Historyja niezvyčajnaha siabroŭstva pačałasia vypadkova. Uletku Ihar adpraviŭsia ŭ les, kab daźniać čarhovy rolik dla svajho kanała pra vyžyvańnie ŭ dzikaj pryrodzie. Viarnuŭsia ž dachaty z małym dzikim parasiom, piša «Anłajnier».
Zajmajučysia svaimi spravami, Ihar raptam pačuŭ šorhat u travie — pierad im źjavilisia dva maleńkija parasiaci. Adno ŭciakło, a druhoje, źbiŭšysia z noh, nalacieła prosta na mužčynu.
«Ja ŭziaŭ jaho dadomu, abahreŭ. Šukaŭ jahonuju maci, ale tak i nie znajšoŭ. Jaša (tak nazvali dzika) byŭ zusim chudzieńki, maleńki. Ja nie viedaŭ, čym karmić, i daŭ jamu hrečku — prosta tamu, što sam jeŭ jaje ŭ toj dzień», — uspaminaje błohier.
Choć Jaša vyhladaje jak svojskaja žyviolina, instynkty dzikaha źviera prajaŭlajucca rehularna: pierakapanaja ziamla na ŭčastku, pastajannyja pošuki arechaŭ i žałudoŭ u lesie, a hałoŭnaje — luboŭ da valańnia ŭ hrazi.
U Jašy navat jość svaja lasnaja chacina, kudy jany z haspadarom časam zachodziać pieračakać doždž abo prosta papić harbaty. A pakul jon praciahvaje biehać za svaim «pryjomnym baćkam» i radavać hledačoŭ.
Žychary ŽK pad Minskam usim kvartałam ratavali redkuju jaščarku. Akazałasia, heta była cacačnaja
Pad Mahilovam žančyna ŭratavała z padpalenaj travy zajčania VIDEA
U Mazyrskim rajonie traktaryst znajšoŭ u poli aleniania i zabraŭ sabie. U jahonaj žonki kanfiskavali mašynu
U Hrodnie patłumačyli, čamu lisy stali čaściej zachodzić u horad. Ci šmat siarod ich šalonych?
Kamientary
Jany nadzvyčaj razumnyja. Jak varyjant, pasprabavać šukać trufieli, ź jahonaj dapamohaj. Kažuć, što ŭ Bielarusi ich dačorta, alie nichto nie znachodziŭ...