Žančynu ź dziciem vystavili z aŭtobusa praź dziciačy rovar. Ci heta zakonna?

«Žančyna, vas z rovaram nie paviazu, vychodźcie!»

Voś jak jana apisała toje, što adbyłosia:

— Dniami ja i moj syn siami hadoŭ hulali pa horadzie. Ja jeździła na arendnym samakacie, jon — na svaim rovary. Pačaŭsia doždž, byŭ užo viečar, i my vyrašyli prajechać čatyry prypynki na aŭtobusie. Zajšli ŭ aŭtobus, miesca było šmat. My pastavili rovar syna da akna nasuprać dźviarej, dzie miesca dla vazkoŭ i, jak mnie zdałosia, dla inšaha dziciačaha transpartu. Ale vyjšaŭ kiroŭca i skazaŭ: «Žančyna, vas z rovaram nie paviazu, vychodźcie!» Arhumienty, što rovar dziciačy, što dla jaho jość miesca, što ja ź dziciem, nie mieli dziejańnia. Aŭtobus stajaŭ, pakul ja i moj syn nie vyjšli.

Surazmoŭca śćviardžaje, što telefanavała na haračuju liniju «Minsktransa»: «Mnie skazali, što pavodle zakonu ja nie mahu pravozić rovar. Ale ž nie ŭsie jany adnolkavyja. U dziaciej — maleńkija, lohkija. U našaha koły 20 calaŭ, daŭžynia — maksimum paŭtara mietra. Pry takich praviłach hramadski transpart nie zusim źjaŭlajecca hramadskim. Učora pad daždžom 20 chvilin majo 7‑hadovaje dzicia jechała na rovary. Raptam u hetym zakonie jość niuansy? Čamu b u sučasnym raźvitym śviecie nie praduhledzieć u aŭtobusach dźviery i placoŭku dla kalasak i rovaraŭ. Minsk — horad vialiki. My vozim dziaciej na hurtki, spartyŭnyja siekcyi, u škołu na dastatkova vialikija adlehłaści dla ich. Čamu hramadski transpart stanovicca nam niedastupnym?»

Ci možna ź dziciačym rovaram u aŭtobus?

Pazicyja całkam zrazumiełaja. A što mohuć adkazać na pytańnie ab pravozie rovara na haračaj linii «Minsktransa» — šmat u čym zaležyć ad samoha pytańnia. Zaraz vy zrazumiejecie čamu.

«Pravozić rovar u transpartnych srodkach možna tolki ŭ razabranym i spakavanym vyhladzie, pamiery jakoha ŭ sumie vynikaŭ vymiareńniaŭ pa daŭžyni, šyryni i vyšyni nie pieravyšajuć 200 sm», —havorycca ŭ tłumačeńni na sajcie pradpryjemstva.

U hetym ža tłumačeńni, darečy, zhadvajucca i praviły pravozu samakata: u jakaści ručnoj pakłažy, kali jaho pamiery nie bolš za 60*40*20 sm abo suma vynikaŭ troch vymiareńniaŭ nie bolš za 120 sm (u tralejbusach i tramvajach — nie bolš za 121 sm) i masa nie bolš za 20 kh.

Takim čynam, na pytańnie ab tym, ci možna ŭ aŭtobusie pravieźci rovar biez upakoŭki, vy, chutčej za ŭsio, atrymajecie admoŭny adkaz. Ale jość niuansy.

U svaim adkazie «Minsktrans» spasyłajecca na punkt 223 Praviłaŭ aŭtamabilnych pieravozak pasažyraŭ, zaćvierdžanych pastanovaj Savieta Ministraŭ ad 30.06.2008 №972, a taksama na punkt 40 Praviłaŭ pieravozak pasažyraŭ haradskim elektryčnym transpartam, zaćvierdžanych pastanovaj Savieta Ministraŭ ad 22.11.2014 №1088. Pryvodzim vytrymki z hetych pastanoŭ, aktualnaja viersija jakich majecca na Nacyjanalnym pravavym internet-partale.

Pasažyr maje prava biaspłatna pravozić ručnuju pakłažu, pamier adzinki jakoj u sumie vymiareńniaŭ pa daŭžyni, šyryni i vyšyni składaje da 121 santymietra, daŭhamiernyja pradmiety pamieram da 151 santymietra, a taksama invalidnuju kalasku, łyžy, vudu, strelbu ŭ čachle, drobny sadovy invientar, pamiery jakich u sumie vymiareńniaŭ pa daŭžyni, šyryni i vyšyni nie pieravyšajuć 200 santymietraŭ, dziciačy rovar, sanki i kalasku (p. 40 Praviłaŭ pieravozak pasažyraŭ haradskim elektryčnym transpartam).

U abiedźviuch pastanovach asobna zhadvajecca dziciačy rovar, jaki pasažyr maje prava pravozić. Takim čynam, adkaz na pytańnie ab tym, ci možna pravozić u aŭtobusie dziciačy rovar (navat biez upakoŭki), pavinien być śćviardžalnym. Ale, znoŭ ža, jość niuansy.

Na heta ŭkazali ŭ pres-słužbie «Minsktransa». Pytańnie ŭ tym, pra jaki rovar idzie havorka. Dziciačyja dazvolena pravozić u hramadskim transparcie. Ale jakija dapuščalnyja pamiery? Kali dzicia ŭžo dastatkova vysokaje i jeździć na madeli, jakaja pa habarytach bližej da darosłaj, ci možna ličyć, što heta ŭsio jašče dziciačy rovar?

Pakolki jasnaha vyznačeńnia dziciačaha rovara ŭ nazvanych zakanadaŭčych aktach nie pryviedziena, pytańnie pierachodzić u razrad zdarovaha sensu. Na praktycy heta aznačaje, što apošniaje słova ŭ realnaj situacyi zastajecca za kiroŭcam. Prynamsi, u aŭtobusie, jakim hety kiroŭca kiruje. Heta i adbyłosia z našaj čytačkaj.

Pryhadajem: havorka idzie pra madel z kołami dyjamietram 20 dziujmaŭ, na jakoj jeździć siamihadovaje dzicia. Pavodle pamieraŭ kołaŭ možna prykładna mierkavać pra habaryty. Kali heta nie «raskładanka» i nie BMX (trukavy, kampaktny), to taki varyjant zvyčajna padychodzić dziciaci rostam da 130 sm. Ale ci možna ličyć jaho dziciačym?

Inšyja prykłady

Vypadak, jaki adbyŭsia z našaj čytačkaj i jaje dziciem, abmierkavali ź niekatorymi byvałymi viełasipiedystami. Akazałasia, u kožnaha było niešta padobnaje. Voś što jany raspaviali:

— Naŭrad ci chtości vyjazdžaje na rovary, kab potym katacca ź im u aŭtobusach. Heta zaŭsiody fors-mažor. Pajšoŭ doždž, zdaryłasia pałomka, traŭma razyhrałasia — uvohule, adbyłosia niešta, praz što krucić piedali stanovicca ciažka. I tady akazvaješsia ŭ składanaj situacyi: jechać svajoj chadoju nie ŭdajecca, u hramadski transpart nielha, taksi taksama nie voźmie.

— Ja tak adnojčy tupaŭ ad cyrka va Uruččy: prabiŭ koła, napampavać nie było čym — u aŭtobus nie ŭziali. Nu i dobra, vyrašyŭ ja, i pakaciŭ rovar pobač. Dziakuj Bohu nadvorje było dobraje.

— A voś mianie tak vyhnali z tralejbusa pad doždž. Nie, ja ŭsio razumieju: praviły jość praviły, dy i pasažyram niepryjemna — brudnyja koły na ŭzroŭni štanoŭ. Ale kali vyhaniajuć pad doždž z amal pustoha tralejbusa — heta kryŭdna. Chočacca spytać kiroŭcu: «Škada, ci što?»

— Tut usio vielmi indyvidualna. Chtości vyhaniaje, chtości nie vyhaniaje. Ja, kali zajšła sprava, adrazu pastukaŭ kiroŭcu ŭ dźviery: kažu, tak i tak, abstaviny — možna ź vielikam? I jon dazvoliŭ, za što jamu vialiki čałaviečy dziakuj. Ja taksama z razumieńniem: kupiŭ i prabiŭ dva tałončyki — za siabie i za bahažnaje miesca.

• 3
• 0
• 0
• 2
• 0
• 0
• 2
• 0