Niadaŭna ŭ Biełarusi znoŭ možna było nazirać niezvyčajnuju pryrodnuju źjavu. Ale ŭ Minsku pabačyć źziańnie było kudy ciažej, čym u rehijonach. Čamu?
Na heta pytańnie adkazaŭ zahadčyk minskaha płanietaryja Alaksandr Mikulič.
Jon adznačyŭ, što haradskoje zaśviatleńnie pieraškadžaje nazirańniu paŭnočnaha źziańnia. U toj čas, kali inšyja rehijony Biełarusi mahli ŭbačyć paŭnočnaje źziańnie, nieba nad Minskam było zaciahnuta abłokami.
Alaksandr Mikulič padkreśliŭ, što dla nazirańnia źjavy nieabchodna vybirać miascovaść z adkrytym haryzontam.
Jon taksama adznačyŭ, što soniečnaja aktyŭnaść akazvaje ŭpłyŭ na źjaŭleńnie paŭnočnaha źziańnia, i čym bolš mahutnaja ŭspyška na Soncy, tym bolš intensiŭnaje źziańnie. Tamu letaś jarkaje źziańnie možna było nazirać i na poŭdni Biełarusi.
Z Łondana Mielnikava vylecieła na Šry-Łanku, u jaje byŭ kachanak spartovaha vyhladu ź Biełarusi22
Kamientary