З Масквы. Блог Алеся Чайчыца5858

Тарашкевіца для мяне лепшая за наркамаўку

Калі б не тарашкевіца, маё зацікаўленьне беларушчынай, напэўна, магло б і не перамагчы непрацяглыя і малапрыемныя ўспаміны ад выкладаньня наркамаўскай мовы ў школе. Піша Алесь Чайчыц.

Па вялікім рахунку, я вывучыў беларускую мову ў сьвядомым веку, дзесьці ў 9 ці 10 клясе школы. Чытаючы «Нашу Ніву» тарашкевіцай праз інтэрнэт, а потым — размаўляючы па-беларуску дома.

Перад гэтым я, маскоўскае дзіця, калісь даўно паўтара года хадзіў у школу ў Менску, дзе беларуская мова і беларуская літаратура ў выкладаньні суворай настаўніцы — як потым высьветлілася, зацятага члена ТБМ — былі сярод самых нелюбімых маіх прадметаў.

Калі б не тарашкевіца, маё зацікаўленьне беларушчынай, напэўна, магло б і не перамагчы непрацяглых і малапрыемных школьных успамінаў. Прыкладна гэта і тлумачыць адрозьненьне майго стаўленьня да тарашкевіцы і наркамаўкі.

Тарашкевіца для мяне — сымбаль вызваленьня з рамак, створаных ня самымі разумнымі людзьмі ў ня самых здаровых умовах,
сымбаль вяртаньня назад да чагось першаснага і правільнага.

І так, гэта таксама сымбаль пэўнай фронды, пэўнага дэманстратыўнага пратэсту ня толькі супраць русіфікацыі і небеларускамоўнасьці як такой, але і супраць кандовай і мёртвай савецкай беларушчыны, усяго гэтага сялянска-жабрацкага енку пра «беларуса — пан сахі», «зямельку нашу гаротную» і «мужыка, дурнога як варона» з пыльных і панурых бээсэсэраўскіх школьных падручнікаў.

Пачаць карыстацца наркамаўкай я ў выніку змог толькі пасьля дзесяці год пасьлядоўнага карыстаньня тарашкевіцай, дый то я ніколі па-аўтарску не напішу на беларускай мове «Венгрыя», «Германія» ці «Савет Еўропы».

Шкада, што пасьля таго, як ад тарашкевіцы адмовілася «Наша Ніва», унутры Беларусі раптоўна не засталося ўплывовых СМІ, якія б яе трымаліся. Цяпер вернымі тарашкевіцы застаюцца толькі беларускія рэдакцыі радыё «Свабода», радыё «Палёнія» і сайты БНФ ці КХП-БНФ, а таксама камунікаты Рады БНР.

Але

адсутнасьць уплывовых унутрыбеларускіх СМІ на тарашкевіцы не закрывае пытаньня наконт таго, ці ня ёсьць у ідэале мэтазгодным увядзеньне тарашкевіцы ў якасьці афіцыйнага дзяржаўнага стандарту. Я лічу, што адказ хутчэй «так»,
чым «не».

Чым яшчэ тарашкевіца лепшая за наркамаўку:

Не ўнармаванасьць дзяржавай. Я прынцыповы праціўнік таго, каб нейкія дзяржаўныя чыноўнікі, нават надзеленыя акадэмічнымі тытуламі, навязвалі нам, дарослым людзям, стандарт таго, як нам карыстацца нашай мовай. І пагатоў наважаліся штрафаваць за невыкананьне іхных правілаў.

Моўная норма павінна быць вынікам кансэнсусу карыстальнікаў, а не дыктату прызначаных зьверху акадэмічных чынуш
— і кадыфікацыя тарашкевіцы, у свой час прапанаваная калектывам не афіліяваных зь дзяржаваю мовазнаўцаў, добра на ролю гэткага «грамадзкага стандарту» падыходзіць. Прытрымліваньне гэтай нормы павінна быць у нейкім сэнсе аналягам добрага густу, а не абавязкам. А акадэмікі гэтую норму павінны фіксаваць, а не фармуляваць і навязваць.

● Самае галоўнае — большая лягічнасьць і пасьлядоўнасьць. Наркамаўка — гэта сьвядома зрусіфікаваная вэрсія беларускай мовы, яна такой была, ёсьць і будзе заўжды.

Зьвярніце ўвагу, слова «шоу» на наркамаўцы пішацца насуперак усім магчымым аргумэнтам праз «у», а не «ў», толькі таму, што па-расейску яно таксама «шоу». Пры гэтым «каўбой» пішацца праз «ў» толькі таму, што гэта нам дазваляе расейская мова, дзе яно пішацца праз «в».

Майму шкалярскаму розуму ў шостай клясе так і ня сталася зразумелым, чаму павінны быць «дзверы», а не «дверы», «цвёрды», а не «твёрды».
І толькі тарашкевіца зь яе «цьвёрдымі» «дзьвярыма» дала адказ на гэтае пытаньне.

Замежныя геаграфічныя назвы і імёны ў акадэмічнай наркамаўцы (і пад яе ўплывам) ўвогуле падаюцца выключна ў трасянкападобным «перакладзе» з расейскай мовы
— «Сіці», «Ціроль», «Цімаці Снайдэр», «Юлія Цімашэнка», «Род Сцюарт», «Брус Спрынгсцін» і гэтак далей. У плянах наркамаўскіх русіфікатараў некаторы час было нават увядзеньне ў якасьці нормы словаў кшталту «цеатр», «ліцература» і «целефон» — і на прыкладзе замежных імёнаў і назваў мы гэтую сьвядомую ці падсьвядомую «паўзучую русіфікацыю» бачым у дзеяньні. Хаця нават больш за гэта — нядаўна высьветліў, што ў так званай літаратурнай беларускай мове слова «рутына», routine, таксама пазычаецца не з францускай, а з расейскай, і мае форму «руціна». Каму як, а мне гэта ўсё падчас пары нагадвае проста нейкую «зашытую ў код» гэтага скалечанага савецкага правапісу абразу носьбітам беларускай мовы.
Наркамаўка стваралася дзеля зьнішчэньня беларускай мовы, дзеля таго, каб беларуская мова зрабілася нязручнай і каб людзі адварочваліся ад яе.
І яна гэтую сваю працу пасьпяхова робіць ужо ня першае дзесяцігодзьдзе.

Каментары58

Цяпер чытаюць

Як жыве просты мінскі зваршчык, які выйграў тры мільёны рублёў

Як жыве просты мінскі зваршчык, які выйграў тры мільёны рублёў

Усе навіны →
Усе навіны

У Мінску пажаніліся 15-гадовая дзяўчына і 16-гадовы хлопец22

Мікалай-Аціла, Брыджыт-Аўрэлія, Іван-Чыемерыэ. Якія імёны для немаўлят былі самымі папулярнымі ў сталіцы, а якія здзівілі3

Рух каля Партызанскага праспекта ў Мінску перакрылі амаль на месяц1

Закладчыца з дзявятага класа: у Оршы затрымалі 16-гадовую дзяўчыну за наркотыкі8

Як у Бабруйску камунальнікі зараблялі на галалёдзе, расказаў Дзяржкантроль1

Прапаноўвалі грошы, новы пашпарт і наведванне Беларусі без наступстваў. Беларуска за мяжою расказала, як яе вербаваў КДБ20

Зянковіч пра скандальны рэстаран «Паедзем паядзім»: Гэта адно з найлепшых месцаў у горадзе46

У беларускіх тэлеграм-каналах з’явіліся аб’явы пра вербаванне кантрактнікаў для Мінабароны РФ4

Альфа-самцы — гэта выключэнне, а не правіла. Вынікі новага даследавання11

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Як жыве просты мінскі зваршчык, які выйграў тры мільёны рублёў

Як жыве просты мінскі зваршчык, які выйграў тры мільёны рублёў

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць