Maryna Birukova była redaktarkaj i mieniedžarkaj, pracavała ŭ šmatlikich biełaruskich vydańniach (časopis «Bolšoj», vydaviectva «Niestar — Minsk»), uznačalvała hazietu «Virtualnyja radaści».
Maryna Birukova. Fota: fejsbuk Maksima Švieda
«Vostry rozum i dobraje serca ŭ adnym čałavieku — sapraŭdnaje bahaćcie, jakoje sustrakajecca nie kožny dzień. Maryna Birukova była takim čałaviekam. Choć ja i byŭ kolki razoŭ u tym špitali i trymaŭ papieru z novym polskim słovam «zgon», pavieryć, što jaje, maładoj i pryhožaj, bolš niama z nami, niemahčyma.
Maryna viarnułasia dadomu, ale…
Jašče adzin kašmarny napamin, što žyćcio — heta cud, jaki adbiaruć, časam vielmi niečakana. Abdymaju svajakoŭ i siabroŭ, jakija siońnia raźvitvajucca z Marynaj», — napisaŭ u fejsbuku Maksim Švied.
Ciapier čytajuć
Bondarava dakałupałasia da vierša «Vaviorka» ŭ prahramie dziciačych sadkoŭ. Što ź im nie tak?3
Bondarava dakałupałasia da vierša «Vaviorka» ŭ prahramie dziciačych sadkoŭ. Što ź im nie tak?
«Ja ich ni pra što nie prasiŭ i tym bolš — vysyłać mianie z radzimy». Departavanyja palitviaźni rezka adkazali Kavaleŭskamu. Nie abyšłosia biez abrazaŭ4242
Kamientary