Неглюбскія ручнікі ўнесеныя ў спіс нематэрыяльнай спадчыны ЮНЕСКА
У аўторак Міжурадавы камітэт па ахове нематэрыяльнай культурнай спадчыны ўключыў элемент нематэрыяльнай культурнай спадчыны «Неглюбская тэкстыльная традыцыя Веткаўскага раёна Гомельскай вобласці» ў Спіс ЮНЕСКА, паведамляе МЗС.
Рашэнне было прынятае падчас 20‑й сесіі ў Нью-Дэлі.
Неглюбская тэкстыльная традыцыя Веткаўскага раёна — унікальная з’ява беларускай народнай культуры, якая захавала архаічныя рысы і складаныя сімвалы.
«Традыцыя сфармавалася ў XVII стагоддзі і ахоплівае стварэнне ручнікоў, прадметаў адзення і інтэр’еру з выкарыстаннем самабытных тэхнік ткацтва і вышыўкі.
Асаблівую вядомасць набылі неглюбскія ручнікі, якія адрозніваюцца складанай паліхромнай гамай (да 25 адценняў) і багатай арнаментальнай спадчынай, што налічвае больш як 120 узораў. Геаметрычныя і раслінныя арнаменты («крывулі», «павукі», «яблынька») нясуць у сабе зашыфраваныя пажаданні дабра, кахання, дабрабыту і здароўя. А ўнікальнасць тэхнікі, пры якой ткацтва вядзецца з выварату, забяспечвае непаўторнасць кожнага вырабу», — гаворыцца ў паведамленні МЗС.
Раней неглюбскія ручнікі ўжо былі прызнаныя аб’ектам гісторыка-культурнай спадчыны Беларусі.
Цяпер спісы нематэрыяльнай культурнай спадчыны ЮНЕСКА налічваюць сем беларускіх элементаў.
Раней у іх былі ўключаны: святочны калядны абрад «Калядныя цары» ў вёсцы Семежава (2009 год), «Урачыстасць у гонар ушанавання Абраза Маці Божай Будслаўскай (Будслаўскі фэст)» у вёсцы Будслаў (2018 год), «Юр’еўскі карагод» у вёсцы Пагост Жыткавіцкага раёна (2019 год), культура бортніцтва (2020 год), саломапляценне (2022 год), «Выцінанка — традыцыйнае мастацтва выразання з паперы ў Беларусі» (2024 год).
Каментары
Да сучасных спроб зрабіць "блакітны" або "чырвона-зялёны" арнамент не мае адносін.