Cichanoŭskaja: Imia Kastusia Kalinoŭskaha praciahvaje nas natchniać
Ciońnia ŭ Vilni Śviatłana Cichanoŭskaja pryniała ŭdzieł u pamiatnych mierapryjemstvach, pryśviečanych 160-j hadavinie pačatku paŭstańnia 1863—1864 hadoŭ. Razam z pradstaŭnikami ŭsich čatyroch narodaŭ: litoŭskaha, polskaha, ukrainskaha i biełaruskaha — jana ŭziała ŭdzieł va ŭračystaj cyrymonii i ŭskładańni kvietak u kaplicy na mohiłkach Rosy, dzie ŭ listapadzie 2019 hoda byli pierapachavanyja pareštki pakaranych śmierciu paŭstancaŭ, znojdzienyja na Zamkavaj hary.
Padčas udziełu ŭ hetym mierapryjemstvie ŭ prysutnaści prezidenta Litvy Hitanasa Naŭsiedy i ambasadaraŭ Polščy i Ukrainy ŭ Litvie Śviatłana Cichanoŭskaja vystupiła ź nievialikaj pramovaj.
U joj lidarka biełaruskaha demakratyčnaha ruchu padkreśliła, što paŭstańnie 1863 hoda abjadnoŭvaje Litvu, Polšču, Ukrainu i Biełaruś, a apošnija padziei ŭ Biełarusi i Ukrainie pakazvajuć, što mety i idei paŭstancaŭ treba adstojvać biezupynku.
Pavodle jaje, paŭstancy pieradali i nam tuju siłu, jakuju znajšli tady ŭ sabie:
«Hetaja siła — u lubovi da svajoj ziamli, lubovi da svajho naroda. Hetaja siła — u svabodzie, hetaja siła — u śmiełaści, jakuju kožny z nas zdolny znajści ŭ sabie, kab ździejśnić podźvih».
Akramia taho, Cichanoŭskaja adznačyła słušnaść słovaŭ Kastusia Kalinoŭskaha, što ščaślivaje žyćcio naroda mahčymaje tolki biez čužoj ułady nad im.
«My chočam budavać Biełaruś svabodnaj i niezaležnaj dziaržavaj, i imia Kastusia Kalinoŭskaha praciahvaje natchniać nas u hetaj spravie», — skazała jana.
«Kalinoŭcy-dobraachvotniki adstojvajuć honar Biełarusi na palach bajoŭ va Ukrainie, studenty-kalinoŭcy — za partami ŭ polskich univiersitetach. A našych mižnarodnych siabroŭ my źbirajem štohod na Forum Kalinoŭskaha tut, u Vilni, u litoŭskim Siejmie», — padkreśliła Cichanoŭskaja i vykazała ŭpeŭnienaść, što «ŭ kožnaj biełaruskaj siamji jość svoj Kalinoŭski — toj, chto daje vam siły na baraćbu i nie daje spynicca, navat kali zdajecca, što ŭžo niama nadziei». Dla jaje samoj i jaje dziaciej — heta muž i baćka Siarhiej Cichanoŭski, jaki pakutuje, ale nie zdajecca ŭ łukašenkaŭskich viaźnicach.
«Ja nie mahu zdradzić mary maich dziaciej viarnucca dadomu i chutčej abniać baćku. My nie možam zdradzić tym maram, jakija abjadnoŭvajuć nas i našych hierojaŭ. Nie možam zdradzić pamiaci pra ich. Nie možam i nie majem prava nie zmahacca za svoj dom.
I niahledziačy na toje, što trahičnaja historyja paŭtarajecca, i siońnia našyja narody znoŭ vymušanyja supraćstajać vializnaj impieryi, — ja viedaju, što my pieramožam.
Viedaju, što ŭsie my vierniemsia dadomu. I viedaju, što Biełaruś u chutkim časie vierniecca ŭ Jeŭrapiejskuju siamju, jakoj naležyć histaryčna»,
— zaviaršyła pramovu Cichanoŭskaja, pramoviŭšy na zakančeńnie daŭni łozunh «Za našu i vašu svabodu!» na troch movach — biełaruskaj, litoŭskaj i polskaj.
Čytajcie taksama:
1863—2023. A ci byŭ sens u tym paŭstańni? I ci pravilna zrabiŭ Kalinoŭski, što admoviŭsia ad emihracyi?
«Kaho lubiš? — Lublu Biełaruś!» Historyja žyćcia Kastusia Kalinoŭskaha
Ciapier čytajuć
Andrej Švied, architektar represij, pryznačany staršynioj Viarchoŭnaha suda20
Kamientary