У гэты дзень беларусы ўспамінаюць тых, хто загінуў за свае погляды, праўду і свабоду слова ад рук савецкіх уладаў. У такія моманты асабліва востра адчуваецца, як многа значыць чалавечы голас і магчымасць быць пачутым. У гэтым годзе дэмакратычная лідарка Святлана Ціханоўская абрала для чытання натхняльны верш Алеся Дудара «І ў нязнанай цьмянай далі».
«Сёння гэты верш Алеся Дудара асабліва рэзануе з беларускай рэчаіснасцю. Праз столькі год ён застаецца актуальным і адгукаецца ў сэрцы. Для мяне гэтыя радкі — пра пошук, надзею і тое, што нават у цемры застаецца святло, якое нельга знішчыць», — адзначыла Святлана Ціханоўская ў сваім тэлеграм-канале.
Алесь Дудар. І ў нязнанай цьмянай далі
І ў нязнанай цьмянай далі словаў новых мы шукалі,
Словаў новых мы шукалі і не здолелі знайсці,
А ў жытнёвым у прасторы рассыпалі песні зоры,
Рассыпалі песні зоры каля возера ў трысці.
І не думалі ніколі, што ў нашай моцы доля.
Што ў нашай моцы доля і не вырвецца ад нас;
Не магло нам і прысніцца — нашых думак калясніца,
Нашых думак калясніца — гэта свету апаяс.
Хто ж казаў, што ў цьмянай далі словаў новых мы шукалі,
Словаў новых мы шукалі і не здолелі знайсці?
Новы дзень не за гарамі. Наша доля будзе з намі,
Наша доля будзе з нам днямі новымі цвісці.
Алесь Дудар (сапр. Аляксандр Дайлідовіч, 1904—1937) — беларускі паэт, крытык і перакладчык. Нарадзіўся ў вёсцы Навасёлкі цяперашняга Петрыкаўскага раёна. У часы Першай сусветнай вайны сям’я была ў бежанстве ў Тамбоўскай губерні.
У 1921 годзе дэбютаваў як паэт, быў удзельнікам літаратурнага аб’яднання «Маладняк» і пазней «Полымя». Вучыўся ў БДУ, але праз рэпрэсіі пакінуў універсітэт. Неаднаразова арыштоўваўся НКВД за свае творы і па палітычных падазрэннях. 29 кастрычніка 1937 года расстраляны ў Мінску.
Алесь Дудар стварыў зборнікі вершаў і паэм, пісаў крытычныя артыкулы і перакладаў з рускай, нямецкай ды французскай моў.
Да Ночы расстраляных паэтаў Зміцер Дашкевіч апублікаваў верш, напісаны ў ШІЗА
Сёння за мяжой пройдуць мерапрыемствы да «Ночы (не)расстраляных паэтаў»
Спіс мерапрыемстваў за мяжой да Ночы расстраляных паэтаў
«Лёс тых, хто вярнуўся, быў трагічны». 100 гадоў таму беларускія палітэмігранты прызналі Менск «адзіным цэнтрам»
Каментары