Muziej historyi Minska vystaviŭ u fejsbuku cikavyja zdymki adnaho z apošnich pastupleńniaŭ u svaju kalekcyju — hulni «Łato» bolš čym stahadovaj daŭniny. Jana była padaravanaja žycharami doma z Paŭnočnaha zavułka, a jaje ŭzrost datujecca pačatkam XX st.
Na zdymkach vidać, što vielmi dobra zachavałasia skrynka z kartami i torbačka z bočačkami, azdoblenaja vyšyŭkaj z vyjavami kartačnych maściej.
Historyja łato siahaje svaimi karaniami ŭ Italiju XVI stahodździa. Azartnaja hulnia chutka zavajavała luboŭ prostaha narodu, adnak u chutkim časie była zabaroniena z-za šmatlikich parušeńniaŭ paradku, vyklikanych projhryšami. Praź niekatory čas hulnia stała arhanizoŭvacca dziaržavaj, a ŭsie prajhranyja hrošy išli ŭ dziaržaŭnuju kaznu.
Ź Italii łato raspaŭsiudziłasia pa Jeŭropie.
Bočački łato z peŭnymi ličbami časta mieli asablivyja nazvy: 11 — barabannyja pałački, 13 — čortaŭ tuzin, 48 — «połovinku prosim», 75 — siem piatnic na tydni, 77 — siakiery, 90 — dzied.
Kali ŭ Rasijskaj Impieryi łato było hulnioj chutčej elitarnaj, to ŭ časy SSSR jano nabyło šyrokuju raspaŭsiudžanaść, tak nazyvałasia navat samaja papularnaja dziaržaŭnaja łatareja — «Sportłato».
«Ja jašče moh sumniavacca ŭ sabie. Ale kali Maša takoje zrabiła!» Nieviadomyja fakty pra Viktara Babaryku raskazała jaho advakatka Natalla Mackievič77
Kamientary