Novuju zajavu Alaksandr Łukašenka zrabiŭ u čas pajezdki ŭ Hrodna.
«My rychtujemsia da vajny, ja ab hetym havaru ščyra», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Pavodle jaho słoŭ, u krainie viadziecca padrychtoŭka adpaviednych padraździaleńniaŭ, u vojski pastaŭlajucca roznyja vidy ŭzbrajeńniaŭ i techniki. «Kali adtul [z «niedružalubnych» krain] niechta padvyvaje i nas krytykuje, viedajcie: my robim pravilna. Kali tam nas pačnuć chvalić, biada», — skazaŭ jon.
Udzielničajučy va ŭračystaj cyrymonii zakładki kapsuły na miescy budaŭnictva novaj haradskoj balnicy ŭ Hrodnie, Łukašenka źviarnuŭ uvahu, što biełaruskaja padrychtoŭka da vajny bolš miralubivaja, čym na Zachadzie.
«My ž ciapier taksama kapajem ziamlu, jak i jany, zusim pobač ź miažoj. Tolki mety ŭ nas zusim roznyja. Tam kapajuć akopy, tranšei suprać tankaŭ i inšaha, pavialičvajuć vydatki na ŭdarnyja ŭzbrajeńni. A my tut dźvie traciny biudžetu rehijonu nakiroŭvajem na sacyjalnuju śfieru — achovu zdaroŭja, adukacyju, kulturu, sport i hetak dalej. My chočam pabudavać svaju mirnuju budučyniu. My nastrojeny tolki na stvareńnie», — skazaŭ jon.
Chrysta Hrozieŭ: Mielnikava jak minimum hod, a chutčej za ŭsio, paŭtara pieradavała infarmacyju biełaruskim śpiecsłužbam36
Kamientary
sanitaryChodžajev i Karanik.