Андрэй Расінскі. Кадры

Антаніёні. Майстар “некамунікабэльнай” формы

Аўтарскае кіно завяршаецца.

30 ліпеня 2007 году разам з Інгмарам Бэргманам пайшоў з жыцьця й Мікеланджэла Антаніёні. Сканчаецца Вялікая эпоха аўтарскага кінэматографу, якая дасягнула росквіту ў 60-ыя гады і непарыўна зьнітаваная зь імём Антаніёні.

Антаніёні. Майстар “некамунікабэльнай” формы.

Мікеланджэла Антаніёні нарадзіўся 29 верасьня 1912 года ў паўночнаітальянскім мястэчку Фэрара. Мае адукацыю вышэйшай школы эканомікі й гандлю ў Балоньі. Навучаўся ў Рымскім Экспэрымэнтальным кінацэнтры. Распачынаў, як кінакрытык: друкаваўся, як у фашыстоўскім часопісе “Чынема”, так і ў падпольнай “Італія Лібера”. Быў асыстэнтам Марсэля Карнэ на здымках “Вячэрніх наведвальнікаў”, напісаў аналітычны артыкул “Марсэль Карнэ – парыжанін”. Быў суаўтарам сцэнароў фільмаў “Пілот вяртаецца” Рабэрта Расэліні, “Трагічнае паляваньне” Дэ Сантіса, “Белы шэйх” Фэліні. Дэбютаваў кароткамэтражнай дакумэнтальнаю стужкай “Людзі з ракі По” (1943-1947). Апошняя карціна Антаніёні – кароткамэтражная навэля ў зборніку “Эрас” (2004). У 1995 годзе пасьля цяжкага паралюшу зьняў зь Вімам Вэндэрсам фільм “За аблокамі”.

Па словах Антаніёні, ён вырашыў стаць рэжысэрам у вар’ятні, дзе ўпершыню зазірнуў у аб’ектыў, каб здымаць аматарскі фільм пра хворых. Майстар выкшталцонай кінэматаграфічынай формы, якую савецкія крытыкі лаялі за “мадэрнізм” – зьяўляецца вынаходнікам… неарэалізму (“Людзі з ракі По”).

Фільм “Прыгода” (1960) выклікаў жудасны скандал на Канскім фэсьце. Каб паказаць чалавечае адчужэньне, рэжысэр наўмысна парушыў сюжэтную лёгіку, чаго не маглі дараваць гледачы.

“Ноч” (1961), “Зацьменьне” (1962) і “Чырвоная пустыня” (1964) – знакамітыя драмы “разьяднанасьці”, якія перагукаюцца з “Маўчаньнем” і “Пэрсонаю” Бэргмана.

Самыя неверагодныя экспэрымэнты з колерамі рабіў Антаніёні ў “Чырвонай пустыні”, адна з заскладанейшых працаў з гукам – “Прафэсія: рэпартэр” (1975). Антаніёні працаваў і з “Пінк Флойд” (“Забрыскі Пойнт”, 1970).

Самая папулярная карціна Антаніёні – “Фотапавелічэньне” (1966) па апавяданьні Хуліа Картасара “Сьлюні д’ябла”.

Фільмы Антаніёні – замаруджаныя ляндшафты душы, якая пакутуе ад самоты і пустаты. Рэжысэр быў майстрам выкшталцонай “некамунікабэльнай” формы.

Сёньня так не здымае ніхто.

Кінатэрміны

Кінападзеі

Усе фільмы

Кінатворцы

Каментары

Цяпер чытаюць

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі3

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі

Усе навіны →
Усе навіны

«Пакуль пашпарт дзейнічае». Эмігранты пра тое, ці не страшна ім адпраўляць у Беларусь дзяцей на летнія канікулы1

Жыхары райцэнтра ў Віцебскай вобласці гадамі скардзяцца на дрэнную ваду

Расія нарошчвае вытворчасць «шахедаў» і неўзабаве зможа запусціць 2000 за адну ноч11

У Італіі 78-гадовы мужчына «ажыў» праз 30 хвілін пасля спынення сэрца4

У Цюменскай вобласці «герой СВА» забіў сваю жонку ў дзень вяселля11

«Хацеў выратаваць хаця б нейкую колькасць людзей». Дачка беларуса, затрыманага па справе «Беларускага Гаюна», расказала пра бацьку6

«Неверагодны спектакль крывадушніцтва». Дзмітрый Гурневіч абурыўся ажыятажам вакол скандалу на канцэрце Coldplay25

Беларуская гандбалістка будзе гуляць за зборную Румыніі

Для беларускага фестывалю вырабілі трохметровы хот-дог ФОТАФАКТ9

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі3

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць