha kata, a žyvioły pasiabravali FOTY
Krychu bolš hoda tamu ŭ Jaŭhiena i Aleny Pałubisak z Maładziečna źjaviŭsia niezvyčajny hadavaniec — vaviorka dehu (čylijskaja vaviorka).
Vonkava dehu padobnaja na myšku z vaviorčynaj pysaj. Asabliva nahadvaje myš, kali staić na čatyroch łapkach, piša kraj.by.
— Z nami ŭ kvatery žyvie vielmi raśpieščany i miescami navat vielmi nachabny kot Cimafiej — raspaviadaje Alena. — Časam u nas uźnikała adčuvańnie, što heta nie jon z nami žyvie, a byccam my z mužam naprasilisia da jaho ŭ kvateru. Vyrašyli zavieści jašče adnaho hadavanca, kab kot byŭ nie taki nachabny.
Kot zaviecca łaskava Cima, a novaha hadavanca chacieli nazvać Džery jak z multfilma «Tom i Džery». Adnak kali Jaŭhien ubačyŭ vaviorku, uskliknuŭ: «Dyk heta ž Juryk!» Tak vaviorku i nazvali.
— Jana była zusim maleńkaja i źmiaščałasia ŭ dałoni — uspaminaje maładziečanka. — Dziaŭčyna, u jakoj kupili vaviorku, vielmi pieražyvała za jaje, bajałasia, kab kot nie zadušyŭ. Siabroŭka, naadvarot, pieražyvała za Cimu, kab nie zachvareŭ sa źjaŭleńniem jašče adnaho lubimčyka.
Jak pryznajecca Alena, kot pieršy čas raŭnavaŭ da vaviorki, miesiac nie davaŭ siabie hładzić.
Pastupova Lena i Ženia pryvučali jaho da novaha hadavanca: pakazvali vaviorku na dałoni, davali paniuchać jaje, sadzili źvierchu na kata. A vaviorku ŭ svaju čarhu adaptavali da kvatery: spačatku vypuskali pabiehać pa stale, puskali na kuchniu, potym pa ŭsioj kvatery.
Jany vielmi chutka pasiabravali adzin z adnym — dzielicca surazmoŭca. — Navat śpiać razam.
Kali ja adpraviła heta videa dziaŭčynie, u jakoj brali vaviorku, jana adkazała, što ni za što b nie pavieryła, kali b nie videa. Kali raniej my sami sadžali vaviorku na kata, to ciapier jana sama na jaho załazić i skača, jak choča. Choć byvajuć pamiž imi nieparazumieńni, asabliva kali Juryk pačynaje hryźci chvost Cimafieju. U takija momanty pačynajuć biehać adzin za adnym pa ŭsioj kvatery. Vielmi śmiešna hladzieć, jak sprytniuha-vaviorka pieraadolvaje ŭsie pieraškody, kot imkniecca ŭhnacca za joj, ale ŭžo ciažkavata, usio-taki 11 hadoŭ, pry tym važyć bolš za siem kiłahramaŭ. Zvyčajna chvilin ź piać biehajuć tak, potym supakojvajucca, miracca.
«Pieršym časam hryz litaralna ŭsio»
Dla vaviorki kuplajuć śpiecyjalny korm, taksama jana lubić pałasavacca jabłykami, morkvaj, jeść sucharyki, suški. U sałodkim źviarka abmiažoŭvajuć — moža raźvicca cukrovy dyjabiet. Maładziečancy pryznajucca, što Juryk łasun jašče toj. Kali ściahnie cukierku abo što-niebudź sałodkaje, adrazu chavajecca i nie vylezie, pakul nie źjeść.
Robić i «zanački»: u vazonach zakopvaje kavałački cukierak, piečyva.
— Utrymlivać vaviorku niadoraha — śmiajecca Lena. — Doraha stanovicca, kali jana łasujecca ŭsim, što trapicca na zub. Viadoma, kuplajem krejdu, kab tačyŭ zuby. Pieršym časam hryz litaralna ŭsio: dyvan, vuhałok dźviarej, skurany remień muža, jaho słancy, ručku ad majoj sumki, šnur ad kłavijatury.
Za sapsavanuju sumku hryzuna pakarali — tydzień nie vypuskali z kletki. Złavałasia haspadynia, złavaŭsia i Juryk.
Kupać vaviorku ŭ vadzie nielha, dla hetaha kuplajuć śpiecyjalny piasočak. Spačatku nasypali jaho ŭ nievialikuju misačku, u joj hryzun prymaŭ vannu. Zaraz piasočak nasypajuć u dušavuju kabinku, piasočnyja pracedury prachodziać tam. Časam «ploskajecca» ŭ vazonach z chatnimi kvietkami, paśla hetaha davodzicca prybirać u kvatery.
Domik vaviorki staić u kletcy, jakuju maładziečancy zakryvajuć, kali sychodziać na pracu. Adnak dehu razabraŭsia, jak adkryvać zamok.
— Pa paradku ŭ kvatery adrazu razumiejem, nakolki daŭno Juryk vybraŭsia z kletki — uśmichajecca hierainia. — Zvyčajna hadziny jamu chapaje, kab nabiehacca, naškodzić i supakoicca. Tady razam z katom sustrakaje nas z pracy.
Jak adznačajuć maładziečancy, kot i vaviorka — supraćlehłaści. Kot nie lubić dziaciej i nieznajomych ludziej, imkniecca schavacca, kali prychodzić novaja kampanija. Vaviorka, naadvarot, moža ŭkusić za palec darosłaha, jakoha bačyć upieršyniu, a voś dziaciej nikoli nie kranaje.
— Cimu prosta tak nie voźmieš na ruki, kali tabie zachočacca, — dzielicca Alena. — Treba, kab jon sam dazvoliŭ uziać siabie na ruki. Časam byvaje tak, što hładzim Juryka, tady Cima sam padychodzić i trecca, kab jaho pahładzili, źviarnuli na jaho ŭvahu.
Jak pryznajecca maładziečanka, znajomyja, jakija ŭ zachapleńni ad dehu, nie śpiašajucca zavieści i sabie takoha hadavanca — bajacca abhryzienaj mebli. Tolki adnyja siabry navažylisia na takoha niezvyčajnaha hadavanca.
Ciapier čytajuć
Što Babaryka i Kaleśnikava adkazali na pytańni pra vajnu100
Kamientary