У Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі праходзіць самая цёплая выстаўка года
Выстаўка «Лета. Спякота» рэпрэзентуе вобраз лета і летняй спякоты праз творы беларускага жывапісу.

Экспазіцыя, якая адкрылася 7 жніўня, аб’ядноўвае творы беларускіх жывапісцаў з фондаў Нацыянальнага мастацкага музея. Асноўная ідэя выставы — паказаць вобраз лета і летняй спякоты ў розных жанрах і стылях. Тут можна ўбачыць і рэалістычныя пейзажы, і сімвалічныя кампазіцыі, і абстрактныя працы, якія па-свойму перадаюць атмасферу гэтай пары года.
У цэнтры экспазіцыі — сонца. Яно паказана ў самых розных значэннях: ад архетыпічнага фальклорнага салярнага знака і яго сучаснага пластычнага гучання, сонечнага святла як эмацыянальнай «фарбы» выяўленчай мовы, да наратыўных, кінематаграфічных яго ўласцівасцяў.
«Наша задача — паказаць, як мастакі бачылі лета, яго розныя інтэрпрэтацыі. Многія працы былі створаныя на плэнерах. Тут можна ўбачыць кветкі, настрой у партрэце, сюжэтныя кампазіцыі і інтэрпрэтацыі сучасных мастакоў, калі мы не бачым фігур, але прысутнічае пачуццё і настрой, напрыклад, ад світанкаў і захадаў», — гаворыць Святлана Кот, загадчыца аддзела беларускага мастацтва ХХ—ХХІ стст.
Ад сацрэалістычнай класікі, сентыментальна-рамантычных, летуценных світанкаў і заходаў, імпрэсіяністычных блікаў сонца на траве Яўгена Зайцава, Віталя Цвіркі, Уладзімір Стальмашонка, абагульненых, сімвалічных, песенна-лірычных кампазіцый Алега Скавародкі, Мікалая Казакевіча і іншых, якія адлюстроўваюць лета як адвечную маладосць, да абстрактных палотнаў.
«Так, Альгерд Малішэўскі распавядае пра лета ў вёсцы. Мы ўсе, жыхары спякотнага горада, хочам вырвацца на прыроду, прагнем свежасці і зялёнага. І ў працах, прадстаўленых у гэтай зале, можна адчуць гэтую свежасць».
Выстава будзе працаваць да 21 верасня ў галоўным корпусе музея.
Каментары