«Ja byŭ suprać, kab mianie mianiali na 20 rasijskich vajskoŭcaŭ. Nie zmoh by hladzieć u vočy ludziam, syny jakich siadziać»: pieršaje intervju eks-mera Chiersona

— Raskažycie pra toj dzień, kali vas vykrali. Jak heta zdaryłasia?

— Ja išoŭ na sustreču z pradstaŭnikom Terytaryjalnaj abarony (TrA), z čałaviekam, ź jakim my znachodzilisia ŭ adnym adździaleńni.

Kali padyšoŭ da miesca, niečakana rezka padjechała mašyna, da mianie padskočyŭ čałaviek u formie, sa zbrojaj. Spytaŭ imia. Spytaŭ u mašynu: «Heta jon?». Niechta z mašyny paćvierdziŭ: «Jon». Skrucili, kinuli ŭ bahažnik. Heta byŭ dvor doma, było nialudna. Nie viedaju, ci heta niechta bačyŭ.

Pazabirali ŭsio z kišeniaŭ, ale ŭ mianie zastaŭsia telefon. Ja pačaŭ telefanavać žoncy z taho bahažnika, jany pačuli i stali patrabavać addać telefon. Žonka pačuła heta, zrazumieła, što ja ŭ pałonie.

Pryvieźli na Luteranskuju, u abłasnoje ŭpraŭleńnie palicyi. Skazali, što daduć telefon, kab ja paviedamiŭ žoncy, što išoŭ z terytaryjalnaj abaronaj na zadańnie, partyzanskaja dziejnaść i ŭsio takoje. Ja skazaŭ, što žoncy nie budu chłusić.

Pavialičyć

Jany spytali: «Ty razumieješ nastupstvy?». Viadoma, ja razumieŭ. Ja vielmi bajaŭsia, što maim telefonam skarystajucca i jašče niechta apyniecca ŭ jamie.

Na nastupny dzień mnie skazali, što, maŭlaŭ, bačyli, što pra majo zatrymańnie napisali ŭsie sajty miascovyja i centralnyja. Zrazumieli, što padmanuć nikoha nie ŭdasca.

Tym nie mienš jany nastojvali, kab ja vyklikaŭ ludziej — vas u tym liku, Siarhiej (hałoŭny redaktar vydańnia Most. — NN), i Eliko Rusłanaŭnu Markielija (viadomaja ŭ Chiersonie hramadskaja dziajačka. — NN). Vielmi mocna vami cikavilisia, dumaju, u ichnim ujaŭleńni vy pavinny byli siadzieć pobač sa mnoj.

Pavialičyć

— Heta byli rasijanie?

— Tak, heta byli rasijanie. Ale ja tak zrazumieŭ, što pobač ź imi zaŭsiody byŭ chiersoniec. Bo jon byŭ vielmi daśviedčanym u miascovych spravach, u niejkich drobiaziach, jakija viedajuć tolki miascovyja. Taki, nievialikaha rostu.

— Jany ŭsie byli ŭ maskach?

— Tak. U bałakłavach.

— Vas u pieršy dzień u kamieru źmiaścili?

— Tak, mianie kinuli ŭ adzinočku. Heta taki padvalčyk u abłasnym upraŭleńni palicyi, jaki vykarystoŭvaŭsia dla ŭtrymańnia źniavolenych. Syry, uvieś čas vada ciače, chałodny. A ja jašče ŭ lohkim adzieńni — heta ž viasna była. Hadzinu mianie trymali tam. Potym paviali na dopyt: «Ciabie tut pakinuli ŭznačalvać supraciŭ? Dzie vašy ludzi? Dzie vaša zbroja?» Pabili tak dobrańka. I kožny dzień heta adbyvałasia.

— Chacieli ŭ vas daviedacca pra supraciŭ? Jany viedali, što vy ŭ terabaronie?

— Tak, dzie vajskovyja čaści, jakija ludzi ŭznačalvajuć, jak ažyćciaŭlajuć supraciŭ, što płanujecie rabić? Chto hetyja ludzi? Ja kažu, što ja na piensii, ja nie maju dačynieńnia. A jany: «Dy my viedajem, što ty na piensii, ale raskazvaj usio». Nu łupcavali… A heta ž byŭ śviatočny tydzień — paśla Vierbnaj niadzieli (mianie ŭ paniadziełak zatrymali) i da Vialikadnia — dyk davali pa šyi… Kazali:

«Ciabie tolki pa tvary bić nielha, ty ž palityk. A pa hałavie i pa ciele možna». Na Strasnuju piatnicu źbili dvojčy, a na Vialikdzień nivodnaha razu. Tak što, jany, mabyć, taksama śviatkujuć.

[…]

— Toj miascovy kansultavaŭ ich prosta padčas dopytaŭ?

— Tak.

— Imia vy nie čuli?

— Dy nie, jany nastolki bajacca. Kab vy razumieli, voś u nas dvoryk dla prahułki, tam ich try, my vybiahajem tudy — nas prymušajuć naciahvać futbołki ci majki na hałavu, kab u nas byli zakrytyja vočy i my, nie daj Boža, nie ŭbačyli ichnich tvaraŭ. Heta było ŭ Rasii, to-bok navat tam jany bajacca, što chtości ich paznaje.

— A što było paśla Vialikadnia?

— Jany znajšli niejkaje fota, dzie ja na Majdanie ź Dzianisam Łaškarovym (nachvardziejec z bataljona «Danbas». Zahinuŭ 15 śniežnia 2018 hoda ad kuli snajpiera. — NN), u tuju noč, kali hareŭ Dom Prafsajuzaŭ. Tam ja ŭ kascy, na jakoj napisana «Chierson».

Pavialičyć

Biŭ, ułasna, tolki adzin. Jon, pa ŭsim vidać, byŭ nie vielmi vialikaha rozumu, ale kułaki ŭ jaho byli mocnyja. Mianie niekalki razoŭ bili na dopytach. A jon potym jašče paśla dopytu pryjšoŭ u kamieru i tak mianie tam adłupcavaŭ, što złamaŭ rabro.

Voś ja siońnia hladzieŭ dakumienty z abśledavańnia. Hladžu, napisana: «Złamanyja rebry». Ich łamali trojčy. Ale niachaj, heta ŭsio ŭžo zabyta.

Toj, što łupiŭ dubinkaj, prynios mnie ŭ kamieru kasku, razmalavaŭ jaje čyrvonymi zorkami, «Rasija fareva», nu i kaža: «Budzieš siadzieć u kascy», — i biŭ mianie ŭ hetaj kascy pa hałavie. Pahražaŭ, što vyviedzie mianie na 9 maja i ja budu vieści «Bieśśmiarotny połk».

A my ž nikoli z hetaj nahody ničoha nie zabaraniali. Navat čyrvonyja ściahi, hety ściah pieramohi (jakaja tam užo dyvizija, nie pamiataju), u nas kožnaha 9 maja byŭ na ŭračystaściach. Ludzi chadzili sabie paradami. Nichto im ničoha z hetaj nahody nie kazaŭ.

Pavialičyć

— Vy im pra heta skazali?

— Ja kazaŭ. A jany ž kažuć: «Dy vy ŭsio źniščyli. U vas zabarona 9 maja». Ja im kazaŭ, što heta hłupstva, što ŭ nas 9 maja aficyjna zamacavana jak dziaržaŭnaje śviata. Adzinaje, kali pačaŭsia kavid, ja prasiŭ chiersoncaŭ nie iści prosta z samaj ranicy ŭskładać kvietki, a krychu razychodzicca pa časie, kab nie było natoŭpu ludziej.

A jany: «Vy vyklučyli Viečny ahoń!». A ja kazaŭ, što ŭ nas takija ceny na haz, što trymać Viečny ahoń za paŭmiljona nie było mahčymaści. U ich ža tam hetaje «pabiedabiesije» daviedziena da kultu… Im ža niama čym chvalicca, akramia taho, što pakłali 30 miljonaŭ padčas Druhoj suśvietnaj. I «možam paŭtaryć». Što «možam paŭtaryć»? Pakłaści jašče 300 miljonaŭ? Paŭtaryli jany…

— A kali da vas upieršyniu pryjšoŭ hety «žurnalist» Litomin?

— Ja nie pamiataju. Jany pryvieźli hetaha Vaniečku (Ivan Litomin. —NN). Vaniečka mnie adrazu skazaŭ: «Paśla taho, što ty tam nahavaryŭ, narabiŭ, ty z turmy žyvym užo nikoli nie vyjdzieš».

— Heta jon skazaŭ vam nie na kamieru?

— Jany spačatku apracoŭvali biez kamiery. Potym na kamieru. A potym znoŭ biez kamiery, bo nie atrymali taho, što chacieli. Kazali:

«My ciabie paviaziom da Sałaŭjova na efir». Ja adkazaŭ, što i tam jany ź mianie nivodnaha słova nie vyciahnuć. «A my ŭsio adno paviaziom, — kazali. — Zahavoryš. Raskažaš, jak u vas tut «Pravy siektar» i «Azoŭ» kirujuć».

— Z vami hety Litomin razmaŭlaŭ nie sam-nasam?

— Tam nie byvaje, kab ty sam-nasam z «žurnalistam». «Žurnalist» pytaje, a jany stajać pierad taboj, kruciać u rukach dubinki.

— Spačatku jany vas u dvary zdymali?

— Ja ŭžo nie pamiataju. Spačatku, zdajecca, u dvary. Pastavili stolik.

A potym pastavili da ściany, skazali: «Zaraz budziem ciabie rasstrelvać». Ja skazaŭ: «Davajcie», — i staŭ da ściany.

Spytali, ci mnie nie strašna. Ja skazaŭ, što strašna, pamirać nie chočacca, ale svoj abaviazak praciahu roda ja vykanaŭ — u mianie dvoje ŭnukaŭ. Kali pryjšoŭ čas — značyć, pryjšoŭ čas. Adzin pačaŭ stralać u ścianu, inšyja zakryčali: «Zaviazvaj!»

Pavialičyć

— Heta było ŭ dvary palicyi?

— Tak.

— Raskažycie pra toj momant, kali jany vas vyvieli ŭ park Słavy.

— Rankam dali adnarazovuju brytvu pahalicca i vyvieli ŭ park Słavy.

Kažuć: «Hladzi, tut napisana: «Dziakuj rasijskim sałdatam». Ja adkazvaju: «A što, akramia rasijskich sałdat, bolš nichto nie vajavaŭ?»

«Ale vy sami tak napisali!»

Kažu: «Pahladzicie, jak dahledžany park Słavy, a vy raspaviadajecie, što my ŭsio źnieśli i nie šanujem hetych ludziej. U mianie dziadula zahinuŭ. Ale zahinuŭ jak? Pry vyzvaleńni Kijeva, tamu što treba było vyzvalić Kijeŭ da 7 listapada, i Vatucin pakłaŭ za heta 700 tysiač čałaviek. A kali b heta było 17-ha ci 27-ha listapada, moža, zahinuła b tolki 150 tysiač. Ale treba było paradavać saviecki narod».

— I jany ŭsio heta zapisvali na kamieru?

— Tak, ja havaryŭ na kamieru. «Vo, hladzi, u vas čyrvony ściah», — kaža. I tank staić kala ściaha, achoŭvaje, kab nichto nie źniaŭ. Ja kažu: «Nu baču, mienavita 9 maja jamu tut i miesca. U nas byŭ dziaržaŭny ściah, ale i šmat čyrvonych ściahoŭ taksama było».

Słovam, niezadavoleny jon zastaŭsia. Ja jašče paprasiŭ padyści, razumieŭ, što bolej siudy mianie nie pryviaduć. Padyšoŭ, pierachryściŭsia, padziakavaŭ u tym liku i dziadulu. Ale, viedajecie, u ich takoje staŭleńnie, hety kult vajny, što nibyta jany takija mahutnyja…

Ja zaŭsiody ŭspaminaŭ, što Łukašenka kazaŭ: maŭlaŭ, my z Uładzimiram Uładzimiravičam, kali budzie patreba, za sutki da Ła-Manša dajdziom. A ŭ vyniku paŭtara miesiaca da Hulajpola išli.

Potym skazali mnie: «Rychtujsia, ačoliš kałonu na 9 maja».

Bajaŭsia, ščyra kažučy, što jany mianie pasprabujuć vykarystać u hetych masavych vychadach na 9 maja. Padrychtavaŭ siabie — sprabavaŭ padać, kab nabić siniaki, ale nie vychodziła. Znajšoŭ žalaziaku — dumaju, parežu sabie tvar. Ale tak stałasia, što 2 maja nas pavieźli ŭ Sievastopal.

— Hetaja historyja, jakuju jany vystavili, zdajecca, bolš na karyść Ukrainie spracavała, bo ŭsia kraina ŭbačyła, jak vy jamu adkazvali pra Šuchieviča. Jon zastaŭsia niezadavoleny?

— Dla ich heta nakštałt: «Jak ža tak, što Bandera i Šuchievič — hieroi Ukrainy?» Ja kazaŭ, što z Bandery status Hieroja źniali, a Šuchievič — tak, aficyjna Hieroj Ukrainy. Jakija pretenzii? Čałaviek vajavaŭ za Ukrainu. Jon aficyjna Hieroj Ukrainy. Što da Bandery — da jaho šmat pretenzij, ale my sa svaimi hierojami sami raźbiaremsia.

— Paśla hetaha vas nie katavali?

— Jany katavali pastajanna. Adzin dzień bolš, druhi mienš. U Chiersonie ja byŭ kala 16 sutak. A kali pryvieźli ŭ Sievastopal, raspranuli, pytajuć: «A što heta z taboj?» Ja adkazvaju: «Padaŭ, 16 dzion padaŭ».

 A potym praz dva dni nas prymali ŭžo ŭ Varoniežy, tam lekar hladzieŭ, pytaje: «A ty naohuł dychać možaš?» U Varoniežy taksama pabili, ale Chierson mnie vielmi zapomniŭsia. U Sievastopali byŭ adzin naš chłopiec, doktar, ja ciškom da jaho padyšoŭ i skazaŭ, prabačcie za padrabiaznaści, što ŭ tualet chadžu z žoŭciu i kryvioju. Spytaŭ, što jany mahli mnie adbić. Jon adkazaŭ: paśla takoha źbićcia ničoha dziŭnaha.

— Vas praź Sievastopal tranzitam pavieźli ŭ Varoniež?

— Dva dni my prabyli ŭ Sievastopali, nas pasadzili ŭ desantny samalot, 48 čałaviek. A tam my siadzieli razam z 36-j bryhadaj, z marpiechami. Tyja, što abaraniali Maryupal. Try dziaŭčyny byli. Byli ŭžo i invalidy: niechta biez nahi.

— U Varoniežy vas pasadzili ŭ SIZA?

— Heta nie sam Varoniež, a vobłaść, Barysahlebsk. Pasadzili ŭ SIZA. Pryjomka była vielmi žorstkaja, bili. Pravodzili praz stroj pa dvoryku pa troje, stajali apieratyŭniki z humovymi dubinkami. Usie ŭ maskach. I kožny ciabie bje.

Mnie pašancavała — mianie vioŭ achoŭnik užo ŭ hadach, davioŭ tolki da siaredziny stroju i skazaŭ: «Dosyć, jamu i tak užo dastałasia, tvar uvieś u kryvi».

Mianie vielmi bili. Adzin navat nahu mnie sprabavaŭ złamać, bo ŭ mianie była z saboj Biblija. A ŭ joj byli takija zakładki — maleńkija špilki, imi staronki prymacoŭvajuć. Ja adnu vyciahnuŭ i pakłaŭ sabie ŭ kurtku. Apieratyŭnik ukałoŭ sabie palčyk. Dyk voś za hety svoj palčyk jon stolki kryvi ź mianie vypuściŭ…

Potym 1 kastryčnika nas pieravieźli ŭ [kałoniju] Pakina.

— U SIZA byli ŭ vas dopyty? Jakija-niebudź prakurory, advakat?

— Šokiery i dubinki, doški, jakimi jany bjuć, — voś usie ichnija prakurory i advakaty.

— Abvinavačańni vam nie pradjaŭlali?

— Nie, my dla ich prosta ŭsie «fašysty». My nibyta trymajem ukraincaŭ u zakładnikach, nasielnictva ad nas cierpić, a tamu z nami treba žorstka abychodzicca.

A jašče kazali, što my ździekujemsia ź ichnich vajskoŭcaŭ: maŭlaŭ, u zadnicu mantažnuju pienu zadźmuvajem, kastryrujem. Jany takoha nasłuchalisia i sprabavali na nas adyhracca.

Pieršyja dni byli samyja strašnyja. Ciabie stabilna kožny dzień trojčy bjuć: ranišniaja pravierka, viačerniaja pravierka, i kali vychodziš udzień na prahułku — abo sabaka achovy ciabie kusaje, abo idzieš u łaźniu — taksama bjuć. My dla ich — vorahi, my nie padparadkavalisia. My pavinny byli sustrakać ich z kvietkami, a my sustreli sa zbrojaj.

Darečy, užo na samym pieršym dopycie ŭ Chiersonie ich hałoŭnaja vysnova była, što ja, maŭlaŭ, usimi siłami vielmi aktyŭna pieraškadžaŭ uvachodu rasijskich vojskaŭ u horad Chierson. Jak ja pieraškadžaŭ — ja nie viedaju, ale pavodle ich vysnoŭ — pieraškadžaŭ.

— Skažycie, u kałonii vy byli ŭ poŭnym infarmacyjnym vakuumie, tak?

— Amal ź pieršaha dnia zatrymańnia i da 24 žniŭnia 2023 hoda ŭ nas nie było nijakaj infarmacyi pra toje, što adbyvajecca va Ukrainie. Nam davali prapahandysckija materyjały, ź ich my daviedalisia, što padarvany «Paŭnočny patok». A jašče pierakidvali ludziej, jakija paźniej trapili ŭ pałon. Jany raskazali, što Kachoŭskuju HES padarvali. Ja byŭ u poŭnym žachu, bo razumieŭ, kolki ludziej mahło zahinuć, kali b jana prarvałasia da samaha nizu.

Najvažniejšym zadańniem rasijan było schilić mianie da supracoŭnictva. Jašče Salda (były mer Chiersona Uładzimir Salda paśla akupacyi pierajšoŭ na bok Rasii, staŭ hubiernataram Chiersonskaj vobłaści. — NN) nie byŭ «hubiernataram»,

jany kazali mnie: «Možaš zaniać hetaje miesca». I kali mianie zabirali ŭ Sievastopal, heta była dzieści čaćviortaja-piataja hadzina ranicy, adzin z FSBšnikaŭ vyjšaŭ i kaža: «Nu što, nie pieradumaŭ? Kali nie pieradumaŭ, zaraz pajedzieš u Sievastopal, tam za miesiac-dva adumaješsia, pryznaješ novuju ŭładu, budzieš z nami supracoŭničać. A my za tydzień-druhi razfihačym vašy SSA (Siły śpiecyjalnych apieracyj USU. — NN)».

A atrymałasia, što ni miesiac-dva, ni SSA nie razfihačyli.

— A kali jany vas schilali da supracoŭnictva, kazali niešta pra ŭładu?

— Jany kazali, što Chiersonščyna — histaryčna ich miesca. Pra Chierson spačatku ŭvohule nie było havorki. Ja kazaŭ, što mnie 62 hady, a ŭ nas na takich pasadach možna pracavać da 60. A jany kazali: «Ty durnia nie valaj, dałučajsia».

Ja skazaŭ: «Kali vam patrebna infarmacyja, jak padrychtavać horad da aciaplalnaha siezona, ja hatovy pakazać vam prablemnyja miescy, davajcie, mianiajcie truby. Bo vy ŭziali horad sa zbrojaj u rukach, ale vy i ŭziali adkaznaść za jaho žyćciadziejnaść. Chočacie škoły zapuskać? Dobra. Tam taksama jość prablemy. Rychtujcie škoły da navučalnaha siezona». Ja hanarusia chiersoncami, jakija nie paviali dziaciej vučycca pa rasijskich padručnikach.

Pavialičyć

— Pra Salda jany niešta kazali?

— Potym była razmova. Kali jany jaho pryznačyli, to kažuć: maŭlaŭ, jość «hubiernatar». Ja spytaŭ, chto. Jany dali razdrukoŭku, a tam napisana «Salda». Ja pačaŭ śmiajacca, a jany pytajuć: «Čamu śmiaješsia?» Ja kažu: «Dy viedaju ja jaho, prapanoŭvaŭ mianie navučyć błahomu». A jany: «Dy ŭ nas jon nie zabałuje» A ja kažu: «Dy jon jašče nie takich duryŭ».

A potym užo ŭ Pakina pryjazdžaŭ «pahavaryć» adzin. Razmova była takaja:

«Ty razumieješ, što ty ŭsio jašče ŭ pałonie?»

«Nie, nie razumieju, tut takija samyja, jak ja, siadziać. I čamu ja pavinien vyjści raniej?»

«Dyk ty nie adumaŭsia?»

«Nie, budziem siadzieć. Budziem čakać vyzvaleńnia ŭsioj Ukrainy».

Jon mnie tady ciškom skazaŭ, što Chierson — ukrainski.

— Vy ŭ kamieru viarnulisia, skazali pra heta sukamiernikam?

— Ja zajšoŭ, a jany spytali: «Ty čaho taki viasioły? Cukierak pajeŭ ci što?» Bo tam paralelna pryjazdžaŭ śledčy, i jon kožnamu davaŭ pa 5-6 cukierak na kamieru.

Heta byŭ prykładna kaniec maja — pačatak červienia, my ŭžo bolš za hod sałodkaha ničoha nie jeli. I voś my adnu cukierku na traich dzialili. A jašče davali pakuryć, a chłopcy, jakija kurać, dyk jany ŭvohule dryžali ad ščaścia.

Ja skazaŭ: «Dy nie, Chierson ukrainski». Usie radavalisia.

— A raskažycie pra tuju historyju, kali vy sastupili svajo miesca inšamu pałonnamu, chacia ŭžo pavinny byli jechać dadomu?

Ja ź Dzianisavaj (Ludmiła Dzianisava, upaŭnavažanaja Viarchoŭnaj Rady Ukrainy pa pravach čałavieka da sakavika 2022 hoda. — NN) śpisaŭsia, kali byŭ u Chiersonie. Spytaŭ [u rasijan], ci možna napisać. Jany dazvolili, kazali, što, mahčyma, za mianie daduć 20 ich chłopcaŭ.

Ja kazaŭ i tady, i ŭ Varoniežy, što kateharyčna suprać, kab mianie mianiali, naprykład, na 20 rasijskich vajskoŭcaŭ. Bo ja viedaŭ, što nie zmahu potym hladzieć u vočy ludziam, baćkam, syny jakich siadziać, a za niejkaha krendziela Mikałajenku addali b kuču rasijskich vajskoŭcaŭ. [Byłoha mera Mielitopala] Fiodarava vykupili, zdajecca, za 11 vajskoŭcaŭ. I jon usiaho šeść dzion prasiadzieŭ. Tak, ja razumieju, što heta vielmi ciažka. Ale ja kazaŭ, što nie zhodny, i nie pravakujcie mianie na takija rečy.

— Jaki adkaz byŭ ad Dzianisavaj?

— Nijaki. Jany prosta prymali infarmacyju da viedama i ŭsio. Usie abmieny — usio ŭ sakrecie. My navat nie razumieli, ci kaho-niebudź mianiajuć, ci prosta zabirajuć na inšy pavierch abo ŭ inšuju kamieru. Potym chłopcy pačali prysłuchoŭvacca: niejki ruch, čuvać, što kahości pieraapranajuć. A tak amal nichto ničoha nie viedaŭ.

— A da hetaha byli z vami razmovy, što vas buduć mianiać?

— Kazali, što abmieny buduć. Ale miascovyja nijakim čynam na heta nie ŭpłyvajuć. Na heta ŭpłyvajuć čynoŭniki z Maskvy. Miascovyja tolki vykonvajuć kamandy: źbirać ludziej, rychtavać.

Ad miascovych, praŭda, byli prapanovy: maŭlaŭ, my ciabie adpuścim, ale ty pavinien rabić peŭnyja dziejańni na karyść ich dziaržavy. Ale kali zrazumieli, što ad mianie takoha nie budzie, adčapilisia.

— Kali vy zrazumieli, što vas buduć mianiać?

— 20 žniŭnia nas, čatyroch čałaviek, sabrali ŭ tak zvanym «partale». My ŭžo viedali, što z hetaj kamiery ludziej vyvodziać na abmien. Tuju noč ja nie spaŭ, čakaŭ, moža, pryjduć unačy. Ale 21 žniŭnia nas znoŭ raźviali pa kamierach, źniali z nas vajskovuju vopratku, apranuli turemnuju robu i skazali, što Ukraina nas nie choča bačyć, nie prymaje.

Vielmi aktyŭnaja faza była ŭ mai 2023 hoda, kali jany aktyŭna chadzili i raspaviadali, što Rasija hatovaja ŭsich addać, užo trojčy prapanoŭvali, a Ukraina nie choča vas bačyć.

I pačali vybaračna davać mahčymaść patelefanavać, 2—3 čałaviekam z kamiery. Maŭlaŭ, telefanujcie svaim rodnym, niachaj vychodziać na pratesty. Ja tady śmiajaŭsia i kazaŭ sukamiernikam: napeŭna, u ich užo ničoha nie atrymlivajecca, nie mohuć tuju vajnu skončyć, kali jany takija pravakacyi robiać.

— Vam nie prapanoŭvali patelefanavać dadomu?

— Nie. Jany bačyli, što ja nie padparadkoŭvajusia i schilny da supracivu. Što ja navat na takija rečy nie reahuju. Tam ža dajuć telefon i kažuć, što mienavita ty pavinien skazać. Krok naprava, krok naleva nikoli nie zmožaš zrabić. Ty pavinien skazać: «Mnie prapanujuć, a Ukraina nie choča».

I niechta patelefanavaŭ i skazaŭ: «Voś tak, rodnaja, trojčy Rasija mianie prapanoŭvaje, a Ukraina admaŭlajecca». A jana pa hučnaj suviazi: «Dy pajšli jany k čortu, chaj nie brešuć».

A 23 žniŭnia nas znoŭ vyvieli z kamiery, adrazu kala kamiery dali vopratku, terminova pasadzili ŭ mašynu, užo tolki dvuch — mianie i Źmitra Chiluka (žurnalist UNIAN, jakoha rasijanie vykrali ŭ sakaviku 2022 hoda. — NN).

— Jon siadzieŭ nie z vami ŭ kamiery?

— Nie, jon byŭ u trecim korpusie. Ja paznajomiŭsia ź im užo ŭ hetym «partale». My damovilisia, što budziem vykarystoŭvać našy mahčymaści, kab vyciahnuć inšych chłopcaŭ.

Hałoŭnaje — nie naškodzić. Bo kali raskazvaješ pra źbićcio, jany pačynajuć jašče bolš bić. Tamu ja aściarožna raspaviadaju. Ale budu rabić usio mahčymaje, kab ich vyciahnuć. Bo ty traplaješ na abmien, a zastajucca takija ž ludzi. I ty nibyta pa-za čarhoj pajšoŭ. U mianie jość pačućcio viny z hetaj nahody — jany zastalisia tam, a ja ŭžo tut lačusia.

— Ad vas ža heta nie zaležyć.

— Možna siabie suciašać, jak chočaš, ale dyskamfort usio adno jość. Asabliva kali pačali vyzvalać moładź. My tam ličyli pa hadach. Ja prykidaŭ, što mianie vyzvalać tolki praz hod. Ja nie viedaŭ, ci pražyvu ja jašče hod tam.

• 1
• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 1