Pacanski rep na vierš Maksima Tanka i hanhstarski nuar ad Pietrusia Broŭki. Błohier ažyviŭ biełaruskuju kłasiku z dapamohaj niejrasietak
U sacsietkach nabirajuć papularnaść roliki, dzie chrestamatyjnyja litaraturnyja tvory atrymlivajuć sučasnaje muzyčnaje hučańnie. Błohier z Paleśsia pačaŭ ažyŭlać biełaruskich kłasikaŭ, pieratvarajučy ich paeziju ŭ asnovu dla jarkich klipaŭ, całkam stvoranych štučnym intelektam: ad liryčnych ramansaŭ da ahresiŭnaha chip-chopa, što vyklikaje ŭ biełarusaŭ nastalhiju i žadańnie pieračytać školnuju prahramu.
Pakłaŭ biełaruskich kłasikaŭ na muzyku błohier Ihar Hajkievič, viadomy pad psieŭdanimam Dzied Jankiel. Jahony prajekt pieratvaraje znajomyja radki ŭ sučasnyja chity, pryčym žanry časam padbirajucca samyja niečakanyja.
Adnym z samych stylnych ekśpierymientaŭ stała adaptacyja vierša Pietrusia Broŭki «Nadychod vosieni» («Voś i leta syšło…»). Zamiest zvykłych viaskovych piejzažaŭ klip zanuraje ŭ sapraŭdny biełaruski nuar, dzie vulicy Minska paŭstajuć u stylistycy hanhstarskaha kino 30‑ch hadoŭ. Sielskaja liryka vierša aksiumaranam hučyć u pryciemkach zmročnych vulic i nieonavych vyviesak.
Asablivy vodhuk u biełarusaŭ znoŭ znajšli tvory Janki Kupały. Pakładzienyja na muzyku vieršy «Spadčyna» i «A chto tam idzie?» mnohija kamientatary nazvali ščymlivym strełam u serca, to kłasičnaja «Maja malitva» zahučała zusim inakš. Štučny intelekt pieratvaryŭ hety tvor u mahutnuju patryjatyčnuju rok-baładu. Heta ŭžo nie cichaja prośba, a hučny, imklivy i rašučy himn z mocnym rytmam i jarkim kiniematahrafičnym videašeraham.
Poŭnaj supraćlehłaściu hetamu naporu stała muzyčnaje pračytańnie vierša paleskaj łastaŭki Jaŭhienii Janiščyc. Jaje viadomy tvor «Pryjedź u kraj moj cichi…» niejrasietka pakłała na dalikatny indzi-pop. Hetaja miedytatyŭnaja kampazicyja idealna pieradaje pastaralnuju atmaśfieru Paleśsia, napaŭniajučy słuchača spakojem i śvietłym sumam pa małoj radzimie.
Fiłasofski vierš Maksima Tanka «Ščaście» štučny intelekt pieratvaryŭ u sučasny rep. Vierš pakładzieny na mahutny, raźmierany bit, dziakujučy čamu Maksim Tank usprymajecca nie jak kłasik, a jak svoj chłopiec, jaki prostaj movaj razvažaje pra žyćciovyja kaštoŭnaści.
Nie abyšłosia i biez nastalhii pa 1990-ch, ale ŭ niečakanym farmacie. Dziciačaja piesieńka «Dzied-Baradzied» na słovy Artura Volskaha atrymała novaje žyćcio ŭ vyhladzie kałychanki — u ciopłym akapelnym vykanańni, biez muzyčnych instrumientaŭ, tolki hłybokaje šmathałośsie.
Jašče adzin śmieły ekśpierymient — sučasnaja apracoŭka tradycyjnaj kaladnaj pieśni «Ščodry viečar». Narodny vakał i šmathałośsie harmanična spałučajucca z sučasnym bitam. Klip pahružaje ŭ jarkuju pieradkaladnuju atmaśfieru: dziaŭčaty ŭ zimovych narodnych strojach źjaŭlajucca sa śviatočnymi atrybutami na fonie paznavalnych słavutaściej — bramy Ružanskaha pałaca, Śviataduchavaha sabora, Čyrvonaha kaścioła i «Varotaŭ Minska». Siarod piersanažaŭ paŭstaje i hałoŭny simvał kaladavańnia — Kaza.
Siamiejnuju liryku ŭ prajekcie pradstaŭlajuć radki Ryhora Baradulina — «Baćku» i «Treba doma byvać čaściej», jakija niaźmienna kranajuć padpisčykaŭ da śloz, a taksama dobra znajomyja ŭsim biełarusam uryŭki z «Symona-muzyki» i vierš «Na rečcy zimoju» Jakuba Kołasa, tvory Arkadzia Kulašova. Sučasnaja paezija hučyć u vieršy Viktara Šnipa pra Jazepa Drazdoviča, u jakim malavanyja dyvany, etnahrafičnyja zamaloŭki i mary pra kosmas źlivajucca ŭ adzin vizualny šerah.
Błohier taksama ekśpierymientuje z narodnymi i estradnymi chitami: novaje žyćcio atrymali znakamityja «Kupalinka» i «Zavirucha».
«Kupalinka» Biełaruskaja narodnaja pieśnia pra žančynu na imia Kupalina, čyja dačka placie kupalski vianok u noč na Ivana❤️ Nabyła šyrokuju papularnaść z pačatku 1920-ch hadoŭ paśla paetyčnaj apracoŭki tekstu Michasiom Čarotam i pakładziena na muzyku Uładzimira Teraŭskaha. Siońnia ja vyrašyŭ pieraasensavać hety tvor pry dapamozie ŠI
Sceny sielskaha i miestačkovaha žyćcia minułych stahodździaŭ, jakija my pryzvyčailisia bačyć u knihach čorna-biełymi i statyčnymi, tut nabirajucca koleram i litaralna ažyvajuć na vačach.
Reakcyja karystalnikaŭ na takuju padaču kłasiki była vielmi emacyjnaj. Ludzi dziakujuć błohieru za viartańnie cikavaści da rodnaj kultury i pryznajucca, što pierasłuchoŭvajuć kampazicyi pa niekalki razoŭ.
Bolš za toje, prajekt zaŭvažyli piedahohi. U kamientarach pad videa nastaŭniki vykazvajuć žadańnie vykarystoŭvać hetyja roliki na ŭrokach litaratury, kab zacikavić sučasnych dziaciej, i prosiać aŭtara padzialicca dośviedam stvareńnia takoha kantentu.
Aŭtar achvotna dzielicca sa svaimi padpisčykami kuchniaj pracesu. Dla hienieracyi muzyčnych trekaŭ jon vykarystoŭvaje papularnuju niejrasietku Suno. Praca nad vizualnaj častkaj prachodzić za niekalki etapaŭ: spačatku nieabchodnaja karcinka stvarajecca ŭ ChatGPT, a paśla animujecca z dapamohaj instrumienta Seaart. Finalny mantaž adbyvajecca ŭ redaktary CapCut.
Razam z tym Ihar pryznaje, što technałohii pakul nie daskanałyja. Štučny intelekt časam nie moža dać rady biełaruskamu vymaŭleńniu, asabliva ćviordym zyčnym (naprykład, vymaŭlajučy «dze» zamiest miakkaha «dzie»), i robić pamyłki ŭ naciskach, ale jakaść klipaŭ užo zaŭvažna palepšyłasia za apošnija miesiacy.
Za stvareńniem virusnych rolikaŭ staić małady chłopiec z hłybinki. Ihar Hajkievič rodam ź vioski Bukča Lelčyckaha rajona — serca Paleśsia, viadomaha svaimi aŭtentyčnymi tradycyjami i bortnictvam. Psieŭdanim «Dzied Jankiel» jon uziaŭ u honar realnaha viaskovaha staražyła, kab stvaryć vobraz mudraha apaviadalnika. Ihar viadzie papularny błoh, dzie papularyzuje historyju, mifałohiju i dyjalekty rodnaha kraju.
Akramia stvareńnia ličbavaha kantentu, jon zajmajecca piśmieńnickaj dziejnaściu: vydaŭ zbornik «Dziedavy kazki» dla svajoj dački i rychtuje da druku mistyčnuju kaladnuju apovieść, dziejańnie jakoj razhortvajecca na Paleśsi.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆCiapier čytajuć
«Dźvie Biełarusi. Abiedźvie jeduć na aŭtobusach MAZ. Adzin narod — taki rozny los»2
Kamientary