Rasijskaja śpiavačka Taćciana Bułanava stała studentkaj biełaruskaj VNU
Kultavaja ŭ błasłaviennyja 1990‑ia vykanaŭca pastupiła ŭ pryvatny Instytut sučasnych viedaŭ u Minsku. Taćciana chacieła b atrymać zvańnie narodnaj artystki.
«Dla zvańnia heta taksama dobra. Tam vielmi cikavyja dyscypliny, ja budu vučycca pavodle indyvidualnaha płanu. Psichałohija, historyja mastactvaŭ, historyja žyvapisu — mnie sapraŭdy heta vielmi padabajecca, ja navat siadžu ŭ internecie i šmat čytaju roznych artykułaŭ. Ja budu pieryjadyčna pryjazdžać u Minsk, sustrakacca z vykładčykami. Tolki atrymała studencki bilet, na pieršy kurs mianie zaličyli», — raskazała artystka na XIII Narodnaj premii «Zorki Darožnaha radyjo».
Zorka Bułanavaj uzyšła ŭ SSSR u kancy 1980-ch, jana prasłaviłasia takimi chitami, jak «Jasnyj moj śviet», «Moj dień», «Moj nienahladnyj», «Sinieje morie».
Jaje druhoje pryšeście ŭ rasijskuju estradu adbyłosia sioleta dziakujučy niejmaviernaj padtancoŭcy.
Kamientary
Taniucha siebie na umie.
Ostałoś tolko poniať, kakoje otnošienije imiejet zaočnoje obučienije v častnom vuzie k zvaniju narodnoj artistki. Pričiom narodnoj artistki nie toj strany, hdie ona sobirajetsia obrazovanije połučať.