Palašuk z chitrynkaj. Siabry i kalehi — pra źniavolenaha žurnalista Alesia Lubienčuka
Pra asudžanaha na try hady kałonii žurnalista, jakomu siońnia spoŭniłasia 35 hadoŭ, u publičnaj prastory, na žal, nie tak šmat infarmacyi. Prykraje nieparazumieńnie! U hutarcy z BAŽ siabry i kalehi raskazvajuć pra jahony vydatny muzykalny słych, luboŭ da viaskovaha žyćcia i dabračynnuju dziejnaść, pra jakuju da apošniaha času amal nichto nie viedaŭ.
«Adrazu nie skažaš, što heta adkryty i viasioły čałaviek»
Kali blizkija pačynajuć raspaviadać pra Alesia Lubienčuka, intanacyi adrazu ž mianiajucca: hołas stanovicca bolš badziorym, adnak paśla źjaŭlajucca nastalhičnyja notki.
— A voś jahonyja emocyi nie zaŭsiody možna było zrazumieć na tvary, — raskazvaje žurnalist Źmicier Mickievič. — U Alesia dobraje pačućcie humaru, jon lubić pažartavać, ale adrazu nie skažaš, što heta adkryty i viasioły čałaviek. Jaho treba śpiarša paznać, daviedacca — i tady budzie zrazumieła, z kim nasamreč maješ spravu.
Aleś Lubiančuk naradziŭsia ŭ Pinsku, i palašucki kod, jak kažuć siabry, adbiŭsia na rysach charaktaru: u dobrym sensie słova ŭparty, ścipły i zaŭsiody hatovy dapamahać inšym.
— Palašuk z chitrynkaj! — z takim epitetam pahadžajucca našy surazmoŭcy.
Jon adrazu pačaŭ pracavać žurnalistam i zrazumieŭ: majo! Prafiesijnaje žyćcio bačyŭ praz abjektyŭ videakamiery. Adnak mała chto viedaje, što jon taksama vydatny fatohraf.
— Samyja maje lubimyja zdymki Niomana zrabiŭ mienavita Aleś, — pryznajecca televiadučaja Kaciaryna Tkačenka, jakaja znajomaja ź im na praciahu 15 hadoŭ. — Jak talenavity čałaviek, jon zachaplajecca žyćciom va ŭsich jaho prajavach: vielmi lubić pryrodu, pachody, bajdarki. A jašče vydatna jeździć viarchom!
«Byŭ by pieršaj skrypkaj»
U Alesia Lubienčuka absalutny słych. Jon fajna hraje na hitary. Časta škadavaŭ, što niama času zajmacca, ale ž hałoŭnym instrumientam dla jaho zaŭsiody była skrypka.
— Jakraz trynaccać hadoŭ tamu śviatkavali jaho dzień narodzinaŭ, — praciahvaje Kaciaryna Tkačenka. — Prydumali niezvyčajny padarunak. Pakłali ŭ futlar sałamianuju skrypku. Kali jon adčyniŭ, to vielmi ździviŭsia: «A ja ž padumaŭ, što zaraz vam syhraju!»
Pa słovach siabroŭ, muzyka hrała vialikuju rolu dla Alesia Lubienčuka. Kali čuŭ falšyvyja noty ŭ vuličnych bendaŭ, zaŭsiody źviartaŭ na heta ŭvahu.
— Zdajecca, u žyćci jon taksama adčuvaŭ falš. Jon nikoli ni pierad kim nie vydyhaŭ. Taki ŭ jaho charaktar, — dadaje Kaciaryna Tkačenka. — A kali b stvarali muzyčny hurt z žurnalistaŭ, to jon napeŭna byŭ by pieršaj skrypkaj.
«Rabiłasia dobra ad taho, što śviet staŭ krychu lepšy»
Jašče adna małaviadomaja rysa žurnalista — jaho relihijnaść. Usie, chto jaho dobra viedaje, adznačajuć: heta sapraŭdny chryścijanin, carkva hraje ŭ žyćci Alesia Lubienčuka vialikuju rolu.
— Jon dapamahaŭ ludziam, u jakich nie tak šmat hrošaj, — uzhadvaje Źmicier Mickievič. — Nie praz fondy, a niepasredna. Źbiraŭ rečy dla šmatdzietnych siamiej ci tych, chto apynuŭsia ŭ kiepskim finansavym stanoviščy. Ale nikoli nie raskazvaŭ pra heta. Viedali tolki blizkija ludzi.
Zdajecca, Alesiu Lubienčuku padabałasia bačyć, kali jaho dapamohaj karystalisia, i jamu rabiłasia dobra ad taho, što śviet staŭ krychu lepšy.
— U jaho mocnaja empatyja, — paćviardžaje Kaciaryna Tkačenka. — Jon vielmi šmat kamu dapamahaje, ale nie afišuje, nie vykładaje zdymkaŭ u sacsietkach. Sapraŭdny chryścijanin. Heta nie prosta słovy, a jahony žyćciovy stryžań.
Reparcior pastajanna jeździŭ pa vioskach, arhanizoŭvaŭ pajezdki, znachodziŭ infanahody dla siužetaŭ.
— Jon viedaje šmat ludziej, u jakich bahaty kulturny bekhraŭnd. Šukaje, što varta pakazać, na što źviarnuć uvahu. Da taho ž čuje šmat historyj u carkvie i pa-za joj. Heta vielmi dapamahała ŭ pracy, — zaŭvažaje Źmicier Mickievič.
Žurnalistyka na paŭzie, ale…
Apošnim časam Aleś Lubiančuk žyŭ u vioscy na Haradzienščynie. Zajmaŭsia adnaŭleńniem histaryčna-kulturnaj spadčyny, arhanizoŭvaŭ račnyja spłavy na čaŭnach, dapamahaŭ dzieciam-sirotam. Reparcior vymušany byŭ pastavić žurnalistyku na paŭzu.
— Kaniešnie, adyści ad prafiesii było ciažka. Žurnalistyka dapamahała jamu vykonvać piersanalnuju misiju. Z adnaho boku, Aleś papularyzavaŭ biełaruskuju kulturu, z druhoha — pakazvaŭ prablemy, — ličyć Źmicier Mickievič.
U mai 2022 hoda Aleś Lubiančuk byŭ zatrymany. Jaho abvinavacili pavodle artykuła 361-1 Kryminalnaha kodeksa — «Stvareńnie ekstremisckaha farmavańnia albo ŭdzieł u im». U kastryčniku 2022 hoda sudździa Alena Ananič pryznała reparciora vinavatym i pakarała tryma hadami kałonii va ŭmovach ahulnaha režymu. Sproba abskardzić rašeńnie plonu nie mieła.
Va ŭmovach infarmacyjnaj izalacyi niekatoryja źviestki z-za krataŭ usio ž prasočvajucca. Ciapier siabry ličać za lepšaje nie raspaviadać ničoha lišniaha.
— Hałoŭnaje, što jon nie hublaje badzioraści duchu, čytaje knihi i sprabuje vakoł siabie naładzić pobyt, jak zaŭždy heta rabiŭ, — kaža Źmicier Mickievič.
Blizkija žurnalista ličać, što toj viedaje pra chvalu padtrymki palitźniavolenych, jakaja nie spyniajecca.
Ciapier čytajuć
Daviedalisia, jak žyvie Siarhiej «Chłopatnaje dzielca» Mironaŭ6
Kamientary