Siońnia spoŭniłasia b 70 hadoŭ Uładzimiru Žbanavu, čyje skulptury ŭpryhožvajuć Minsk i Biełaruś
Jaho «žyvyja» skulptury sparadzili i roznyja lehiendy. Da ich dakranajucca na ščaście, kala ich pryznačajuć spatkańni. Na ich fonie lubiać fatahrafavacca.
Paśla zakančeńnia Minskaj mastackaj vučelni Uładzimir Žbanaŭ pastupiŭ u Biełaruski dziaržaŭny teatralna-mastacki instytut na adździaleńnie skulptury mastackaha fakulteta, jaki skončyŭ u 1979 hodzie.
Paśla zakančeńnia instytuta Uładzimir Ivanavič słužyŭ u Afhanistanie (1979-1980). Pa viartańni z vojska jon praciahnuŭ navučańnie ŭ tvorčych majsterniach Akademii mastactvaŭ SSSR, dzie pravučyŭsia try hady.
Z 1985 pa 1999 hod Uładzimir Ivanavič pracavaŭ vykładčykam u Minskaj mastackaj vučelni imia Hlebava. Z 1993 hoda jon źjaŭlaŭsia členam Biełaruskaha sajuza mastakoŭ.
Pačynajučy z 1997 hoda jon zajmaŭsia tolki parkavaj i vuličnaj skulpturaj, piša «Źviazda».
Pieršaj źjaviłasia «Dziaŭčyna na łaŭcy» («Minčanka») u Michajłaŭskim skviery, zatym — «Chłopiec, jaki prykurvaje».
Paśla trahiedyi ŭ padziemnym pierachodzie na stancyi mietro «Niamiha», kali ŭ ciskaninie, jakaja ŭźnikła praz doždž, zahinuli 53 čałavieki, bolšaść ź jakich byli maładyja dziaŭčaty, Žbanaŭ stvaryŭ «Dziaŭčynku z parasonam». Dla hetaj skulptury Žbanavu paziravała jaho dziesiacihadovaja dačka Maša. Adkryćcio kampazicyi adbyłosia ŭ 2000 hodzie ŭ Dzień abarony dziaciej.
Siarod inšych rabot Uładzimira Žbanava možna adznačyć «Fatohrafa», «Damu z sabačkam», «Kania», «Husiej u fantanie», «Łazienščyka» i «Astrołaha».
Raboty skulptara ŭstanoŭleny nie tolki ŭ Minsku, ale i ŭ Babrujsku, Mahilovie, Viciebsku, pad Homielem, u Śvietłahorsku, u Padmaskoŭi (Rasija), u Tabolsku (Rasija), Paŭłahradzie (Ukraina).
Dziŭna, ale pry žyćci Žbanava nie było arhanizavana nivodnaj jaho piersanalnaj vystavy. Majstar adkładvaŭ hetuju padzieju da svajho 60-hodździa. Ale nie paśpieŭ.
Uładzimir Žbanaŭ pamior 16 studzienia 2012 hoda ad vostraha pankreatytu ŭ Minsku. Pachavany na Uschodnich mohiłkach. U jaho zastałasia žonka, a taksama syn i dźvie dački, jakija taksama pryśviacili siabie mastactvu.
Uładzimir Žbanaŭ adnojčy pryznaŭsia: «Ciapier navat nie ŭjaŭlaju, čym by ja moh zajmacca ŭ žyćci, kali b nie zachapleńnie skulpturaj z samaha rańniaha dziacinstva. Apantanaść stvarać maleńkich čałaviečkaŭ nikoli nie pakidała mianie samotnym. U hetym śviecie kazak ja adčuvaŭ siabie samym ščaślivym ź dziaciej».
Ciapier čytajuć
Novy staršynia Kanstytucyjnaha suda adpraviŭ syna vučycca na raźviedčyka ŭ akademiju HRU. A jak pačałasia vajna, chutčej zabraŭ z Rasii16
Kamientary