«Iści napierad ź luboŭju da tych, chto idzie pobač, i ź vieraj u tych, chto budzie paśla nas». Cichanoŭskaja źviarnułasia da biełarusaŭ u Dzień Salidarnaści
Siońnia — treciaja hadavina sa dnia vybaraŭ 2020 hoda, jaki źmianiŭ žyćcio krainy i socień tysiač biełarusaŭ. Lidarka biełaruskaj apazicyi Śviatłana Cichanoŭskaja zapisała z hetaj nahody videazvarot.
«Hety dzień moh by stać pačatkam novaj Biełarusi.
Biełarusi, u jakoj nikoli nie budzie palitźniavolenych i pieraśledu za inšadumstva.
Biełarusi, dzie razmova na rodnaj movie — nahoda dla zachapleńnia, a nie hvałtu.
Biełarusi, kudy imknucca patrapić, a nie adkul śpiašajucca źjechać.
U 20-m hodzie my razumieli, što kidajem vyklik sistemie, jakaja isnavała dziesiacihodździami. Režymu, što staviŭ uładu vyšej za ludziej. Adnak usio roŭna kročyli napierad. Bo byli ŭpeŭnienyja — praŭda na našym baku.
Minuła try hady. Za hety čas nas sprabavali pazbavić mary. Pazbavić blizkich. Voli. Radzimy. Pazbavić niezaležnaści. Mnohim narodam nie daviałosia pieražyć taho, što my pieražyli z 2020-ha.
Raman Bandarenka dy Vitold Ašurak, Pavieł «Vołat» dy Aleś Puškin — bol ros dy množyŭsia štodnia…
Ale jakim by mocnym ni byŭ hety bol, ja zaŭsiody praciahvała vieryć u nas, u biełarusaŭ. Bo my zastavalisia niazłomnymi. Na hvałt dy represii my adkazvali padtrymkaj palitźniavolenych i dapamahali ich siemjam. Na sproby zahnać pad asfalt movu dy historyju — my pierachodzili na biełaruskuju i vydavali knihi. Na imknieńnie pazbavić krainu suvierenitetu — adkazvali partyzanskimi akcyjami i mužnaściu na poli boju va Ukrainie.
My zastalisia biełarusami — ščyrymi, sumlennymi, niejmaviernymi. My prapuścili praź siabie šmat bolu, ale nie stracili spahadlivaści. My zaznali nianaviść, ale zachavali miłasernaść. My prajšli praz vyprabavańni, ale zahartavanyja vynieśli ź ich novy dośvied.
I praciahvajem ruchacca.
Ja razumieju: heta ciažka. I z kožnym novym vyklikam usio składaniej zachoŭvać ćviordaść krokaŭ. Ale heta tolki naš vybar: abiascenić zroblenaje za try hady, rasčaravacca ŭ sabie i ŭ svajoj nacyi — ci zachavać u pamiaci ŭsie važnyja momanty, źbierahčy ŭ sercy tych, kaho my stracili na hetym šlachu. I praciahnuć iści napierad. Ź luboŭju da tych, chto idzie pobač i ź vieraj u tych, chto budzie paśla nas», — skazała Cichanoŭskaja.
Polšča pryznała Alaksandra Mašenskaha niepažadanaj asobaj27
Kamientary