Дзяўчына з Брэста вырабляе какошнікі. І шчыра не разумее, чаму на іх зусім няма попыту
Лізавета напісала ў трэдсах, што мае вялікую патрэбу ў замовах. Але атрымала шмат хэйту ў каментарыях.
Лізавеце Наркун 25 гадоў, яна жыве ў Брэсце і працуе рэгенткай хору ў Гарнізонным храме Святога Мікалая Цудатворца. Дзяўчына вырашыла паспрабаваць сябе ў новай сферы — пачала вырабляць какошнікі.
Натуральна, попыту на такі традыцыйна рускі аксэсуар у беларусаў няма: на прафесійны акаўнт Лізаветы ў інстаграме падпісана менш за 200 чалавек. Але энтузіазм у дзяўчыны не згасае. Яна паведаміла ў трэдсах, што мае вялікую патрэбу ў замовах.
У каментарыях шмат хто падказаў, што мэтавая аўдыторыя такіх упрыгожанняў жыве не ў нашай краіне. Некаторыя раілі паспрабаваць прадаваць какошнікі недзе побач з вакзалам, каб іх маглі пабачыць расійскія турысты.
Адзначалі, што гандляваць какошнікамі ў Беларусі так жа дзіўна, як, напрыклад, спрабаваць зарабіць тут на ханбокі (гэта традыцыйнае карэйскае адзенне) ці на вышыванках у Кеніі.
Беларускі шчыра прызнаюцца, што не разумеюць, навошта ім тыя какошнікі: бо гістарычна — гэта не наш аксэсуар, а без гістарычнага складніку такое ўпрыгожванне выглядае даволі спрэчна.
Тым, хто шчыра піша, што больш цікавіцца беларускімі традыцыямі, знаходлівая майстрыха прапаноўвае кампрамісны варыянт — зрабіць на замову какошнік з валошкамі ці з арнаментам. Але выглядае, што зноў міма.
На пытанне, як увогуле магла з’явіцца ідэя для такога ўласнага мікра-брэнду, Елізавета адказвае:
— Сядзела неяк і думала, што я ўмею рабіць. І зразумела, што добра вырабляю какошнікі. Вось і стала адзінай у Беларусі майстрыхай па стварэнні какошнікаў. Але я ніколі не казала, што гэта ўзята з беларускага строю. Мае ідэі ўзяты са стылю візантыйскіх жаночых галаўных убораў, якія па ўсёй Еўропе здабылі вялікі поспех сярод заможных дзяўчат.
Былі і тыя, хто параіў Елізавеце пачаць называць свае вырабы проста абручамі і не злаваць беларусаў словам «какошнік».
Хаця сярод беларускіх жанчын такі тавар ацэніць спявачка Жанэт — яна нядаўна ўзяла моду спяваць пра тое, «як хораша дома», з какошнікам і самаварам у руках.
«Калі б у Беларусі ўсё было добра, то вашы б не ехалі сюды па каўбасу». Рэпартаж з прымежных Баброўнікаў5
Каментары