«Як купіла сукенку на смерць 38 гадоў таму, так і ляжыць». Бабуля з вёскі паказала свой куфар
Традыцыя рыхтаваць аддзенне на смерць, каб і на тым свеце быць не горшым за іншых, яшчэ жывая ў вёсках.
88-гадовая Юлія Панчэня з вёскі Пагост Жыткавіцкага раёна за сваёй жыццё вышыла шмат ручнікоў і покрывак. Сама яна сустрэла журналістаў «Смартпрэс» у прыгожай святочнай вышыванцы.
Калі Нікіфараўне споўнілася 50 гадоў, яна падумала: пара збіраць адзенне на той свет. У вёсцы гэта звычайная з'ява. Тут разважаюць так: лепш самому выбраць сабе ўбор, чым потым разгубленыя сваякі будуць усё шукаць: «Як купіла сукенку на смерць 38 гадоў таму, так і ляжыць», — кажа Нікіфараўна.
У сваім куфары жанчына захоўвае пакет, сабраны на смерць.
«Гэта тое, што назбірала сабе ў ямку. Вось жоўтая посцілка, каб засцяліць на воз. Але ж, мабыць, на машыне ўжо на могілкі павязуць».
«Што я яшчэ назбірала? Прасцінку, хустку, фартух. У нас так прынята: калі адзін раз замужам была — табе адзін фартух павяжуць, калі два, то два трэба падрыхтаваць, — тлумачыць жанчына.
У пакеце «на смерць» таксама ляжаць ручнікі, адна святочная сукенка, другая.
«Гэта запасное, каб перапрануцца там, — смяецца Нікіфараўна. — І штаны палажыла, і дзве сарочкі. Хай будзе. Мо, я там танцаваць буду? Я ж гадоў 30 спявала і танцавала ў нашым ансамблі «Міжрэчча».
Цяпер чытаюць
Стрыжак: Я проста гаўно, я ляжу на дне самай бруднай канавы і адтуль спрабую нешта сказаць у сваю абарону47
Каментары
сын днями раскапаў, што і другі ягоны прадзед НКВДнік
з боку мужа канечне ж
муж гэтым ганарыцца
я думала - они люди, а они НКВДшники