Лукашысты вераць, што змогуць зняць санкцыі ні за што. Гэта рэальна?
Медыцынскі факт, што ў Беларусі нічога не змянілася. Але што датычыць перамоваў амерыканцаў з Лукашэнкам — лепш так, чым ніяк, піша Мікола Бугай.
Калі браць міжнародны аспект, Беларусь застаецца часткай расійскай мілітарнай машыны, ваенныя прыгатаванні працягваюцца поўным ходам, як і распальванне нянавісці да народаў Еўропы і Захаду.
Калі браць унутраную палітыку, то ніводная з уведзеных за апошнія пяць гадоў таталітарных практык не адмененая. Людзей працягваюць арыштоўваць, і затрыманні — толькі вяршыня таталітарнага айсберга.
Заявы Аляксандра Лукашэнкі на нарадзе з дыпламатамі і на Валааме былі такімі ж, як заўсёды.
Але пры гэтым Лукашэнка выразна даў зразумець, што гатовы на некаторыя крокі, каб з лукашэнкаўцаў знялі санкцыі — што б дазволіла яму эканамічна ўмацаваць свой таталітарны рэжым. Лукашысты хацелі б здзелкі.
Яны, выглядае, гатовы адпусціць (з дэпартацыяй) частку раней схопленых пратэстоўцаў, каб узамен здабыць прызнанне свайго рэжыму нармальным.
Магчыма, Лукашэнка таксама гатовы спыніць гібрыдныя атакі — каб атрымаць магчымасць зарабляць. Але суседзі выразна разумеюць, што за тыя грошы Мінск, хоць і прыпыніўшы вайну гібрыдную, будзе рыхтавацца да вайны гарачай, да нападу Расіі на іншыя еўрапейскія краіны.
Трампаўская Амерыка прагне ролі міратворцы ў самых розных кутках і сітуацыях: ад Зангезура да Камбоджы. У гэтым сэнсе калі б хтосьці такі, як Лукашэнка пагадзіўся на круглы стол у любых формах — гэта была б проста вяршыня мары. Вашынгтон быў бы на многае гатовы дзеля такога.
Але і проста вызваленне палітвязняў амерыканская дыпламатыя падала б як поспех Трампа, свой поспех.
Амерыканцам з Лукашэнкам суседзямі не быць, і, калі браць стратэгічна, іх на гэтым этапе цікавіць адно: не прайграць Украіны. А ўсё астатняе ў расійскай сферы ўплыву для іх — пытанні не сённяшняга дня.
Еўрапейскія краіны глядзяць на гэта па-іншаму. Ім важна, каб Беларусь перастала быць крыніцай праблем — і дробных, і вялікіх. Яны не хочуць мець расійскі трамплін у сэрцы Еўропы. 2022 год доўга не забудзецца.
Таму Захад не здыме ўсіх санкцый толькі за вызваленне палітвязняў, а тым больш часткі палітвязняў. Для зняцця ўсіх санкцый Мінску давядзецца зрабіць рэальныя крокі насустрач — спыніць агрэсіўныя дзеянні, узяць пад кантроль міграцыю і зменшыць расійскую вайсковую прысутнасць. Усё гэта было б і ў інтарэсах Беларусі, бо ўсё гэта змякчае таталітарны рэжым і змяншае залежнасць краіны ад Расіі.
Тыя санкцыі, якія ўводзіліся за саўдзел у вайне з Украінай, будуць знятыя, калі скончыцца вайна або калі Беларусь прадэманструе выразнае дыстанцыяванне ад расійскай ваеннай ці хаця б прапагандысцкай машыны. Апошняе, дарэчы, што лукашэнкаўцы спакойна маглі б сабе дазволіць нават у сваёй залежнай сітуацыі — каб спынілася распальванне варожасці, каб змянілі тон «Беларускія сілавікі» ўсіх масцей.
Паветраныя санкцыі, якія былі за «Раянэйр» — іх зняццё выгаднае і беларускаму грамадству, бо гэта нармалізацыя ўмоў жыцця.
Закрыццё некаторых памежных пунктаў было прывязанае да атак мігрантамі. Спыняцца атакі мігрантамі — адкрыюцца і памежныя пераходы. І іх зняццё будзе выгаднае і беларускаму грамадству, бо гэта нармалізацыя ўмоў жыцця.
Што да вызвалення палітвязняў з дэпартацыяй, то гэта будзе боль і бяда — і для грамадства, і для людзей, для якіх Беларусь — гэта ўсё ў жыцці. Але нават калі так адбудзецца, то гэта павысіць сілу дыяспары, якая будзе тую сілу праецыраваць унутр таталітарнай Беларусі. Лепш так, чым ніяк.
Цяпер чытаюць
Над шэрым кардыналам Нацбанка згусціліся хмары? Затрымалі яго сябра, былога выканаўчага дырэктара Банка развіцця7
Каментары
Раз у Тихановской всё так плохо, хотелось бы узнать о результатах их пятилетней деятельности.