Pravakatary paškodzili biełaruskuju kramu ŭ Vilni — ale paśla hetaha jaje spravy rvanuli ŭharu

Na fasadzie kramy na vulicy Saviča (Savičiaus), 6 pa-raniejšamu vidać toj samy nadpis, ale ciapier jaho trochi prykryvajuć firanki. Źmicier kaža, što raźbityja šyby jany z žonkaj zamianili, bo heta važna dla biaśpieki, ale nadpis pakul vyrašyli nie zamaloŭvać. Usprymajuć jaho jak znak jakaści i ŭvahi — maŭlaŭ, usio robiać jak treba.

Pavialičyć

Źmicier pryznajecca, što historyja z napadam papsavała niervaŭ:

«My pryjšli na pracu zranku [28 lipienia] i ŭbačyli hetyja raźbityja šyby, padumali, što niechta pjany pachulihaniŭ, bo tut na vulicy šmat baraŭ i restaranaŭ. Potym ubačyli pravakacyjny nadpis i zrazumieli, što adbyłosia. Dumaju, heta, chutčej za ŭsio, zrabili łukašysty. Pa infarmacyi palicyi, hety čałaviek pierapisvaŭ tekst dla nadpisu z telefona, potym jašče fatahrafavaŭ nadpis, tak što možna zrabić vysnovu, što heta adbyłosia pa zamovie.

Nam pryznačyli śledčuju, i jana abvieściła ŭ miedyja, što jość zdymki hetaha złačyncy. Jon byŭ u mascy, palčatkach i kapiušonie, ale možna pasprabavać adšukać hetaha čałavieka pa vopratcy, tamu śledčaja šukaje śviedkaŭ. Heta centr Vilni, na hetaj vulicy šmat kamier videanazirańnia, tamu heta pavyšaje šansy jaho znajści — možna prasačyć, kudy jon źbieh».

Daviałosia vydatkavać hrošy na zamienu šybaŭ, kaža Furmanaŭ, trochi pamialisia ralety, mahčyma, spatrebicca vydatkavać hrošy na zamaloŭvańnie nadpisaŭ. Ale heta nie prablema, bo haspadary kramy abviaščali zbory na dapamohu, i ludzi na ich masava adhuknulisia.

Źmicier raskazvaje, što paśla napadu spravy ŭ kramy iduć dobra:

«Złačyncy, vidać, chacieli, kab krama paśla hetaj pravakacyi nie pracavała, chacieli raspalić varožaść pamiž biełarusami i litoŭcami, ale ničoha nie atrymałasia. Da nas amal adrazu zavitali deputaty litoŭskaha parłamienta, adzin ź ich, Tomas Tamilinas, navat viedaje biełaruskuju movu. My atrymali šmat słoŭ padtrymki ad dziaržaŭnych dziejačaŭ, byli roznyja intervju dla litoŭskich, polskich i łatvijskich miedyja, to-bok infarmacyja pra napad mocna razyšłasia.

Paśla hetaha da nas prychodziła šmat klijentaŭ, ludzi zachodzili, kab padtrymać nas danatami. Tak što hetaja pravakacyja tolki pryniesła nam vialikuju rekłamu: u nas ciapier nie toje što stabilnaść, a i rost prybytku».

Pry kramie pracuje tvorčaja prastora, dzie ładziać mierapryjemstvy, i jana taksama nie staić biez spravy — na bližejšy čas zapłanavana jašče dźvie vystavy i niekalki sustreč. Ciapier u Kropka prapanujuć svaje tavary amal 60 roznych majstroŭ i majstryc rodam ź Biełarusi, Litvy, Ukrainy i Rasii. Amal štodzień, kaža haspadar kramy, da ich prynosiać na prodaž svaje pracy. Pakul nikomu nie admaŭlajuć, bo miesca ŭ kramie jašče jość.

Pavialičyć

Paralelna davodzicca vyrašać niepracoŭnyja pytańni, bo 6 žniŭnia ŭ Furmanavych naradziŭsia syn. Chłopčyka nazvali Jasiem.

Źmicier aceńvaje napad na kramu jak sprobu raspalić varožaść pamiž biełarusami i litoŭcami — sprobu, jakaja ŭ vypadku ź ich kramaj pravaliłasia: «My dahetul ni razu nie čuli tut zajavaŭ u duchu «što vy zabyli ŭ Litvie, jedźcie adsiul». Miascovyja radujucca, što my źjavilisia na hetaj vulicy. Nasuprać nas u restaranie pracujuć vilenskija palaki, jany kažuć — maŭlaŭ, dobra, što la nas ciapier jość takaja krama. Pobač z nami znachodzicca litoŭskaja krama suvieniraŭ i padarunkaŭ, i jany taksama zadavolenyja, što my pracujem na hetaj vulicy, bo tut adny restarany i bary, heta nie zusim adpaviadaje turystyčnamu horadu. U naš bok była tolki padtrymka i dobryja słovy».

• 46
• 1
• 0
• 0
• 1
• 0
• 0
• 8