Hrozieŭ raskazaŭ, jak ahienty rasijskich śpiecsłužbaŭ pranikali ŭ jaho dom i jak dačka źniała adnaho ź ich

Bałharski žurnalist-rasśledvalnik Chrysta Hrozieŭ paśla vychadu rasśledavańnia ab atručvańni Navalnaha vymušany chavacca ad ahientaŭ, naniatych rasijskimi śpiecsłužbami. Jany atrymali zahad vykraści mužčynu ci, kali vykraści nie ŭdasca, likvidavać. U studzieni 2023 hoda brytanskija ŭłady aryštavali ŭsiu hrupu. Materyjały śledstva dazvolili Hrozievu pabačyć siabie vačyma svaich kileraŭ.

Jak adznačaje Hrozieŭ u intervju telekanału «Dožd́», ad hetaha robicca i strašna, i śmiešna adnačasova.

«Usie astatnija žurnalisty mieli prava čytać, čuć heta prosta ŭ sudzie, a pakolki ja — achviara i, mahčyma, śviedka, to da kanca samoj spravy mnie nie dazvalali. Heta značyć, ja pavinien byŭ čakać, pakul usio skončycca, i da hetaha času čytaju kavałki hetych razmoŭ, hetych čataŭ pamiž čałaviekam, jaki zakazvaŭ usio heta, mienavita FSB, i samimi hetymi ŭdzielnikami», — tłumačyć Hrozieŭ.

«Adčuvańnie absurdnaje. Heta jak film, vielmi drenny film, časam śmiešny, časam strašny», — dzielicca žurnalist i tłumačyć, što ahienty, jakija byli naniatyja rasijskimi śpiecsłužbami, dziejničali nieprafiesijna:

«Śmiešna, tamu što jany ŭsio rabili nie tak, usio błytali, uvieś čas sačyli, naprykład, nie za tymi ludźmi, jakich jany ŭjaŭlali maimi svajakami. Nie ŭ toj dom zajšli — jany čužy dom ujaŭlali majoj viłaj u Bałharyi. Jany prosta zusim u inšy dom zajšli. Tam znajšli tolki žanočyja rečy i napisali, što «jon vielmi chitry, jon śpiecyjalnaj padrychtoŭki špijon. Ničoha ź jaho rečaŭ tam niama». (…)

Jany ŭvachodziać nie ŭ toj numar hatela, dzie jany pavinny mianie znajści i vykraści ŭ mianie telefon. I dajuć spravazdaču, što «ŭ jahonym łožku śpić hoły mužčyna». Heta byŭ zusim inšy čałaviek, jaki ŭ svaim łožku spaŭ, ale jany dakładvali, što ŭ maim pakoi niejki hoły mužčyna byŭ».

Heta śmiešnaja častka, a strašnaja častka — heta toje, jak jany ŭvajšli ŭ moj realny dom u Vienie. Jany nie zrazumieli, što tam moj syn byŭ [doma] i hulaŭ u kampjutarnuju hulniu ŭ svaim pakoi. Jany ŭ toj ža samy čas realna skrali niejki noŭtbuk — stary moj, praŭda. Ale kali b syn ustaŭ z-za kampjutara i pajšoŭ by, naprykład, papić vady… Ja nie chaču dumać, što adbyłosia b».

Hrozieŭ taksama padzialiŭsia akaličnaściami płana jaho vykradańnia, jaki staŭ viadomy z telefonaŭ rasijskich ahientaŭ. Heta pavinna było adbycca padčas jaho adpačynku ŭ Bałharyi.

«Pakul ja byŭ [by] ŭletku ŭ Bałharyi, na łodcy kudyści mianie pieravieźci ŭ Siryju, potym mianie tam trymać šeść miesiacaŭ ci prosta «Navičkom» zabić. Tak što drenny film, ale i strašny i śmiešny».

Taki nieprafiesijanalizm Hrozieŭ tłumačyć tym, što «ŭ FSB i HRU prosta skončylisia [prafiesijnyja] špijony, jakich jany mohuć pasyłać za miažu. Tamu što sieryja rasśledavańniaŭ zrabiła ich vielmi lohka raspaznavalnymi. U ich pašparty adnoj sieryi. (…) Jany prykładna sotniu takich špijonaŭ vykarystali ŭ roznych apieracyjach. Jany ŭsie «zhareli».

U vyniku byli naniatyja nieprafiesijanały, jakija pavinny byli być niezaŭvažnymi, «niejak upisvacca ŭ hramadstva niezaŭvažna».

«Prablemy ŭklučajuć i toje, što jany nieaściarožna staviacca da pracy, jany pakidajuć ślady, ale jany taksama dakładvajuć, pierabolšvajuć svaje pośpiechi i zaŭsiody raskazvajuć toje, čaho nie było. I ja dumaju, što nie tolki mnie cikava ciapier čytać, što jany kazali i dumali, što zrabili, ale i zakazčykam z FSB taksama cikava čytać, jak ich padmanvali. Im cikava było dakładvać načalstvu, što hladzicie, jakija ŭ nas dasiahnieńni».

Hrozieŭ padkreślivaje, što špijony «na kožnym uzroŭni dakładvali toje, čaho nikoli nie było». U vyniku ŭ FSB składvałasia ŭražańnie, što jon «niejki vielmi treniravany, kruty špijon CRU, Masada i MI-6 i tamu zaŭsiody moh praduchilić ich sproby». U realnaści ž Hrozieŭ «prosta nie viedaŭ, što jany isnujuć».

Toj fakt, što žurnalist nie zaŭvažaŭ za saboju sačeńnia, jon tłumačyć sindromam praźmiernaj upeŭnienaści ŭ sabie, sindromam hunters can't be hunted — «palaŭničyja ličać, što za imi nichto nie paluje». I heta, pa słovach Hrozieva, maje dačynieńnie jak da śpiecsłužbaŭ, tak i da žurnalistaŭ.

«Tamu ja nie zaŭvažaŭ. Viedaŭ, što heta mahčyma, ale nie było kali hetym zajmacca», — davodzić Chrysta i dadaje, što dačka papiaredžvała jaho, ale jon nie pryniaŭ heta ŭsurjoz.

«Samaje śmiešnaje, što maja dačka, jakoj tady było 14 hadoŭ, [sačeńnie za tatam] zaŭvažyła. I ŭ niejki dzień uletku 2022 hoda jana mnie skazała, kali my abiedali za kutom našaha doma: «Tata, hety čałaviek za nami sočyć, jon ciabie zdymaje». I ja hladžu — małady čałaviek prosta prachodzić ź niejkim vialikim fotaaparatam. Ja kažu: «Nu, dačka… Heta maja praca, ty pakiń heta mnie, a ty zajmajsia vučobaj». Jana kaža: «Ja tabie kažu, jon za nami sočyć».

Jak raskazvaje Hrozieŭ, praz dva hady da jaho dadomu pryjšli palicejskija, jakija viali rasśledavańnie:

«Palicyja kaža: «Viedajecie, dva hady tamu vaš dom uzłamali i tam skrali kampjutar». Heta ŭsio jany razumiejuć na asnovie čataŭ, jakija pierachoplenyja ŭžo. I maja dačka pytajecca ŭ palicyi: «A ŭ jaki dzień heta było?»

Jany kažuć — 12 červienia.

Jana kaža: «A, heta toj ža dzień, u jaki ja skazała tatu, što za nami sočać».

Kali palicyja paprasiła apisać maładoha čałavieka, jakoha bačyła dačka, taja kaža: a ja jaho sfotkała! I pakazvaje palicyi fotazdymak. U vyniku taho rasijskaha ahienta aryštavali na nastupny dzień. Identyfikavali pa fota, zroblenamu dziakujučy pilnaści dački-padletka.

• 33
• 0
• 0
• 2
• 0
• 0
• 0
• 1