Вызвалены 11 верасня палітвязень Мікола Дзядок адразу пасля прыезду ў Вільню даў кароткае інтэрв'ю «Белсату», у якім расказаў, ці гатовы быў пайсці за прыкладам Міколы Статкевіча і адмовіцца ад вызвалення, калі яно звязанае з прымусовай дэпартацыяй.
Дзядок адзначыў, што ўсе гэтыя гады яго падтрымлівала вера ў Бога і «ва ўласную рацыю».
«Я планую будучыню звязаць з Беларуссю, я працягну змагацца за праўду, за справядлівасць, у гэтым маё жыццё, і я не бачу сэнсу адступаць.
Што да таго, каб застацца ў Беларусі, то я ў гэтым плане рэаліст, і я разумею, што для мяне застацца ў Беларусі — гэта тое ж самае, што застацца ў турме. Ці шмат я карысці прынясу там, седзячы? Я так не думаю. Таму я, па шчырасці, такі варыянт не разглядаў. Выкінулі і выкінулі, будзем нешта рабіць у такой сітуацыі — не мы першыя, не мы апошнія», — сказаў ён.
37-гадовы Мікалай Дзядок у 2010 годзе быў затрыманы па некалькіх справах, звязаных з акцыямі анархістаў. У 2011 годзе асуджаны на 4,5 года калоніі, пазней атрымаў яшчэ год па артыкулу 411 КК РБ. У турме неаднаразова падвяргаўся ціску, адмаўляўся прасіць памілавання. Быў прызнаны палітвязнем, яго падтрымлівалі еўрапейскія палітыкі. У 2015 годзе памілаваны разам з іншымі палітвязнямі.
Пасля вызвалення скончыў ЕГУ, працаваў журналістам (газета «Новы Час» і іншыя), вёў блогі і відэаканал, напісаў некалькі кніг. Неаднаразова затрымліваўся і штрафаваўся за ўдзел у акцыях і публікацыі ў сацсетках, яго пераследвалі за «экстрэмізм».
Пасля пачатку пратэстаў 2020 года заставаўся ў Беларусі і працягваў весці канал на грамадска-палітычную тэматыку. Затрымалі яго 11 лістапада 2020 года. 10 лістапада 2021 года Мінскі гарадскі суд прыгаварыў анархіста да 5 гадоў калоніі. Яго прызналі вінаватым па трох артыкулах: заклікі да дзеянняў супраць нацбяспекі Беларусі (частка 3 артыкула 361 КК), удзел у грубым парушэнні парадку (частка 1 артыкула 342 КК) і незаконныя дзеянні ў дачыненні да гаручых рэчываў (Частка 1 артыкула 295-3).
Сёлета 4 красавіка ён павінен быў выйсці на волю, але замест гэтага быў пераведзены ў СІЗА №1 у межах новай крымінальнай справы па артыкуле 411 — за «злоснае непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі калоніі».
Каментары
2. Протесты могут вспыхнуть и без привязки к электоральной компании,как в Казахстане.
3. Силовики,судьи,прокуроры,следователи надеются на сроки давности,но регулярно совершают новые преступления и поэтому сроки давности обновляются и у них реальный шанс попасть в тюрьму.
Я предлагаю компромисс,оппозиция не шатает ситлуацию в стране , а режим лукашенко не мешает развиваться Гражданскому обществу.
Политзаключенных не будет,если не шатать ситлуацию.
После смерти лукашенко проводятся честные,демократические выборы. Гарантией этому должна стать конституционная реформа,ввести пост вице-президента с формальными полномочиями,но после смерти лукашенко он обретет всю полноту власти и проведет демократические выборы. Вице президент должен стать кто-нибудь от оппозиции.